น้อยใจแม่เรื่องนี้ผิดมั้ย

ใช้ปัญญา วิเคราะห์แม่ว่าเป็นยังไง พยายามมองด้วยสายตามคนนอก อาจจะได้คำตอบที่ดี

ทุกวันนี้น้แงทำอะไรเองบ้างนอกจากเรียนหนังสือ งานบ้านทำเองมั้ย กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ทำกับข้าว หุงข้าว ทำเองมั้ย ปิดเทอมทำอะไรบ้างนอกจากเที่ยวเล่นกับเพื่อน อ่านนิยาย เล่นเกม เรียนพิเศษ

พิจารณาแค่นี้ก่อนค่ะ ตอนพี่เด็กๆแม่พี่ก็ด่าแบบนี้แหละ เพราะพี่ไม่ทำอะไรเลย และมันก็จริงอย่างที่แม่ว่าอะ พอไม่มีแม่ชีวิตลำบากมาก

ลองเริ่มต้นทำอะไรซักอย่างให้แม่มั่นใจในตัวน้องก่อนว่าจะใช้ชีวิตรอดในสังคมที่มันห่วยแตกโดยที่ไม่มีแม่ได้ เรื่องเรียนก็ต้องพิสูจน์ให้แม่เห็นว่าถ้าเรียนสายที่เราชอบจะสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ดีพอๆกับที่แม่เลี้ยงเรามา แม่แค่เป็นห่วงเพราะเค้าเองคงอยากให้น้องอยู่ในเซฟโซนของเค้า เช่นเรียนสายที่เค้าคุ้นเคย เพราะอาชีพที่เค้าคุ้นเคยมันมั่นคง รายได้ดี และน้องคงจะไม่อดตาย

ไม่ผิดที่จะน้อยใจ อยากให้มองถึงจุดประสงค์

โดยส่วนตัวเราคิดว่าแม่เป็นห่วงค่อนข้างเยอะค่ะ

คนไทยชอบเลี้ยงลูกแบบโอ๋ ไม่ว่าลูกจะโตแค่ไหน ก็ยังมองเป็นตัวเล็กตัวน้อยเสมอ

ถ้าคนไทยให้ลูกหัดเดิน จะคอยอยู่ใกล้ๆ พยายามไม่ให้ลูกล้มเลย ในขณะที่บางวัฒนธรรมคอยดู และยอมให้ลูกล้มบ้าง (ในขอบเขตที่ไม่อันตราย)

การที่พูดแบบนั้น อาจเป็นไปได้ว่า เป็นห่วง ไม่มั่นใจในทางที่เราเลือกจะไป และเค้าก็ไม่มีความรู้ทางด้านนั้น ถ้าเราล้มหรือไปต่อไม่ได้ ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง

ความคิดอาจจะเป็นแบบอื่นก็ได้ คุณที่รู้จักว่าแม่เป็นคนยังไง อยากให้คุยกันไปตรงๆ ว่าทำไมถึงคิดถึงพูดแบบนั้น เราแคร์แม่และคำพูดเหล่านั้นทำให้เรารู้สึกไม่ดียังไง รวมถึงทำความเข้าใจร่วมกันว่าทางที่เราเลือกเกี่ยวกับอะไร ไปต่อยังไง มีอนาคตมั้ย ขอให้โชคดีค่ะ

ต้องถามกลับตัวเองด้วยว่าเราทำอะไรให้แม่คิดแบบนั้น

- รับผิดชอบตัวเองได้หรือยัง ทำกับข้าว,หาข้าวกินเอง,หาเงินใช้เอง,เสื้อผ้าซักเองรีดเอง,ทำความสะอาดห้องนอนและบ้านเอง

- รับผิดชอบหน้าตัวเองเต็ม100%หรือยังไม่ต้องถึงขนาดรับผิดชอบคนอื่นๆ เอาแค่การเรียนการเล่นตั้งใจขนาดไหน แม่ต้องบ่นให้ทำการบ้านอ่านหนังสืออยู่ไหม ตื่นนอนเองหรือให้แม่ปลุก

ถ้าทั้งหมดนี้ยังไม่สามารถรับผิดชอบเองได้ ที่แม่พูดก็คือเรืีองจริง

สิ่งที่เราควรทำคือโฟกัสตัวเองและรับผิดชอบเรื่องขิงตัวเองให้ดีที่สุด และรู้สึกขอบคุณแม่ที่ยังซัพพอร์ตเราเสมอ ความน้อยใจเป็นเรื่องปกติเข้าใจได้ แต่หลังจากน้อยใจแล้วเราจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น หรือโทษแม่ที่บ่นเราต่อไปอันนี้อยู่ที่ทัศนคติเลย สู้ๆ️

อันนี้พูดถึงการจัดการอารมณ์นะ อย่างแรก มนุษย์ เป็นสัตว์ครับ ดำเนินชีวิตด้วย อารมณ์ มากกว่าเหตุผล ดังนั้นที่แม่คุณพูด ให้คุณพิจารณาดีๆ ว่าอะไรเป็น ข้อเท็จจริง อะไรเป็นอารมณ์ของแม่ ถ้าคุณคิดว่าสักวันนึงคุณต้องโตและออกไปทำงาน มันขัดกับหลักเหตุผลที่ว่า ทำอะไรไม่ได้ ก็แปลว่าในความเป็นจริง คุณมีสิ่งที่ทำได้ เท่านั้นเอง

ส่วนเรื่องอื่นเช่นการพูดคุยกับแม่ แลกเปลี่ยนสอบถามว่าทำไมเขาพูดอย่างนั้น การคุยเปิดอกเปิดใจว่าคุณรู้สึกอย่างไร เป็นรายละเอียดที่มีแค่คุณจะตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อ การพูดคุยในครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็นครับ เพราะสุดท้ายแล้วเราก็ยังเป็นครอบครัว ทั้งนี้คุณจะคาดหวังแน่ๆ ว่ามันจะมีอะไรเปลี่ยน ให้เตรียมใจด้วยว่าอาจจะไม่เป็นอย่างที่หวัง(เหมือนที่เราก็ไม่เป็นไปดังหวังของผู้ปกครอง) เป็นกำลังใจให้นะครับ

น้อยใจแม่เรื่องนี้ผิดมั้ย

สวัสดีค่ะ เม้นต์นี้เข้ามาร่วมสนทนา เป็นเพื่อนคุย ในยามที่คุณอาจจะรู้สึกสับสน และสงสัย เกี่ยวกับการเป็นไปในชีวิตของทุกวัน ซึ่งมีคุณแม่ร่วมชีวิตเป็นสาเหตุ ด้วยนะคะ

ด้วยที่เหตุการณ์ในเคสของคุณนี้นะคะ มีองค์ประกอบมากมาย คือมีเหตุที่เป็นปัจจัยในการเกิดขึ้นที่ดูจะซับซ้อน เพราะฉะนั้นเม้นต์นี้ ก็คงจะเป็นเม้นต์ที่ยาวๆๆๆ นะคะ

คุณลองอ่าน ๆ เล่น และนำไปพิจารณานะคะ

อยากบอกคุณด้วยค่ะว่า การที่เรา ๆ จะพูดคุย ถามไถ่ รับฟัง แลกเปลี่ยน แบ่งปันประสบการณ์ ความคิดเห็นแก่กัน และกัน เช่นที่คุณทำ ผ่านการตั้งกระทู้ถามเข้ามาเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ดียิ่งค่ะ

กระทู้นี้มีหัวข้อเป็นประเด็นที่บอกได้ว่า คุณต้องการรู้ คุณต้องการเข้าใจ คุณต้องการให้ผู้อื่นแนะนำ คุณต้องการให้หลาย ๆ คนช่วยดูผ่านการอ่านคำบอกเล่าจากเหตุการณ์ของคุณนี้ ทั้งนี้ เพื่อที่คุณต้องการเรียนรู้...อย่างตั้งใจ แบบนั้นนะคะ

คุณเจ้าของกระทู้น่ารักมาก ๆ ค่ะ

ทั้งหมดนี้นะคะ บอกได้ว่า คุณเป็นผู้ที่มีจิตใจกว้างขวาง เป็นคนที่เปิดเผย เป็นผู้ที่ยอมรับความจริงได้ และดียิ่งในการกระทำของคุณนี้ คือคุณต้องการรู้ และต้องการเรียนรู้จากมุมมองของคนอื่น ๆ นะคะ คุณจึงกล้าเล่า กล้าถามเข้ามา

อยากบอกว่าคุณยืนอยู่ในจุดที่ดีมาก ๆ...และอยากบอกคุณว่า ในวันข้างหน้า ปัญหาทุกปัญหาของคุณ คุณก็จะเห็นปัญหานั้น ๆ เป็นเพียงการทดสอบ...ที่คุณจักสามารถผ่านทุกด่าน...ในการทดสอบได้ดีเยี่ยมค่ะ เพราะคุณเป็นผู้ที่มีความกล้า และแกร่ง ที่จักเรียนรู้ และกล้าที่จะเปิดใจรับได้ กับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับคุณ เช่นที่เห็นเป็นคำบอกเล่าของคุณในกระทู้นี้

คุณเป็นแบบอย่างที่ดีเยี่ยมให้แก่คนรุ่นใหม่ เพื่อการพัฒนาอันดีนะคะ ขอให้คุณได้รู้ ในสิ่งที่คุณทำนี้ค่ะ

คือจากคำบอกเล่าของคุณนี้นะคะ สามารถบอกได้ว่า คุณคือผู้กล้า คือคุณกล้ายอมรับเหตุที่เกิดขึ้นกับชีวิตของคุณเอง และคุณก็กล้าตั้งคำถาม เพื่อคำแนะนำจากผู้คนในที่สาธารณะ ซึ่งอาจจะมีอยู่มากมายที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์ที่คุณเล่าเข้ามา และจากหลายมุมมอง ทั้งนี้เพื่อการเรียนรู้ ชนิดที่ไม่เกรงกล้วว่าคำตอบต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นได้นั้น ๆ จะออกมาในรูปแบบใด

คือคุณเป็นผู้ที่กล้าแกร่งมาก ๆ

ขอชมเชย คุณค่ะ

-------------------

ทั้งหมดที่กล่าว และเกริ่นเข้ามาข้างบนนั้นนะคะ ทั้งนี้เพื่อให้รู้ว่า...การเกิดเป็นหัวข้อประเด็น และเกิดเป็นการตั้งกระทู้นี้...นะคะ มีที่มาค่ะ

คืออยากจะบอกคุณว่า กระทู้นี้นะคะ เกิดจากคนรุ่นใหม่ที่มีความกล้า คุณเป็นผู้กล้า ซึ่งเป็นอะไรที่เยี่ยมมาก ๆ ค่ะ

ข้างล่างต่อไปนี้ จะช่วยออกความคิดเห็นให้คุณ เกี่ยวกับเหตุการณ์ในเคสที่เกิดขึ้นกับคุณนะคะ ซึ่งความคิดเห็นนี้ อาจจะเป็นความคิดเห็นที่แตกต่างจากของหลาย ๆ คน ซึ่งนั้นก็เป็นธรรมดานะคะ ที่สามารถเกิดขึ้นได้

เพราะคนเรานะคะมีประสบการณ์ มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันได้ ซึ่งเป็นธรมดา หากแต่จะเป็นการดียิ่ง เมื่อเรา ๆ สามารถรับรู้ อ่าน พิจารณา ยอมรับ ทำความเข้าใจ ในมุมมมองที่แตกต่างกันได้ นั้นจักเป็นสิ่งที่ดียิ่ง เหนือสิ่งอื่นใดค่ะ

ช่วยออกความเห็นให้คุณ ในเคสที่เกิดขึ้นกับคุณนะคะ

น้อยใจแม่เรื่องนี้ผิดมั้ย

ไม่ผิดค่ะ เพราะการที่คนเรานะได้รับรู้ ได้ยิน ได้ฟังคำที่เป็นคำที่ให้ความหมายติดลบนะคะ คนเราก็น้อยใจ เสียใจหมดกำลังใจได้เป็นธรรมดา คือคุณไม่ผิดนะคะ

แต่ การที่จะสร้างภูมิต้านทานขึ้นที่ใจเรา เพื่อที่เราจะไม่รู้สึกแย่ และพร้อมที่จะแก้ไขสาเหตุที่ทำให้เกิดเป็นปัจจัยในเหตุ แห่งการเกิดขึ้นนี้ ก็จะเป็นการดียิ่งค่ะ

คือตอนนี้เรากำลังจะขึ้น ม.5 ค่ะ แต่แม่ชอบบอกว่า เรามันทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่มีแม่ก็ไปไหนไม่รอดหรอก ชอบว่าว่าคนอย่างมันจะทำอะไรได้ ทั้งตอนที่อยู่กับเราลำพังแล้วก็ต่อหน้าคนนอก เพียงเพราะไม่ชอบสายงานที่แม่อยากให้เป็น เราเสียใจมากที่แม่ชอบพูดอย่างงั้นควรทำยังไงดีคะ

จากที่อ่าน ๆ คำบอกเล่าของคุณแล้วนะคะ เจ้าของเม้นต์ได้นำมาคิด และพิจารณาให้ลึกลงไปตามความเป็นจริงแล้ว ก็เข้าใจว่า ที่คุณแม่ของคุณมีนิสัยในการใช้คำที่ไม่ภิรมณ์ และปฎิบัติต่อคุณ คล้ายคุณเป็นผู้ที่ติดลบกับคุณเช่นนี้ คงจะมีสาเหตุมาจากคุณแม่ท่านกระทำจนติดเป็นนิสัยเท่านั้นเองค่ะ

คือคุณแม่อาจจะไม่เคยคำนึงถึงความรู้สึกของคุณในการใช้คำของท่านเอง คงแบบนั้นค่ะ

และทั้งหมดนี้ อาจจะมีสาเหตุมาจากที่ว่า คุณแม่เขาโตมาอย่างไร? เช่น เมื่อคุณแม่เป็นเด็ก เป็นวัยรุ่นในวัยเท่าคุณ คุณแม่อาจจะถูกกระทำ เช่นที่ท่านทำกับคุณนี้ และทั้งหมดนี้ คุณแม่ก็นำมาทำกับคุณ

คือเกิดเป็นวัฒนธรรมในส่วนบุคคลขึ้นในตัวท่าน และท่านก็นำมันติดตัวผ่านกาลเวลาท่านมา...และตราบที่คุณแม่ไม่ยอมมองให้เห็นว่าตนเองทำอะไรที่ไม่ดี ไม่สวยงาม ไม่เหมาะสมกับลูกของตน ท่านก็จะไม่มีโอกาสเปลียนแปลงได้

คือทั้งหมดนั้นเป็นวัฒนธรรมซึ่งตัวท่านเองเติบโตมาด้วยกับมัน ท่านจึงเป็น และอยู่กับมัน จนเกิดเป็น เป็นตัวตน เป็นส่วนหนึ่งของคุณแม่ไป ซึ่งทั้งหมดนี้นะคะ เกิดขึ้นได้ เป็นธรรมดา

ทั้งนี้ ในความเป็นจริงนะคะ ไม่มีแม่คนไหนอยากทำร้ายนํ้าใจลูก ไม่มีแม่คนไหนอยากทำให้ลูกเสียใจ ไม่มีแม่คนไหนที่อยากทำให้ลูกหมดกำลังใจ ไม่มีแม่คนไหนที่ต้องการใช้คำกดดันให้ลูกของตนรู้สึกตกตํ่าเสียใจผ่านคำพูดของตน หากท่านมีสติ แลถ้าท่านตื่นได้เมื่อไร ท่านจะรู้ว่า ไม่เป็นการสมควร ท่านก็จะสามารถหักดิบในวัฒนธรรมแย่ ๆ ที่ท่านเองก็เคยถูกกระทำได้ และหยุดมันลง อย่างแน่นอนค่ะ

คือเมื่อท่านตื่น ท่านเบิกบาน และเห็นเหตุแห่งความเป็นจริงได้ว่าการกระทำของท่านนั้นเป็นความ ผิด ถูก ชอบ ชั่ว ดี เหมาะสม สมควรหรือไม่ อย่างไร ได้เมื่อไรนะคะ ท่านจะเสียใจ ในนิสัย และการกระทำ ในการที่ท่านที่ใช้คำที่ยํ่าแย่กับคุณ อย่างแน่นอนค่ะ

คุณรู้ไหมคะว่า ในความจริงนะคะ ผู้ที่เป็นพ่อแม่ที่มีสติดี ท่านทุกคนที่รู้ตัวตนว่าท่านทำอะไรอยู่ ท่านจักไม่สามารถทำร้ายลูกของท่านได้ด้วยวิธีใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะด้วยกาย(การตี) วาจา(ด้วยคำพูด) ใจ (ด้วยการคิดที่ติดลบต่อลูกของตน) นั้น พ่อแม่ผู้ที่มีสติดี และพ่อแม่ในผู้ที่มีวัฒนธรรมส่วนบุคคลที่ดีพอ ท่านจักไม่สามารถทำร้ายลูกท่านได้เลยนะคะ

และทั้งหมดนี้เป็นธรรมชาติของพ่อแม่ ผู้ที่มีสติที่ดี ผู้ที่รู้ตัวตนได้ดี หรือผู้ที่มีสติที่ตื่นรู้ตัวทั่วพร้อมค่ะ

เพราะแท้ที่จริงนะคะ คุณพ่อ คุณแม่ทุกคนนะคะ ท่านมีสัญชาติญาณที่รักลูก ๆ ของท่านด้วยจิตที่บริสุทธิ์ทุก ๆ คน ทั้งนี้ เพราะความรักที่ท่านมีให้ลูกของท่านในแบบที่กล่าวมานี้นะคะ ผู้ที่เป็นสุขก่อนใครอื่นเลยนะคะ คือตัวท่านเอง เป็นความจริงนะคะ

และที่เป็นความจริงที่สุด ๆ ในคนนะคะ ทุก ๆ คนนะ ต้องการรู้สึกเป็นสุขด้วยกันทุกคนทั้งสิ้น จริงนะคะ เพียงที่พ่อแม่นะรักลูกของตนด้วยความบริสุทธิ์ใจได้เมื่อไร ท่านก็ตักตวงความสุขเพื่อตัวท่านเอง เป็นธรรมชาติที่ดีที่เกิดขึ้นเป็นผลต่อเนื่อง เป็นความจริงนะคะ

และเมื่อเรานำเอาความจริงทั้งหมดนี้ มาเป็นพื้นฐาน...ว่าเป็นความจริงมีอยู่เป็นธรรมชาติดังนี้แล้ว ก็ขอให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ จงมองให้เหตุแห่งความเป็นจริงว่าด้วย การที่คุณแม่ของคุณเป็นเช่นนั้น และใช้คำพูดแบบนั้นกับคุณนะคะ เพราะท่านไม่รู้ได้ว่าคุณเสียใจ ท่านไม่รู้ได้ว่าท่านทำอะไรอยู่

คือท่านไม่รู้จักวิธีการใช้คำพูดที่จักสามารถเกิดเป็นความรู้สึกดีได้แก่คุณนี้ ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นได้อาจจะเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับท่านมาก่อน...ก่อนที่คุณเกิด เช่นคุณแม่ของคุณอาจจะถูกกระทำมาก่อน หรือท่านอาจจะตกอยู่ในสังคมที่เขาทั้งหลาย จากสังคมสิ่งแวดล้อมเขาทั้งหลายมากมาย ใคร ๆ เขาก็ใช้วัฒนธรรมที่ยํ่าแย่นี้ด้วยกันทุกคนเป็นปรกติ และทั้งหมดนั้น และทั้งหมดนี้ก็หล่อหลอมให้เกิดเป็นนิสัย เกิดเป็นการกระทำ เกิดเป็นวัฒนธรรมส่วนบุคคลไป

และท่านก็นำมาใช้กับคุณ ทั้งหมดนี้ คือสาเหตุค่ะ

และเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว วิธีแก้ไขนะคะ แนะนำให้คุณบอกคุณแม่ทุกครั้งที่ท่านใช้คำต่าง ๆ ที่ติดลบเกี่ยวกับคุณว่า "คุณแม่รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกไป? คุณแม่รู้ไหมว่าทำอะไรออกไป?" ให้คุณบอกท่าน ถามท่าน ตรง ๆ นะคะ

และขณะที่ถามท่าน คุณก็มองหน้ามองตาท่านด้วย(ทั้งนี้เพื่อปลุกให้มีสติขึ้นมา และเพื่อช่วยให้ท่านตื่นจากภวังค์ ตื่นจากการถูกล้างสมองจากวัฒธรรมเก่า ๆ แบบนั้นนะคะ) และภายใต้การนี้ ขอคุณจงให้ความนับถือยํ่าเกรงท่านด้วย คือบอกท่านผ่านด้วยความรู้สึกห่วงใย และรักใคร่ นับถือท่านนะคะ

ขอให้คุณระลึกตลอดเวลานะคะว่า ไม่ว่าคุณแม่ของคุณจะเป็นเช่นไร ท่านก็คือคุณแม่ของคุณ ขอให้คุณคิดเช่นนั้นเสมอนะคะ เพราะนั้น จะทำให้คุณมีพลังเสริมที่แรงกล้า ที่จะช่วยให้คุณสามารถแก้ไข ปรับเปลี่ยนนิสัยที่ยํ่าแย่ของคุณแม่คุณได้ง่ายขึ้นค่ะ

คือพลังแห่งการรัก เคารพ นับถือคุณพ่อคุณแม่ของตน ด้วยความบริสุทธิ์ใจนะคะ จะเกิดเป็นพลังหนุน และเป็นพลังขับเคลื่อนที่มหัศจรรย์มาก ๆ แก่ลูก ๆ ซึ่งเป็นธรรมชาติต่อเนื่องด้วยค่ะ

หรือคุณจะบอกคุณแม่ไปว่า"คำพูดของคุณแม่นะ ทำให้หนูเจ็บ ทำให้หนูหมดกำลังใจนะแม่รู้ไหม?" คุณบอกท่านไปค่ะ ท่านได้รู้ตัวว่าท่านทำอะไรอยู่ค่ะ

คือหากคุณไม่บอกนะคะ ท่านจะไม่มีวันรู้ได้ค่ะ

หรือคุณจะบอกว่า"แม่จะให้หนูทำอะไรก็ให้แม่บอกดี ๆ บอกกับตัวหนูเองเลย ไม่ต้องนำไปบอกชาวบ้านเขา หรือต่อหน้าชาวบ้านเขา เพราะชาวบ้านเขา หรือไม่ต้องทำคล้ายประจานหนูกับชาวบ้านเขานะ เพราะชาวบ้านนะไม่เกี่ยวอะไรกับชีวิตในครอบครัวเรา" หรือ "ถ้าแม่เห็นว่าหนูทำไม่ได้ ทำไม่ดี ก็ให้แม่บอกตามนั้น และแม่สอนหนูนะคะ" คุณบอกไปค่ะ

คือเมื่อคุณไม่บอก เมื่อคุณไม่อธิบาย และตราบที่คุณไม่ชี้ให้ท่านเห็นว่าการกระทำของท่านนั้นเป็นเหตุที่ติดลบด้วยเหตุและผลที่แย่นะคะ ท่านก็จะไม่มีวันรู้ได้

จริงไหมคะ?

อยากบอกคุณด้วยค่ะว่า การบอกเล่า อธิบายด้วยเหตุผล นั้นเป็นสิ่งที่ควรทำค่ะ

แต่การถกเถียงท่านในแบบไม่มีเหตุผล และในแบบไม่นอบน้อมต่อท่านจะไม่มีผลดีแต่อย่างใดนะคะ จงอย่าได้ทำค่ะ

เพราะการถกเถียงแบบไร้เหตุผล ขาดการอธิบายชัดเจนของคุณนะคะ จะกลับ และกลายเป็นผลที่เสียหายมากมายแก่คุณเองค่ะ

คือคุณเจ้าของกระทู้จะเกิดเป็นผู้ที่เสียหายเสียเอง คือตามวัฒนธรรมเก่าแก่นะคะ มีอยู่ว่า ลูกที่ถกเถียงพ่อแม่ เป็นลูกไม่ดี และหลาย ๆ คน(ที่เขาติดยึดถือวัฒนธรรมเก่าแก่ หลงอำนาจในตนเอง) เขาทั้งหลายก็จะช่วยกันลงความเห็นว่า คุณเป็นเด็กที่ไม่ดี คุณจะกลายเป็นผู้ที่ถกเถียงแม่ คุณจะกลายเป็นลูกเนรคุณ ด้วยคำพูดของเขาทั้งหลายนั้นโดยปริยาย

คือคุณเป็นผู้ที่เสียหายเสียเอง จงอย่าทำค่ะ

หรือคุณเองที่จะเป็นผู้ที่ถูกมองว่า คุณเป็นผู้ไม่เข้าใจอะไรได้ดี คุณเป็นเด็กที่ยํ่าแย่ เพราะทั้งหมดนี้ เป็นการคิด เป็นวิธีคิด วิธีลงความเห็น และเกิดเป็นความเชื่อ(หลงผิด และติดลงโทษเด็กๆ เพื่อให้เด็กอยู่ใต้อำนาจของผู้ใหญ่ ซึ่งนั้นแท้จริงผิดมหันต์ จากการกระทำของผู้ใหญ่)คือทั้งหมดนี้ ได้เกิดขึ้น และติดเป็นวัฒนธรรมเก่าแก่ดั้งเดิม

(ที่เรา ๆ คนรุ่นใหม่ต้องแก้ไข ต้องเปลี่ยนแปลงด้วยตัวเราเองค่ะ)

คือเป็นการตัดสินที่ผิด ๆ และคุณจะเป็นผู้ผิด เพราะฉะนั้นจงหลีกเลี่ยงการถกเถียงแบบไร้เหตุผล และหลบเลี่ยงการใช้เพียงอารมณ์นะคะ

คือถ้าคุณถกเถียงท่านกลับไปในแบบไร้คำอธิบาย ไร้เหตุผลนะคะ ซึ่งทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้ในยามที่คุณมีอารมณ์โมโห หากคุณเองไม่ใช้เหตุผลในการแก้ปัญหาดังกล่าวนี้

ซึ่งจะทำให้คุณเองยํ่าแย่ลงไป และที่แย่ ๆ คุณแม่ของคุณก็ติดเป็นนิสัยในการพูดไม่ดีกับคุณต่อไป ต่อไป และไม่ดีหนักขึ้น ๆ (คือคุณทำให้ท่านได้โอกาสที่จะติดสิ่งไม่ดีต่อไป โดยปริยายด้วยเช่นกัน) เพราะการถกเถียงแบบไม่มีเหตุผล จะกลับกลายเป็นการเติมเชื้อไฟให้คุณแม่ เพราะท่านเข้าใจผิด และหลงเชื่อว่า ผู้เป็นแม่นะ ทำในสิ่งที่ผิด ก็เป็นสิ่งที่ลูกต้องยอมรับว่าเป็นสิ่งที่ถูก และท่านติดเป็นคนที่มีความติดลบแม้ลูกของตนหนักขึ้น

ทั้งหมดนี้ แท้จริงเป็นวัฒนธรรมที่ยํ่าแย่ ที่คนเป็นพ่อแม่ ทั้งหลายหลงติด และกระทำตาม ๆ กันมา และท่านทั้งหลายก็นำมาทำร้ายลูกของตน และท่านเองก็ทุกข์ทรมานสับสน จริงนะคะ

ซึ่งทั้งหมดนี้แท้จริงเป็นวัฒนธรรม ซึ่งคนรุ่นก่อนเก่าเขาใช้กันมา และโดยที่เขาทั้งหลายไม่รู้ตัวนะคะว่า สิ่งที่เขาทำนั้นแท้จริงมันผิด และความผิดนี้นะก็ทำร้ายทั้งผู้เป็นแม่เอง และลูก ๆ ของท่านด้วย ก็นำมาทำร้ายจิตใจกันและกันโดยที่เชาทั้งหลายไม่รู้ตัว ซึ่งทำให้ในหนึ่งชีวิต ในหนึ่งช่วงเวลาของครอบครัวก็เกิดเป็นแต่ปัญหา มีแต่ดราม่า มีแต่ความทุกข์ทรมานในการอยู่ร่วมกัน

ซึ่งทั้งหมดนี้ มีสาเหตุมาจาก...การที่คนเราหลงติด และหลงยึดถือในวัฒนรรมเก่าแก่ ดั้งเดิม คือการไม่ใช้สติคิด ไร้ซึ่งการพิจารณาด้วยสติ และคนเหล่านี้ก็พากันเดินเรียงแถว...เข้ากรอบวัฒนธรรม...ยึดถือความยํ่าแย่ ตาม ๆ กันมา ซึงเป็นอะไรที่น่าหดหู่ยิ่งนัก กับในหนึ่งชีวิต

คือเมื่อไม่ใช้สติ ไม่มีการพิจารณาให้ดี และถี่ถ้วน คนเราก็หลง...ไป การหลง...ในการยึดถือวัฒนธรรมที่ยํ่าแย่...และเกิดเป็นวัฒนธรรมที่ยํ่าแย่ และนั้นเป็นสาเหตุทำให้ผู้คนในสังคมตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน หรือที่เราเรียกว่า...การตกตํ่าของจิตใจ ตาม ๆ กัน...คือไม่มีความเจริญ ไม่มีการพัฒนาให้ดีขึ้น แต่กลับตกตํ่าลงไปเรื่อย ๆ เพียงเพราะคนเราขาดสตินะคะ เหตุเช่นนี้เกิดขึ้นได้ ตามที่เรา ๆ เห็น ๆ หรือตามที่คุณพบเจอนี้ เกิดขึ้นได้มากมาย เป็นความจริงค่ะ

คือเมื่อมีปัญหาก็จงแก้ไขที่เหตุนะคะ และการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตนะคะ การใช้สติพิจารณาให้เห็นตามความเป็นจริง ให้เป็นปัจจัยแห่งเหตุ...และแก้ไขมัน นั้นเป็นทางออกที่ดีเสมอค่ะ

คือจงค้นหาต้นเหตุ และสาเหตุนั้นให้ได้ดีก่อน และจงแก้ไขมัน และทุกอย่างจะถูกแก้ไขได้ด้วยดี จะเกิดเป็นผลดีค่ะ

อยากบอกคุณว่า หัวข้อประเด็นในกระทู้นี้...คือการแก้ไข คือการเปลี่ยนแปลงที่จักเกิดขึ้นได้...ในเวลาที่จะผ่านเข้ามาอย่างแน่นอนค่ะ

คือหวังว่า ผู้ที่เป็นพ่อแม่จะได้อ่าน และสามารถตั้งสติขึ้นมาบ้างว่า ท่านทั้งหลายทำอะไรอยู่กับลูกของตน

ขอยํ้านะคะ ว่า พ่อแม่ที่มีสติดี ท่านทั้งหลายจะไม่ทำร้ายลูกของตนผ่าน กาย ผ่านวาจา และผ่านจิตใจที่ติดลบของท่านอย่างแน่นอน แต่ท่านจะรัก ปรานี มีเมตตา อุ้มชู สั่งสอน อบรม ปลูกฝัง แนะนำ ชี้แนะสิ่งที่ดี ๆ แก่ลูกของท่าน...ทั้งนี้ก็คือผลที่จักเกิดเป็นความสุขที่แท้จริงของพ่อแม่เอง และเป็นผลที่ดียิ่งต่อลูกของท่าน และจักเกิดเป็นวัฒนธรรมอันดีต่อไป...ในสังคมการอยู่ร่วมกันของทุกคนในครอบครัว อย่างแน่นอนค่ะ

และพลังแห่งความรัก พลังแห่งความเมตตา พลังแห่งความปรานี จากคุณพ่อ คุณแม่ที่มีต่อลูก ๆ นะคะ จะเป็นพลังหนุน เป็นพลังขับเคลื่อนให้กับเด็ก ๆ ให้กับผู้เป็นลูก ๆ ได้ดีเยี่ยม และมหัศจรรย์มาก ๆ ตราบที่เขาทั้งหลายมีพ่อแม่ที่มีความเข้าใจ...ให้ความรัก ให้ความปลอดภัย และให้อบอุ่นภายใต้ความเมตตา และปรานี ผ่านภาคปฎิบัติอันดีได้ดีเยี่ยมแก่ผู้เป็นลูก ๆ

ในที่นี้เด็ก ๆ ทุกคนที่มีสติดี(คือหากเขาไม่อยู่ในช่วงที่มืดมนตกตํ่า คือเด็ก ๆ นะมีโอกาสตกอยู่ในช่วงมืดมนตกตํ่าได้ ซึ่งนั้น ก็เป็นธรรมดา) เขาจะทำทุกอย่างสำเร็จได้อย่างแน่นอน (แม้ว่าเด็กบางคนต้องใช้เวลา) เพราะทุกอย่างในชีวิต...ในการดำรงไป...นะ มีองค์ประกอบ และซับซ้อนมากมาย หากแต่ความรัก ความเมตตา...ผ่านการส่งให้ลูกได้รู้ว่า เขาไม่ใช้ผู้ติดลบในสายตาพ่อแม่ นั้นเป็นสำคัญยิ่ง

ทั้งหมดนี้ เป็นความคิด เป็นความเข้าใจ เป็นมุมมองจากส่วนบุคคลนะคะ

ขอร่วมเป็นกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้ค่ะ ขอคุณจงมีพลังอันดี และเข้มแข็งเพื่อที่จักแบกหาม...แก้ไข และเป็นกำลังใจให้คุณแม่ของคุณพบเจอแสงสว่าง พบเจอหนทางที่จะเข้าใจในการปฎิบัติอันดีแก่คุณ ทั้งนี้เพื่อตัวคุณแม่ของคุณ เป็นสำคัญด้วยค่ะ

สุดท้ายนี้ ขอร่วมเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่เป็นลูก ๆ และแก่ผู้ที่เป็นพ่อแม่ทุก ๆ คนด้วยค่ะ

ในทางจิตวิทยาก็คือแม่กำลังลดคุณค่าในตัวเธอ และกำลังโกหกคำโต ไม่มีใครในโลกหรอกที่เรียนรู้ หาประสบการณ์เพิ่ม ฝึกฝนจนเก่งแล้วจะไปไม่รอด ก็เหมือนตอนแม่ยังเด็กแม่ก็เอาตัวไม่รอดเหมือนกัน แต่แม่อาจเลือกทางที่ปลอดภัยด้วยการพึ่งพาคนอื่น ทุกคนมีคุณค่าและความสามารถในตัวเองทั้งนั้น การที่เป็นแม่คนแล้วมาพูดจาสร้างปมด้อยค่าลูกตัวเองเพียงเพื้อให้ได้สิ่งที่เค้าต้องการมันก็ไม่ถูก เด็กหลายๆคนต้องเป็นซึมเศร้าก็เพราะถูกพ่อแม่ทำแบบนี้ใส่โดยไม่คิดหน้าคิดหลังนี่แหละ อย่าให้สิ่งที่แม่พูดมันลงไปอยู่ในจิตใต้สำนึกเธอ เพราะเธออยู่ม.5 เธอมีดีกว่านั้น เธอทำได้ทุกอย่างที่เธอต้องการและทำได้ดีกว่าที่แม่เธอคิดด้วย สิ่งที่แม่เธอพูดคือสิ่งที่แม่เธอคิด ไม่ใช่ความจริงที่เป็น อย่าไปเสียใจกับเรื่องไร้สาระที่แม่ทำ เดินตามทางที่ตัสเองมั่นใจก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก ตัวเองย่อมรู้ดีืี่สุดและพยายามมากที่สุดในทุกสถานการณ์อยู่แล้ว พ่อแม่วันนึงก็จากเราไปอยู่ดีแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าจะมาด้อยค่าเราได้ สิ่งที่เค้าต้องการไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการนี่ ตัวเค้าเองคิดว่าทำไม่ได้เค้าก็มายัดเยียดใส่หัวเราว่าเราก็ต้องทำไม่ได้ไม่ได้เรื่องอย่างที่เค้าคิดด้วย

ไม่ผิดๆๆๆ ปกตินะ