สวัสดีค่ะ พี่น้องชาว Dek-D ทั่วสารทิศ ทุกมุมเมือง ทุกประเทศ ทุกดวงดาว (ไปกันใหญ่แล้วเรา ฮา) และต้องขอสุขสันต์วันเกิดอาเซียน วันนี้...วันที่ 8 สิงหาคม 2555 ครบรอบ 45 ปีการก่อตั้งสมาคมประชาชาติแห่งเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ หรือสมาคมอาเซียน ฮูเร่ ฮูเร่ ขอให้ทุกคน ทุกชาติอาเซียนจงเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป
และเช่นเดิมสำหรับวันนี้พี่เกียรติขอเสนอ 8 เรื่องพึงรู้เกี่ยวกับประชาคมอาเซียน เป็นบางแง่มุมที่พี่เกียรติอยากนำเสนอทุกๆ คนค่ะ เพราะพี่เองแอบตื่นตะลึงไปกับบางข้อตอนที่พี่รู้ และอาจเป็นบางข้อที่เราๆ อาจมองกันในมุมเดียวค่ะ พอรู้...ก็อยากเล่าให้ฟัง เชิญทัศนาเลยจ้า
อนาคตของชาติ ของตัวเราก็อยู่ที่มือพวกเรานี่แหละค่ะ!
แหล่งข้อมูล:
- www.crc.ac.th/ASEAN/introduction.pdf - www.ef.co.th/epi/ - www.aseansec.org/documents/scorecard_final.pdf |
แสดงความคิดเห็น
ถูกเลือกโดยทีมงาน
ยอดถูกใจสูงสุด
เพิ่งรู้...
กำลังโหลด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการที่จะลบความเห็นนี้ใช่หรือไม่ ?
27 ความคิดเห็น
ได้ความรู้ใหม่เกี่ยวกับอาเซียนเยอะเลยค่ะ
เรื่องของอาเซี่ยนไม่ได้ไกลอย่างที่เราคิด แต่ใกล้ตัวจนต้องศึกษาเพิ่มแล้วสิ
"ในทศวรรษหน้าอาเซียนจะเป็นใหญ่!"
ชอบสองประโยคนี้มาก
พึ่ง ?? เพิ่ง ??
ขอโทษนะคะ คือพี่ใช้ภาษาไทยผิด หนูเลยอยากชี้แจงนิดนึงนะคะ ว่าในกรณีนี้ต้องใช้..
"เพิ่งรู้" ส่วนสำหรับคำว่า "พึ่ง" = พึ่งพา
ฝากด้วยนะคะ อยากให้คนไทยทุกคนใช้ภาษาไทยถูก ถึงจะเป็นคำผิดเล็กๆน้อยๆ แต่มันเพี้ยนความหมายที่แท้จริง ^^
พี่ไม่แน่ใจว่า พึ่ง ที่น้องหมายถึงเป็นชื่อของเรื่องนี้หรือเปล่านะคะ "เรื่องพึงรู้เกี่ยวกับประชาคมอาเซียน" แต่พี่ไม่ได้ใช้คำว่า พึ่ง (ที่อ่านว่า ผึ้ง) ในชื่อเรื่องค่ะ
พี่ใช้คำว่า พึง (ไม่มีไม้เอก) ที่แปลว่า ควร จ้า
แต่พี่ก็ใช้คำว่า เพิ่ง ตามความหมายที่น้องกล่าวมาด้วยน้า แต่ประกอบกับคำอื่น (เช่น หัวข้อ 3. ในเรื่องจ้า)
ขอบคุณมากค่ะ และดีใจจังที่มีน้องสาวที่ตระหนักเรื่องการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องอย่างจริงจังด้วยจ้า
(แต่ถ้าเรายึดตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานแล้ว พึ่ง กับ เพิ่ง เป็นคำวิเศษณ์ใช้ในความหมายเดียวกันได้นะ)
เพราะในวันข้างหน้า ประเทศต่างๆในกลุ่มอาเซียนจะมีการแข่งขันกันสูง คนเก่งๆก็คงอยากเข้าประเทศเรามากขึ้น ทำงานในบ้านเรามากขึ้น ในขณะเดียวกัน คนบ้านเราก็คงมีหลากหลายคนที่อยากไปทำงานต่างประเทศ และเมื่อเวลานั้น มาถึง " ภาษาอังกฤษ" จะเป็นตัวชี้วัดว่าคุณ "สามารถพอที่จะทำงานในต่างประเทศได้รึเปล่า"
ถ้าเราเก่ง ใครๆก็คงอยากได้เราไปร่วมงาน แต่ถ้าเราไม่เก่งพอ ภาษาเราไม่ได้ ก็คงสู้ชาติอื่นไม่ได้แน่ๆ
ทุกวันนี้ "ผม" ก็คนหนึ่งนะ ที่พยายามฝึกฝนตัวเองให้มากๆ เพราะหวังว่าวันข้างหน้าเราจะได้สามารถสู้ชาติอื่นๆที่เขาเข้ามาทำงานในประเทศเราได้ เพราะใจหนึ่งก็แอบกลัวว่า ถ้าเขาเปิด "เสรีด้านอาชีพ"ขึ้นมาจริงๆ ไม่รู้ว่าจะรวมอาชีพพื้นๆอย่างทำนา ขับรถ หรือ เสริมสวยด้วยมั๊ย? พ่อแม่พี่น้องเราที่เขาไม่รู้ภาษาัอังกฤษเลย เขาจะโดนแย่งงานรึเปล่า? ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นนะ
คิดแล้วก็กลัวจริงๆ......