เกรดตกจากม.ต้นฮวบๆ

ไม่แปลกเลยค่ะ เรียนยากขึ้น เกรดจะตกก็เรื่องปกติ เป็นแทบทุกคน สายวิทย์ ม.ปลาย ยากขึ้นกว่า ม.ต้นหลายเท่าเลยนะคะ ส่วนใหญ่เพราะยังเอาวิธีเรียน ม.ต้น มาใช้ ดังนั้นต้องหาวิธีเรียนใหม่ ไปหาให้เจอว่าวิชาที่คะแนนไม่ดี เราพลาดตรงไหน คะแนนไม่ดีเพราะอะไร แล้วแก้ไขตรงจุดนั้น จะเรียนเสริม จะอ่านเพิ่มอะไรก็ว่ากันไป ฟิสิกส์นี่แนะนำให้ขยันทำโจทย์ค่ะ ทำมันเข้าไป ถ้าขี้เกียจบอกเลยว่าตายเรียบทุกคนค่ะ

ปล.อย่ามาบอกว่าแค่สองคะแนนทำไมอาจารย์ไม่ให้ โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาฟรี เมื่อทำไม่ได้เอง ก็เป็นเพราะตัวเราเอง อย่าโทษคนอื่น ไปแก้ไขตัวเองนะคะ ขอให้โชคดี

ถ้าเรียนเลขถูกหลักการแล้ว ฟิสิกส์ง่าย เคมีหมูตู้เลย

เพราะหลักการของเลขคือเราคือผู้สร้างทุกสรรพสิ่ง ถ้าเข้าใจตรงนี้ทุกวิชาง่ายหมด

อย่างแรกที่ต้องทำ ตั้งสติแล้วกลับมาสู้ต่อ ความรู้สึก "เฟล" อย่าปล่อยให้มันอยู่นาน เพราะมันไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร มีแต่บั่นทอนกำลังใจเปล่าๆ

***ความผิดพลาดมีไว้เรียนรู้ เพื่อที่จะไม่ผิดพลาดอีก เพราะคนที่ประสบความสำเร็จทุกคนล้วนผิดพลาดมาก่อน (มีความผิดพลาดเป็นเพื่อน)***

ส่วนอื่นๆ ก็เห็นด้วยตาม คห.1 หาว่าพลาดตรงไหน จะแก้ไขยังไง และมีส่วนเพิ่มเติมด้วย ตรงขยันทำโจทย์ ตรงนี้พี่อยากให้เพิ่มขยันตั้งคำถามด้วย ประมาณว่า ทำไมโจทย์ข้อนี้เฉลยถึงทำแบบนี้ เพราะอะไร ทำไมถึงอธิบายแบบนี้ เพราะอะไร หรือ ตัวแปรตัวนี้มาจากไหน ในโจทย์เขียนยังไง พี่เคยเห็นคนที่ทำแต่โจทย์แต่ไม่เคยตั้งคำถาม คนเหล่านั้นมักจะวนอยู่กับปัญหาเดิมๆ คือ พอเจอข้อสอบแล้วจะทำไม่ได้ เพราะส่วนใหญ่พอทำไม่ได้แล้วไปอ่านเฉลย

จะอ่านแบบผ่านๆ ไม่ตั้งคำถามแล้วก็กดเครื่องคิดเลขตาม และได้คำตอบตรงกับเฉลย ทำให้คิดว่าเข้าใจข้อนั้นๆ แล้ว ซึ่งในความเป็นจริงอาจจะเป็นการหลอกตัวเองอยู่ก็ได้ (ถ้าน้องไม่เป็นแบบนี้ ในอนาคตน้องจะเก่งขึ้นแน่นอน)

-------------------------------------------

แล้วก็ พี่มีวิธีมาแนะนำ 2 วิธี (ที่พี่เคยใช้)

1) อ่าน กฏ ทฤษฎี นิยาม ให้เข้าใจระดับนึง

แล้วค่อยไปฝึกทำโจทย์เก็บประสบการณ์ เก็บมุมมองที่ขาด

และเพื่อเสริมความเข้าใจให้มากขึ้น

(พี่ใช้วิธีนี้มากกว่า เพราะเก็บเนื้อหาได้ละเอียดกว่า แต่ต้องแลกกับการใช้เวลามากกว่าแบบที่ 2)

2) ลุยทำโจทย์เลย แต่ให้ตั้งคำถามด้วย เช่น ทำไมใช้สูตรนี้ เพราะอะไร

ทำไมคิดแบบนี้ เพราะอะไร ซึ่งผลสุดท้ายก็นำกลับมายังส่วนที่ต้องทำความเข้าใจ

กฎ ทฤษฎี นิยาม (แต่จะไม่ละเอียดเท่าแบบที่ 1)

(วิธีนี้จะใช้ยามฉุกเฉิน ประมาณว่าอีก 1 เดือนจะสอบ อ่านไม่ทันแน่ๆ)

------------------------------------------------------------

มุมมองของพี่ต่อการเรียนรู้จะคล้ายๆ แบบนี้

พี่จะเปรียบตัวเหมือนกระดาษเปล่าๆ แผ่นนึง

ถ้าเรามี พื้นฐานความรู้ หรือ อ่านทำความเข้าใจ มาก่อน

จะคล้ายๆ กับ กระดาษแผ่นนั้นมีการเขียนอะไรลงไปแล้ว พอเราทำโจทย์

ถ้าทำได้ = สิ่งที่เราเขียนอยู่บนกระดาษใบนั้นเพียงพอสำหรับโจทย์ข้อนั้นแล้ว

ถ้าทำผิด ทำไม่ได้ = สิ่งที่เขียนไปบนกระดาษนั้นมันยังไม่พอสำหรับโจทย์ข้อนั้น

เลยต้องเรียนรู้จากข้อนั้น ว่าเรายังเก็บมุมมองไม่ครบ หรือ ยังไม่เข้าใจตรงไหน

ซึ่งเราจะรู้ว่าควรเขียนความรู้ที่ได้เพิ่มขึ้นมาลงไปตรงไหน เพื่อให้สิ่งที่เราเขียนนั้น

สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

-------------------------------------

ถ้าทำแต่โจทย์ โดยไม่มีการตั้งคำถามเลย

จะเหมือนกับเราเขียนอะไรลงไป มันก็จะมีอยู่แค่ตรงที่เราเขียน

ดังนั้นเลยนำมาซึ่งคำถาม

"เราต้องทำโจทย์มากขนาดไหนถึงจะเก็บมุมมองได้ครบ ? "

เพราะบางทีโจทย์เปลี่ยนคำพูด เปลี่ยนตัวแปรที่บอก ลักษณะโจทย์ก็เปลี่ยนไปแล้ว

แต่ พื้นฐาน กฎ ทฤษฎี นิยาม ยังเป็นตัวเดิมเหมือนเดิม

ม.ปลายมันต่อยอดด้วยพื้นฐานม.ต้น แน่นอนว่าเรียนยากกว่าม.ต้น ถ้าม.ต้นเกรดงั้นๆ ม.ปลายไม่มีทางดีไปกว่ากว่าม.ต้นอยู่แล้ว ถ้าฟิสิกส์เกรดแย่ แสดงว่าตอนม.ต้นมันก็ต้องแย่สะสมมาก่อน

ม.ปลายคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เอาความรุ่งเรืองสมัย ม.ต้น มาเปรียบไม่ได้

แต่ ม.ปลาย มันก็เรียนเยอะเกินไปนะ จนทำงาน จบโทแล้ว หลายสิ่งก็ไม่ได้ใช้อีกเลย, ใช้แค่เพื่อสอบ ไม่รู้เรียนไปทำไม

ของเราที่กดดันมากคือ เพื่อนที่เตยเรียนอ่อนกว่าเทอมล่าสุด คะแนนดีกว่าเราแบบพีค อันนี้อะกดดันเลยจริงๆ นี่เลยจากเดิมว่าจะไม่เรียนพิเศษเพิื่มเลยต้องไปลงแอพพลายด์เพิ่มเลย เพิ่งรู้ว่าการโดนเพื่อนที่เรียนอ่อนกว่าแซงได้คะแนนดีกว่าทำจิตตกมาก

ตั้งใจเรียน

มีระเบียบวินัย

------------------------

ทำตารางอ่านหนังสือ ไว้หรือยัง