2 ปีกับนิยาย 22 ตอน
ตั้งกระทู้ใหม่
นี่คือกระทู้ที่ตั้งขึ้นมาเพื่อด่าตัวเอง ชอบดองนิยายเรื่องเก่าไม่จบก็ไปหาลงเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ คนอ่านก็รออยู่หายไปนานจนลูกโต นิสัยเสียมากกกก เหมือนเล่นกับความรู้สึกคนอ่านเคยตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะลงวันละตอน เชอะเดือนละตอนก็ไม่ได้ ทำหลายอย่างเกินไปจนทำให้เสียหายไปหมด ไรต์คนนี้เป็นคุณแม่ลูกสอง ตื่นตั้งแต่ตี 4 อาบน้ำแต่งตัวลูกๆ ทำกับข้าว ออกจากบ้าน ตี5.40 ขับรถตู้รับส่งเด็กนักเรียนจากบ้านไปถึงรร.เป็นระยะทาง 60-70 กม.ส่งนักเรียนและลูกๆเสร็จ 7.50 น.เข้าทำงานประจำ 8.00-17.00น. เลิกงานก็รับเด็กกลับบ้าน ถึงบ้าน 2 ทุ่ม ทำกับข้าวอาบน้ำแล้วก็นอน ชีวิตวนลูปไปเรื่อยๆ มันโคตรเหนื่อยเลย มันท้อมาก แต่นักเขียนเป็นอาชีพในฝันของฉัน จะไปต่อหรือถึงเวลาที่ฉันต้องเลือก.....
Aomynaka
26 เม.ย. 67 เวลา 23:09 น.
729
views
6 ความคิดเห็น
คุณเป็นคนเดียวในโลกที่ติดในสภาวะนี้หรือ?
ลูกคุณจะไม่เติบโตขึ้นจนสามารถดูแลตัวเองได้หรือ?
คุณจะทำงานที่เดิมจนเกษียณเลยใช่ไหม?
เวลาหลังเกษียณยังมี
และยังมีคนที่จัดสรรเวลาได้ดี... เวลาทำงาน 8.00-17.00 ทำงานอย่างเดียวหรือ
เวลาพักเที่ยง 1 ชม. กินข้าวอย่างเดียวหรือ
ระหว่างทำงานมีพักเบรกหรือไม่ มีเวลาอีกมากที่คุณใช้ได้
ก่อนเข้านอนมีเวลาสักนิดสักหน่อยก็เขียนได้ หรือยังตื่นตีสามมาเขียนนิยายก็มีเวลาเขียนอีกเป็นชม.แถมช่วงเวลานี้เหมาะกับการเขียนเพราะเงียบมาก
ถ้าลูกคุณโตพอให้เงินเด็กหาข้าวเช้ากินเองบ้าง ทุกอย่างมันปรับเปลี่ยนได้ ไม่ใช่ว่าตอนนี้ไม่ได้อนาคตจะไม่ได้
ขอบคุณสำหรับแนวคิดนะคะ ใช่ว่าไม่เคยแบ่งเวลาแบบนั้นนะคะแต่สุขภาพจิตคือแย่มากคิดไม่ออกนั่งมองปากกาจนหมดเวลาไปก็มี ส่วนเด็กๆก็คอยเป็นกำลังใจให้แม่นะแต่เราก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดีที่เราไม่ได้ให้เวลากับลูกๆมากพอ เพราะหากเขาโตแล้วภาระเราอาจละลดลงแต่ในช่วงวัยเด็กก็อยากจะให้ความรักเขาให้เต็มที่ไม่อยากให้เขาเกิดความรู้สึกขาด เพราะเราเคยละเลยลูกคนโตไปแล้วช่วงหนึ่งเด็กที่เคยสดใสร่าเริงกลายเป็นคนเงียบขรึมเลยต้องหันมาใส่ใจให้มากกว่าเดิม เรื่องงานประจำก็ต้องทำให้เต็มที่เพราะยังมีคนคอยสอดแนมคอยพูดใส่ตัดกำลังใจเราก็มี ได้ยินประจำกับคำที่บอกเราว่าเราเป็นนักเขียนไส้แห้ง.....
ทุกคนมีเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากัน อยู่ที่ว่าใครจะบริหารมันได้ดีกว่ากันมากกว่าค่ะ
มากกว่าครึ่งของนักเขียนล้วนมีงานประจำต้องทำ บางคนมีภาระหน้าที่ไม่ต่างไปจาก จขกท. บางคนอาจจะต้องตื่นตั้งแต่เช้ามืดและทำงานไปยันห้าทุ่มเที่ยงคืน แต่บางคนที่ว่านั่นก็ยังสามารถเฉียดเวลาเอามาเขียนนิยายทีละนิดทีละหน่อยได้ มันอยู่ที่ว่าอยากจะพักอยู่เฉย ๆ หรือมุ่งมั่นที่จะเขียนให้จบมากกว่าค่ะ
ให้กำลังใจนะครับ ถ้ามันเป็นอาชีพในฝัน ก็ลองหาเวลาที่พอมีทำไปเรื่อยๆ
เข้าใจว่าคุณออมมี่มีหนทาง มีแผนการ มีวิธีทำอยู่แล้ว แต่คงจะแค่รู้สึกท้อและเหนื่อย ซึ่งทุกคนเป็นกันได้ครับ ขอให้สู้ ๆ นะครับ มีหลายคนที่ทำงานไปด้วยเขียนไปด้วย มีภาระดูแลลูกดูแลพ่อแม่ก็เยอะ ก็ขอให้มีความสุขกับงานเขียนและประสบความสำเร็จตามที่ฝันในเร็ววันนะครับ
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ จะบริหารเวลาให้ดี จะพยามต่อไป
สู้ ๆ นะคะ ลองใช้เวลาว่าง 10-15 นาที เขียนก็ได้ค่ะ หรือว่าจะอัดเสียงไว้ก่อนก็ได้นะคะ
ตอนเราทำงานที่หนึ่ง และทุกวันนี้ก็ยังบริหารเวลาแบบแทบจะไม่ค่อยมีเวลาพักเลยค่ะ แถมช่วงนั้นมีเรียน 7 วันเลยค่ะ คือเรียนภาคค่ำหลังเลิกงาน 5 วัน และเรียนวันเสาร์ทั้งวันกับวันอาทิตย์ตอนเช้าค่ะ
เช่น เข้างาน 8.30 ตอนก่อนเข้างาน เราจะมีเวลาไปถึงที่ทำงานก่อนเวลาก็ไปใส่บาตรและอ่านหนังสือสอบค่ะ จากนั้นก็เข้างาน บางครั้งงานเยอะมากกลัวจะไม่เสร็จก่อน16.00น. เราจะใช้เวลาพักเที่ยงทำงานด้วยค่ะ บางทีก็รีบกินข้าวให้เสร็จแล้วมาทำต่อค่ะ เพราะเอกสารต้องส่งให้เสร็จก่อนเลิกงานค่ะ เรานั่งรถสองแถวไปทำงานบางครั้งก็อ่านหนังสือหรือแต่งนิยายในรถนั่นแหละค่ะ มีทั้งบนรถไฟฟ้า รถเมล์ค่ะ
ส่วนทุกวันนี้ก็ใช้เวลาว่างจากทำงานมาเขียนค่ะ บางครั้งก็ว่างแค่ครึ่งชั่วโมงก็รีบเขียนนิยายไว้ในสมุดตุนไว้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะคะ นี่ก็เริ่มจะจัดการบริหารเวลาแล้วพูดคุยกับลูกๆให้เข้าใจ ที่ตั้งกระทู้ขึ้นมาก็เพราะเกิดอาการเหงาอยากหาคนร่วมอุดมการณ์คุยเฉยๆ พูดตรงๆก็คืออยากได้กำลังใจจากคนที่อ่านกระทู้นี้แหละให้มีแรงฮึดสู้ขึ้นมาใหม่เพราะร่างการมันเริ่มหมดไฟต้องหาที่กระตุ้น ขอบคุณเพื่อนชาวกระทู้ทุกคนที่คอยให้คำแนะนำนะคะ
ยินดีด้วยนะคะ
คุณเก่งมากๆเลย แอบไปดูมาแต่งนิยายหลายเรื่องมากๆ ขอติดตามด้วยคนนะ หากมีปัญหาเรื่องแต่งนิยายจะทักไปขอคำแนะนำพอจะได้ไหมค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ด้วยความยินดีเลยค่ะ
ไม่ควรให้ความสำคัญกับจำนวนตอนมากไป ให้มองว่าเป็นงานอดิเรกก็ได้ครับ ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะครับ
ขอบคุณนะคะทำจะทำต่อไปจ้า
หัวอกคนทำงานเหมือนกัน แต่ชีวิตต้องมีการวางแผนครับ ผมมีงานประจำอยู่ และก็ตื่นตีห้า ไปส่งลูกที่โรงเรียน ส่งภรรยาที่ทำงาน ไปถึงออฟฟิศ ประมาณแปดโมงเช้า เลิกงานหกโมงเย็น รับลูกเมียเสร็จ ถึงบ้านสองทุ่ม ทำกับข้าวเอง กินข้าว และเขียนนิยายสะสมไว้ ง่วงก็นอน พอถึง เสาร์-อาทิตย์ ตรวจทานอีกรอบ ตั้งเวลาอัพรวดเดียววันละตอน 5 วัน และเขียนตอนใหม่ของอาทิตย์ถัดไป สะสมไปเรื่อยๆ
ลองแบ่งเวลาดูครับ ถ้าชอบจริงเราจะหาเวลาได้เอง (ใน 1 อาทิตย์ ผมก็ยังมีเวลาเหลือไปสังสรรค์กับเพื่อน เล่นเกมกับลูก ติววิชาให้ลูก) หากคุณสามารถเขียนตอนในอนาคตได้เมื่อไร ก็มีเวลาว่างสะสมให้ตัวเองหลวมๆ ครับ
ป.ล. ไม่ลองเอางานเขียนเล่าให้ลูกฟังก่อนนอนละครับ ผมก็ทำแบบนั้น
ขอบคุณสำหรับคำแน่ะนำนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?