ทุกคนรู้สึกยังไงกับการที่ไอดอลที่เราชอบออกจากวงครับ?

สิทธิ์ของเขา

ไม่แปลกหรอก ไม่มีใครชอบการจากลาหรอก ไม่แปลกที่จะเศร้า เพียงแต่เมื่อเศร้าแล้ว ไม่ว่ายังไง ก็ต้องเคารพการตัดสินใจของอีกฝ่ายด้วยค่ะ มันก็เศร้าแหละที่จะไม่ได้เห็นศิลปินที่ชอบบนเวทีแล้ว อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอแล้วด้วย แต่ก็ต้องเชื่อด้วยเหมือนกันว่านี่คือสิ่งที่เค้าคิดมาดีแล้ว และตัดสินใจไปแล้ว มันคงเป็นหนทางที่เค้าจะมีความสุข ในเมื่อเราชื่นชอบเค้า เราคงไม่อยากให้เค้าอยู่ต่อโดยไม่มีความสุขหรอกเนอะ ดังนั้นเคารพการตัดสินใจของเค้าค่ะ เก็บความทรงจำดีๆไว้ในความทรงจำดีกว่าา

ทุกคนรู้สึกยังไงกับการที่ไอดอลที่เราชอบออกจากวงครับ?

แชร์ความคิดเห็นกันนะครับ อยากรู้ว่ามีคนเป็นเหมือนผมหรือเปล่า

ผมอยากรู้ว่าทุกคนเป็นเหมือนผมไหม และถ้าเป็นเหมือนผม ทุกคนจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงครับ?

สวัสดีค่ะ

โอเคนะ เรามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะคะ

แต่ก่อนอื่น เราคงจะต้องทำความรู้จักความหมายของคำว่า ไอดอล ก่อนนะคะ

คือหากเราไม่รู้รู้ถึงความหมายของคำที่บงบอกคำว่า ไอดอล นี้นะเป็นใคร และเขานะมีความหมายสลักสำคัญอย่างไรต่อความรู้สึกของเรานะคะ เราก็คงจะไม่มีคำตอบได้ว่า เขาผู้ที่เป็นไอดอลนะ มีความหมายมากมายในความรู้สึกได้อย่างไร และสำคัญเพียงไรกับความรู้สึกของเราเนาะ

ไอดอล หรือ Idol ตามคำแปลของพจนานุกรมแล้ว Idol มีความหมายตรงตัวว่าเทวรูปที่ผู้คนบูชา และในความหมายอีกลักษณะหนึ่งคือ บุคคลที่เป็นตัวอย่าง หรือเป็นแบบอย่าง เป็นต้นแบบของคนอื่น ๆ

ข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับความหมายของคำว่า Idol หรือ ไอดอล คุณสามารถตามเข้าไปอ่านได้ โดยการกดลิ้งก์นะคะ

Idol แท้จริงแล้วคืออะไร...

https://www.sanook.com/campus/1396909/

เมื่อเราเข้าใจได้ดีแล้วว่า ผู้ที่เป็นไอดอลของเรานะคะ แท้จริงเขาคือคนที่เป็นแบบอย่าง เป็นแรงบันดาลใจอันดี คือที่เป็นเขา(ที่เป็นไอดอลแก่เรานั้น) คือเขาเป็นผู้ที่มีการทำ เป็น อยู่ ในรูปแบบที่เกิดเป็นคุณค่าแก่จิตใจของเรา หรือแก่ผู้ที่มีไอดอล แบบนั้นนะคะ

ทั้งหมดที่กล่าวมานั้น คือไอดอลของเรา ๆ นะคะ

และกลับมาดูที่ความรู้สึกดังที่คุณเจ้าของกระทู้ที่ว่า คือ ทุกคนรู้สึกยังไงกับการที่ไอดอลที่เราชอบออกจากวงครับ?

ตอบคุณว่า ความรู้สึกที่ประดังขึ้นมาจากการนี้นะคะ ก็มีอาการ มีดีกรีที่แตกต่างกันออกไปตามวาระ ตามวัยค่ะ คือเป็นความจริงที่เกิดขึ้นได้นะคะ

คือในช่วงที่เราเป็นเด็ก เป็นวัยรุ่นนะ ภูมิต้านทานที่จิตใจของเรานะคะยังมีน้อยมาก เพราะด้วยที่เรามีประสบการณ์ผ่านชีวิตมาน้อย นั้นเป็นสาเหตุค่ะ

ในที่นี้คือ เมื่อในยามที่เราเยาว์วัยนะคะ เมื่อยามที่เราเสียสิ่งที่เรารัก สิ่งที่เรารู้สึกมีค่าต่อจิตใจไป หรือแม้มีการเปลี่ยนแปลงไปนะ เรา ๆ ก็เศร้าเสียใจมาก ๆ เป็นธรรมดาค่ะ ทั้งนี้เพราะหัวใจของเรานะ ยังไม่เคยชิน ยังไม่มีประสบการณ์กับการสูญเสีย หรือที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นสาเหตุค่ะ

เพราะฉะนั้นถ้าอยู่ในวัยที่กล่าวมานี้นะคะ คนเราก็จะเสียใจ เสียดาย เกิดเป็นอารมณ์ที่เศร้าสร้อยมากมาย จนรู้สึกทุกข์ทรมาน มีการร้องไห้ฟูมฟายขึ้นได้ คือเป็นธรรมดาที่เป็นเช่นนั้น ของคนในวัยนี้ค่ะ

แต่เวลาจะช่วยได้ดี ในที่สุด คือเราก็จะผ่านไปได้ แม้จะต้องตกอยู่ในความรู้สึกเศร้า เสียใจมากมายเพียงไรก็ตามที

ดีนะคะที่ทุกอย่างจะผ่านไปได้...ตามวาระของมัน ซึ่งเป็นธรรมดาค่ะ

เจ้าของเม้นต์นี้ก็เคยประสบมาด้วยเช่นกัน และทุกอย่างก็ผ่านมาได้ดังที่เล่ามานี้ค่ะ

และหากเราอยู่ในวัยที่โตพอสมควรแล้วนะคะ การที่ไอดอล หรือคนที่เรานิยมชมชอบ คนที่เรารู้สึกว่าเขามีคุณค่าต่อจิตใจ เขาคนที่เป็นแบบอย่างที่ดีแก่เรา ได้มีการจากไป หรือเขาต้องมีการโยกย้ายก็ตามที เมื่อเข้าวัยที่เราโตแล้วนะคะ จากประสบการณ์ชีวิตของเราเอง ซึ่งได้ผ่านหลาย ๆ อย่างมา ทั้งหมดนั้นจะทำให้เรามีความเข้าใจ และสามารถรับได้ ในเหตุที่มีการเปลี่ยนแปลง...เป็นธรรมชาติ ซึ่งเราเรียกเหตุการณ์เช่นนี้ว่าด้วย

คือเป็นประสบการณ์

ประสบการณ์นะคะ เราจะเรียกอีกชื่อก็ได้ค่ะว่า ประสบการณ์ทำให้คนเรานะเกิดมีภูมิต้านทานขึ้นมาที่จิตใจเราค่ะ คือเมื่อเรามีประสบการณ์เรา ๆ ก็จะสามารถเข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงได้ดี...ซึ่งอาการเช่นนี้ เราจะเรียกได้ว่า...การเข้าใจในสัจธรรม(คือเรารู้ได้ว่าเหตุทั้งหมดนี้หนา มันต้องเป็นเช่นนี้ มันต้องมีการเกิดขึ้นเช่นนี้ และเราก็ยอมรับได้ด้วย อาการเช่นนี้คือการเข้าถึงสัจธรรมนะคะ)....นั้นเป็นความจริง และถูกต้องเป็นที่สุดค่ะ

เมื่อเราโตพอแล้ว และมีประสบการณ์จากการผ่านการรู้เห็น และเคยประสบพบเจอมาหลาย ๆ ครั้ง หลายหน เราก็จะมีประสบการณ์และจะสามารถรู้ได้ว่า...ทุกอย่างมันต้องมีการเปลี่ยนแปลง เป็นธรรมดา ทั้งหมดนี้ เราเรียกว่าการเข้าใจในสัจธรรม หรือการเข้าถึงสัจธรรม นั้นเป็นความจริงค่ะ

และเมื่อวันที่...คุณโตพอ และมีประสบการณ์บ้างแล้ว การโยกย้าย การจากลา การเปลี่ยนแปลงของไอดอลของเรา ๆ และของคุณ หรือทุกอย่างในชีวิตของคุณก็ตามทีนะคะ คุณก็จะไม่เศร้าสร้อย คุณจะไม่โศกเศร้ามากมายจนเกิดเป็นทุกข์เช่นในวันนี้ เช่นผู้ที่เขาโตแล้ว และได้ผ่านอะไร ๆ มาแล้วมากมาย...ด้วยเช่นกัน เป็นธรรมดาค่ะ

แต่นะ ในวันนี้ คุณยังไม่มีประสบการณ์ คุณยังไม่มีภูมิต้านทานที่ดีพอ การที่คุณจะปล่อยตัวคุณเองให้เศร้าสร้อย โศกเศร้า ฟูมฟาย ร้องไห้ คนึงหาคนที่คุณรู้สึกว่าเขามีคุณค่าต่อจิตใจของคุณ ในยามที่เขาจากลา หรือในยามที่เขาต้องมีอันโยกย้าย หรือเปลี่ยนแปลงไป นั้นคุณก็ปล่อยให้มันเกิดนะคะ

เพราะทั้งหมดนี้เป็นธรรมชาติค่ะ ไม่มีอันตรายใด ๆ นะคะ หากแต่คุณจะมีโอกาสได้รู้จักตัวตน รู้จักอารมณ์ รู้จักอาการที่เป็นคุณเองได้ดีขึ้น...ผ่านประสบการณ์นี้ และผ่านกาลเวลา...คือเวลาจะช่วยได้มากอีกทางค่ะ

หรือที่เราเรียกว่า คุณได้รู้จักตัวคุณเองได้เป็นอย่างดี ผ่านประสบการณ์ ผ่านการเรียนรู้ด้วยตัวคุณเอง นั้นเองค่ะ

การเรียนรู้ ที่จะรู้จักตัวเราเอง ผ่านประสบการณ์ของเราเองนะคะ เป็นมหาวิทยาลัยชีวิตที่เยี่ยมมาก ซึ่งนั้นจักทำให้คุณรู้จักทุกอย่างในทุกอารมณ์ ในทุกวาระ ทุกสถานนะการณ์เกี่ยวกับตัวคุณเองได้เป็นอย่างดี ในที่สุด

และนี่...เราเรียกอีกชื่อว่า...การเกิดภูมิต้านทานที่ดีเยี่ยม...ที่คุณจะมีได้ ในชีวิตของคุณต่อไปค่ะ

คือทุกอารมณ์...ที่เกิดขึ้นในจิตใจของเรา จากเหตุการณ์มากมายนะคะ บางครั้งเราต้องปล่อยให้มันเกิดบ้าง เรา ๆ ได้รู้จักมันเป็นอย่างดีไงคะ และเมื่อรู้จักมันได้เป็นอย่างดี เมื่อไรแล้ว เรา ๆ ก็จะสามารถรู้ และเข้าใจมันได้ง่ายขึ้น...เมื่อที่มันจะเกิดขึ้นได้อีกในครั้งต่อไป และเมื่อมาถึงตรงนี้...คุณก็จะไม่ทุกข์ทรมานอีกต่อไป ในการที่หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตหากบางสิ่งอย่างในชีวิตจะต้องมีจากลา มีการโยกย้าย หรือมีการเปลี่ยนแปลงไปค่ะ

หากแต่ คุณจะเป็นผู้ที่มีความความเข้าใจ...และยอมรับมันได้ด้วยความยินดี ภายใต้ความสงบและสันติภายใน(คือคุณจะแกร่ง และนิ่ง เยือกเย็น สันติไม่ต่างภูเขานํ้าแข็งแบบนั้นค่ะ)

และเมื่อมาถึงวันนี้ คุณจะตักตวง...ให้คุณค่าต่อสิ่งที่มีคุณค่าต่อจิตใจตามวาระ และคุณจะสงบนิ่ง เยือนเย็นได้ด้วยความสันติ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงค่ะ

ทั้งหมดนี้เป็นกลไกของธรรมชาติ...ตามวาระนะคะ ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ในที่สุดอย่างแน่นอนค่ะ

ร่วมเป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ

เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ และแล้วทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี...คุณจะรู้สึกดีขึ้นตามวาระ ทั้งหมดนี้เป็นกลไกของธรรมชาติ เป็นธรรมดาค่ะ

ก็ปกตินะ คนที่เราชอบ ชอบบทบาทเขา ชอบสิ่งที่เขาทำ เมื่อเขาออกจากบทบาทที่เราชอบ เราก็ต้องเสียใจ เป็นธรรมดาแหละ แต่ว่านั่นก็ชีวิตเขา เราเสียใจไป เขาก็ไม่ได้กลับมาอย่างที่เราต้องการ ก็หัวเราะให้ตัวเองไปแทนนน ฮ่าๆๆๆๆ รันทดใจให้พอ แล้วเดินหน้าของเราต่อไป

ก็ไม่รู้สึกยังไง มันก็แค่อาชีพนึงที่มีการเซ็นสัญญา สัญญาจบก็ตามนั้น ไม่เห็นอะไรไร เค้าก็มีชีวิตของเค้า จะทำอะไรไปไหนก็ได้ จะไปสร้างวงใหม่รึเดี่ยวก็ได้ ทุกอย่างในโบกเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาอยู่แล้ว ไม่แปลก

คนส่วนใหญ่ไม่เป็นอย่างคุณหรอก บ้าบอและเด็กน้อยแต่ไม่ใช่เพราะยอมรับการจากลาไม่ได้แต่เพราะเห็นแก่ตัวมากเกินไปและไม่เข้าใจว่ามันก็แค่อาชีพหนึ่ง เขาไม่ได้ทำงานฟรีเขาได้ค่าตอบแทน ถ้าวันหนึ่งเขาตัดสินใจจะไปทำอย่างอื่นก็เป็นเรื่องของเขา ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณเลย ที่คุณร้องไห้แสดงว่าคุณไม่ได้หวังดีกับเขาคุณคิดถึงแต่ตัวเองว่าคุณจะไม่ได้ดูคนที่คุณชอบแสดงอีก