หัดเขียนครับจากครั้งก่อนลองเอาไปปรับแก้ไขดูอยากให้ช่วยมาบอกจุดที่ต้องแก้ไขหรือทำดีแล้วด้วยครับ

ปิดทางเลือกอื่นไม่ดี เลือกทางเดินประหลาด ครอบครัวมีบ้านมีอาหารดูไม่ได้ขัดสนเหมือนที่บรรยาย แล้วดันออกไปด้านนอกเผชิญอันตรายตัวคนเดียว ทำไมไม่ไปกับคนอื่น คือตัวละครจะถูกตัดสินว่า โง่ นั่นล่ะ

หัดเขียนอยากให้เขียนไปเรื่อย ๆ เยอะ ๆ แล้วก็หาข้อมูลจากการอ่านนิยายหลากหลายมาดีกว่านะคะ เพราะว่าให้คนอื่นจี้ทีละจุดแก้ไปเรื่อย ๆ มันน่าจะไม่รู้จบอะ

น่าจะต้องใช้วลาเพื่อตกผลึกความรู้จนความสามารถพื้นฐานพัฒนาขึ้นเหมือนชื่อนิยายของคุณแหละ (แต่เราไม่คิดว่า เซโรคาระ มันจะใช้กับ อุมาเรรุนะ เราไม่ได้เก่งภาษาญปก็เถอะเพราะไม่ได้เรียนสายตรง แต่ไม่เห็นเพื่อนญปหรือบอร์ดญปเอามาใช้ในกรณีแบบนี้นะ มีแต่ใช้กับ ฮาจิมารุ)

เขียนครั้งแรกมันคงไม่เพอร์เฟคอยู่แล้ว เขียนตอนต่อไปเถอะค่ะ ตอนนี้คุณเขียนได้พออ่านรู้เรื่องบ้างอยู่แล้ว อย่ามัวแต่แก้วนไปเลย จริง ๆ

แล้วถ้าไปอ่านนิยายเรื่องอื่นแล้วเว้นกลับมาอ่านของตัวเอง คุณจะเห็ยข้อบกพร่องของตัวเองได้เอง

หานิยายดีๆ สักเรื่องมาใช้เป็นตัวอย่าง เพื่อใช้พัฒนาการเล่าเรื่องของคุณให้มีความน่าสนใจมากขึ้น เพราะการเล่าเรื่องของคุณมันดูธรรมดาเกินไป และบางช่วงเหมือนคุณจะมองเหตุการณ์ได้ไม่ชัดเจน (จินตนาการภาพเหตุการณ์ไม่ออกหรือไม่ชัดเจน) ทำให้คุณเขียนเล่าเหตุการณ์ได้ไม่ดี การเขียนนิยายแฟนตาซีต้องเตรียมรายละเอียดค่อนข้างเยอะ ดังนั้นคุณต้องสร้างโลกที่ใช้เขียนนิยายขึ้นมาในใจก่อน เช่น โลกแห่งเวทมนต์และสัตว์ประหลาด การผจญภัยของเด็กหนุ่มที่จะกลายเป็นตำนาน ถ้าคิดแบบนี้คุณจะมองเรื่องราวที่จะเขียนได้กว้างขึ้น และวางลำดับเหตุการณ์ที่จะเขียนล่วงหน้าในแต่ละตอนได้ไม่ยาก

ก็ต้องเริ่มอ่านนิยายเพื่อให้เห็นตัวอย่างที่ดีและมีมาตรฐานในการเขียน แล้วพออ่านหลาย ๆ เรื่องคุณจะมีความเข้าใจในการเล่าเรื่องว่าอะไรที่การเล่าเรื่องที่สนุก และอะไรที่อ่านแล้วน่าเบื่อ

ก่อนจะลงมืือเขียนลองคิดเส้นเรื่องคร่าว ๆ ไว้ก่อน เช่นการเดินทางของตัวละครแต่ละคนจะไปทางไหน เป้าหมาย และจุดพลิกผันต่าง ๆ จุดจบของแต่ละตัวละคร จดในสมุดได้ก็จด แล้วก็ลองเล่าเรื่องด้วยปากเปล่าดู ถ้าเล่าด้วยปากเปล่าไม่ได้ มันสะท้อนว่าเส้นเรื่องของคุณมันไม่แข็งแรง ตัวคุณเองยังเล่าออกมาไม่ได้ด้วยซ้ำ

ุถ้าคุณมีเส้นเรื่องที่แข็งแรงแล้ว ต่อไปก็คือการเล่าเรื่อง คุณต้องสร้างปมให้คนอ่านจับเรื่องราวของคุณ ปมเรื่องต้องมีพลังในการผลักดันตัวละคร อย่างเช่น น้องสาวถึงวัยต้องออกเรือน พี่ชายอยากให้ไปร่วมงานเทศกาลของเมือง เพื่อพบปะกับชายหนุ่มหมูบ้านอื่น ขาดแต่ต้องมีเสื้อผ้าและเครื่องประดับสวย ๆ ปมนี้ผลักดันให้พี่ชายต้องหาเงิน ให้ทันเวลาเทศกาล

ขณะเก็บสมุนไพรพบร่องรอยของสัตว์ดุร้าย แต่ต้องตัดสินใจเดินเข้าป่าลึกเพื่อเก็บสมุนไพรต่อ เพราะมีปมเรื่องการซื้อชุดและเครื่องประดับไปงานเทศกาลผลักดัน

เขาวิเคราะห์ถึงสถานที่ปลอดภัย หาสมุนไพรอยู่ด้านบน พบสัตว์ร้ายอยู่ด้านล่างน่าจะปลอดภัย แต่เกิดเหตุพลิกผัน ยกตัวอย่างเช่นพบหมูป่า หมูป่าไล่ชนเขา เขาหลบได้ หมูไปชนต้นไม้ ฝูงนกที่เกาะอยู่ แตกตื่นบิินขึ้นพร้อมกัน และเสียงนั้นก็ทำให้สัตว์ร้ายกระโดดจากด้านล่างขึ้นสู่ด้านบน พระเอกต่อสู้เอาชีวิตรอด โดนกัดมีแววตุยสูง พลิกผันหมูป่าเข้ามาวิิ่งชนอีกรอบ ขวิดสัตว์ร้ายตกหน้าผาไปพร้อมกัน

พระเอก พบว่าสัตว์ร้ายเป็นมอนเตอร์ที่กิลนักผจญภัยประกาศจับ จึงได้เงินตอบแทนมาซื้อชุดและเครื่องประดับร่วมงานเทศกาล

แต่ปมหลักคือต้องการให้น้องสาวออกเรือนยังไม่จบ ถ้าจะต่อ ก็คือน้องสาวไม่ได้อยากออกเรือนเท่าไรนัก เธออยากเป็นภรรยาของพี่ชายมากกว่า แต่พอเหมือนถูกขับไล่ไสส่งมาก ๆ ก็ยอมรวมงาน ต่อมาพี่ชายจึงไปได้ยินจากหูตัวเองว่า ที่น้องสาวขายไม่ออกเพราะอยู่บ้านเดียวกับเขาที่ไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ กััน จนมีข่าวลือในทางเสียหาย และน้องสาวก็มาถามเขาว่า เมื่อรู้เหตผลจะรับผิดชอบเรื่องนี้อย่างไร

การที่น้องสาวเข้าร่วมงานเทศกาลเปิดปมใหม่ขึ้นมา เพราะมีขุนนางต้องตาความสวยของนาง เขาจึงให้คนไปสืบข่าว ไม่นานก็กลับมารายงานว่าผู้หญิงที่ขุนนางหมายตาไว้ มีข่าวลือว่าอยู่กินกับพี่ชายคนละสายเลือดฉันสามีภรรยา ขุนนางจึงบอกว่าไม่เป็นไร การแย่งภรรยาของคนอื่นก็แค่ฆ่าสามีของนางทิ้งแล้วฉุดค-างไปขังไว้ที่ลับตาไม่เห็นจะยากอะไร พอเบื่อแล้วก็ให้พวกทหารเลวจัดการ แยกชิ้นส่วนเป็นอาหารสัตว์เลี้ยง

อยากยกตัวอย่างให้เห็นว่่าการสร้างปมมีความสำคัญอย่างไร ถ้าเราสร้างปมที่มีพลังมากพอมันก็จะผลักดันตัวละครให้เกิดการกระทำ พอเราสร้างความขัดแย้งระหว่างตัวละครเข้าไป มันก็สร้างเรื่องราวขึ้นมาได้อีก โดยที่ตัวนักเขียนไม่ต้องไปออกแรงผลักดันเรื่องราวเองให้สุ่มเสี่ยง

แต่อย่างไรก็ควรเริ่มจากอ่านนิยายให้มากขึ้น

ความจริงหนึ่งตอนน้อยไปที่จะแนะนำน่ะครับ

ถ้ามีสักสามตอนอาจได้ประโยชน์มากกว่านี้ เข้าใจว่าจขกท.อยากได้คำแนะนำเร็ว ๆ เพื่อนำไปปรับแก้

การเขียนนิยายแนวไหนก็ตามสิ่งสำคัญสำหรับผมมี 2 ข้อคือ

ความสมจริง เป็นเหตุเป็นผล

และความสละสลวยของภาษา

ในด้านความสมจริงมีเรื่องน่าขบคิดอยู่

1.เหตุผลให้เดินเข้าไปในป่าลึกขึ้นไม่น่าเชื่อถือ

ก่อนตัวละครตัดสินใจแบบนี้ควรแสดงให้เห็นตั้งแต่ต้นเลย อาจเป็นน้องสาวมาเคาะเรียกบอกหิว พี่ชายบอกจะไปเก็บสมุนไพรขาย ได้เงินเอามาซื้อขนมปังให้

2. มอนสเตอร์น่าจะน้ำหนักมาก แต่ตัวเอกจับโยนขึ้นมาจากหลุมได้สบาย แถมแบกมาจนถึงหมู่บ้านอีก ชวนให้น่าฉงน

ความสละสลวย

ข้อนี้คิดว่าจขกท.คงรู้ตัวอยู่แล้ว ยังไงลองหานิยายแนวเดียวกันมาอ่าน น่าจะพอช่วยได้

เป็นกำลังใจให้ครับ

ทุกคนเริ่มจากศูนย์เหมือนกัน

ในความคิดเห็นส่วนตัวของผมนะ ผมว่าชื่อเรื่องมันให้อารมณ์เหมือนเป็นแนวทางแนะนำการใช้ชีวิตเลย

อ่านแล้วไหลลื่น ถึงจะมีคำผิดก็เถอะ เช่น หรอ\หลอ หรอก\หลอก

ส่วนสำนวนผมไม่ขอพูดถึงนะ (ยกหน้าที่นี้ให้ผู้มีประสบการณ์)

สำหรับมือใหม่ต้องเขียนให้มาก อ่านให้เยอะ อย่าไปคาดหวัง คิดว่าเก็บประสบการณ์ก็พอครับ

ขออภัยผมก็มือใหม่เหมือนกันTT สู้ๆนะครับ (อ่านสองตอน)

#เรื่องคำผิด ผมแนะนำให้ก๊อปไปวางในเว็ป นิยายรี้ดอะไรท์ ผมว่าเว็บนี้ตรวจสอบภาษาดีอยู่นะ จากนั้นก็ค่อยมาอ่านเก็บรายละเอียดทีหลังเอา

คำซ้ำเยอะ ต้องหาคลังคำศัพท์เยอะๆ อ่านแล้วรู้สึกดูไม่ลื่นไหล การเปลี่ยนฉากก็เช่นกันแต่ก็เป็นปัญหายอดฮิตสำหรับมือใหม่ละนะ เขียนๆไปเรื่อยเดะมันก็จึ้งเอง แต่แนะนำให้หานิยายเกรดA เหมือนกับแนวเราอ่านและศึกษา เพื่อเป็นแนวทาง

ผมได้แก้ไขตอนที่1ใหม่แล้วนะครับลองไปอ่านกันได้

อ่านเยอะๆ เสพงานคุณภาพเยอะๆค่ะ ถ้าอยากได้ตัวอย่างในการศึกษาเราแนะนำเรื่อง ศาสตร์ลับหลอมวิญญาณ LAS alquimista https://dekd.co/w/n/1368677

ไม่จำเป็นต้องบรรยายทุกการกระทำของตัวละคร ถ้าไม่ใช่สาระสำคัญก็ให้เขียนบอกเล่าแบบรวบรัด เน้นบรรยายถึงสภาพแวดล้อมโดยรอบเพื่อให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการณ์ได้ พยายามเดินเรื่องไม่ให้ช้าหรือรวบรัดเกินไป

ที่สำคัญคือเขียนให้เยอะ พยายามหาแนวทางของตัวเองให้เจอ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ