สวัสดีค่ะชาว Dek-D ตั้งแต่เจอพิษโควิด ก็ทำเอาชีวิตผิดแผนไปตามๆ กัน เรียกว่ากระทบในวงกว้างแบบไม่มีข้อยกเว้นเลยค่ะ แต่ในวันนี้เราจะพาไปรู้จักคนนึงที่เจอโอกาสดีๆ จากความตั้งใจและไม่ตั้งใจ ไม่ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นเส้นทางนักดนตรีที่เริ่มต้นจากการนั่งรอพี่มารับที่โรงเรียนสมัยอนุบาล เรียนต่อจริงจังและก้าวเข้ามาเป็นนักดนตรีแบ็กอัปกับรับงานเล่นตามร้านอาหาร แล้วพอช่วงโควิดที่ต้อง(จำใจ)เบรกงานดนตรี เขาก็จิบกาแฟแก้เบื่อจนตัดสินใจศึกษาจริงจังและเปิดร้านเอง แม้จะเพิ่งเปิดได้ไม่กี่สัปดาห์ แต่ก็ได้เรียนรู้เยอะมากๆ เป็นการปลดล็อกชีวิตในด้านที่ไม่เคยเห็นด้วย ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านเรื่องราวของเขากันเลยค่ะ!
แนะนำตัว
“สวัสดีครับ ชื่อ ‘แดน’ อัครเดช สารอินทร์ เป็นเด็กลำปางครับ แต่เข้าเมืองมาเรียนที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ม.มหิดล เรียนแบบแฮปปี้มากก แล้วก็ได้เริ่มเป็นนักดนตรีแบ็กอัปให้วง BetterWeather ตั้งแต่ ม.5 เพราะเล่นดนตรีกับเขามาตั้งแต่สมัยเรียน รร.อัสสัมชัญลำปาง แล้วก็มีเล่นแบ็กอัปให้ Lukpeach กับเปิดช่องยูทูบ JahJoint TV ของตัวเองด้วยครับ"
กระเป๋าค่อยๆ แฟบ
แต่โลกกาแฟค่อยๆ เปิดกว้าง
“ปกติกาแฟจะมี 2 แบบ เข้มๆ กินแล้วดีด ใจสั่น กับอีกแบบคือกินเอากลิ่นและรสชาติ พี่เคยไปเที่ยวแล้วตระเวนชิมกาแฟเหมือนกันนะ อย่างตอนไปเที่ยวเวียดนาม ซื้อกาแฟร้านนึงมาลองแล้วมันแรงมากๆ ใจสั่นจนไม่มีความสุข นั่งไม่ติด แต่พอหลังๆ เริ่มกินกาแฟหนักขึ้น ‘เฮ้ย...ใจไม่สั่นแล้วว่ะ’ แรกๆ วันละแก้ว แล้วเจอโควิดต้องอยู่บ้านตลอด ว่างๆ ก็ชง ชงทั้งวันเลยทีนี้ วนลูปอยู่หลายเดือนจนสุดๆ แล้ว อยากหารายได้บ้างเพราะเงินรายได้ก่อนหน้านี้เริ่มร่อยหรอ ถ้าอยู่บ้านรองานดนตรีฟื้น เราอาจหิวตายไปก่อนวันนั้นมาถึงก็ได้ เราไม่อยากรบกวนเงินที่บ้านมาก”
“พี่เลยตัดสินใจสมัครงานพาร์ตไทม์ร้านกาแฟ ควบคู่กับศึกวิธีทำในยูทูบ ตีโจทย์ให้แตกว่าลาเต้ เอสเปรสโซ่ มอคค่า คาปูชิโน ฯลฯ ต่างกันตรงไหน เพราะแยกไม่เคยออกเลย แล้วก็มาฝึกด้วยเครื่องที่ร้าน”
“แต่ธรรมชาติพี่คือเป็นคนสมาธิสั้น การต้องยืนในตู้ชงกาแฟ 10 ชั่วโมงมันทรมานมาก แถมต้องตื่นตี 5 ครึ่ง พอกลับมาแล้วซ้อมทรัมเปตก็จะนอนดึกอีก แล้วอยู่คอนโดจะซ้อมดึกก็รบกวนห้องอื่น เลยตัดสินใจลาออกหลังจากทำไปได้แค่ 7 วันเพื่อรักษาบาลานซ์ในชีวิต”
ประยุกต์ของรอบตัวมาเปิดร้าน
(เปลี่ยนที่ขายมาแล้ว 3 รอบ!!)
“พอลาออกก็คิดหนักอีกรอบว่าจะทำอะไรต่อ เลยเปิดดูคลิปสอนคั่วกาแฟของ Gong Coffee ที่ดังๆ จ.ระยองครับ มีซื้อมาลองทำเองด้วย (แรกๆ คั่วไหม้ไปหลายแก้ว) เราก็ศึกษาจากหลายๆ ที่จนมั่นใจขึ้น ความคิดเริ่มเปิดร้านก็มาครับ ตอนแรกไม่ได้จะใช้มอเตอร์ไซค์(แฟน)หรอก คิดแค่ว่าจะติดโปสเตอร์ในคอนโดให้คนออเดอร์มา แล้วเราทำส่ง เพราะเราอยากทำงานเพลงไปด้วย แต่กว่าจะรอคิวติดก็หลายเดือน เลยเริ่มออกไปแจกนามบัตร”
“สุดท้ายมาเจอริมถนนจุดนึงว่างอยู่ เลยลองตั้งขาย ซึ่งยอมรับว่าไม่ทันคิดเรื่องเราไม่สามารถขายบนทางเท้าได้ ต้องขอโทษทุกท่านจริงๆ ครับ พอรู้ปัญหาก็เลยรีบย้ายมาหน้าคอนโด แล้วก็เจอปัญหาใหม่คือขวางทางเข้าออก ล่าสุดก็เพิ่งย้ายมาที่ใหม่ที่ชุมชนสองร้อยห้องครับ พี่ก็เอามอเตอร์ไซค์ที่ขี่ไปทำงานทุกวันมาใช้เปิดร้าน ปัญหาคือตั้งขาคู่แล้วโยก ก็เอาที่ขยายเสียงโทรศัพท์มือถือมาใช้ เอาเขียงมารองเบาะ สิ่งที่ลงทุนซื้อเพิ่มก็มีถังน้ำแข็ง เครื่องตีฟอง แก้ว หม้อ กับเตาตัวใหญ่”
“เมนูที่ร้านมีไม่เยอะ แค่ร้อน/เย็น กาแฟดำ/กาแฟใส่นม วางไซรัปกับโกโก้วางให้ปรับแต่งเองแบบ D.I.Y เลยครับ เพราะคำว่าหวานของแต่ละคนไม่เท่ากัน แล้วเวลาลูกค้ามาผมก็จะถามก่อนว่าชอบประมาณไหนบ้าง ถ้าชอบเปรี้ยวน้อยก็ใส่อาราบิกาน้อยหน่อย”
ลูกค้าชิมแล้วเป็นยังไงบ้าง? “ส่วนใหญ่ feedback ไปทางบวกนะ ต้องขอบคุณที่มีคนชิมแล้วไปช่วยโปรโมตลงโซเชียลจนทำเอาชงไม่หยุดเลย ปั่นทั้งวัน ตอนแรกเอาทรัมเปตมาด้วยกะเล่นระหว่างรอลูกค้า แต่สุดท้ายก็ไม่มีเวลา 555 จริงๆ ตอนลูกค้าเยอะๆ เรายังไม่มั่นใจเพราะยังมือใหม่มาก แต่วิธีของเราคือฟังความเห็นเยอะๆ พยายามให้ลูกค้าช่วยกลับมารีวิวในเพจจริงๆ แล้วค่อยๆ ปรับกันไป ตอนนี้ค่อนข้างพอใจนะ ชอบที่ตัวเองทำครับ ><”
นั่งรอพี่กลับบ้านทุกวัน
จนได้เพื่อนใหม่ชื่อ “ทรัมเปต”
หลังจากฟังสตอรี่การเปิดร้านแล้ว ขอถามเรื่องความชอบหน่อยว่าทำไมถึงเริ่มต้นเล่นดนตรี? “พี่ชอบดนตรีตั้งแต่เด็กเพราะคลุกคลีมานาน จากการที่พี่ชายไปสมัครวงโยฯ ก่อน (เรียนที่เดียวกัน) หน้าที่เขาคือรับพี่ที่เป็นเด็กอนุบาล 3 ทุกวันๆ เป็นเวลา 1 ปี ซึ่งตอนนั้นพอพี่เลิกเรียนก็ต้องไปนั่งรอเขาในห้องซ้อมจน 18.30 น. ถึคงจะได้กลับบ้าน เราก็นั่นแหละ นั่งดูบ้าง กวนเขา ป่วนเข้า แต่เขาไม่ว่าอะไรเพราะยังเด็กมาก 5555”
“แล้วมาสเตอร์ (มาสเตอร์ = ครูชายในโรงเรียนคาธอลิก) ก็แกล้งชวนเข้าวงโยฯ พี่ก็บ้าจี้ ปีแรกลองเล่นคาร์บินเนตดู แต่ไม่ไหวอะ ไม่เวิร์ก เป่าไม่ออก เขาก็ให้โอกาสเราเลือกใหม่อีกครั้ง มองไปข้างๆ เจอ ‘ทูบา’ เอ่อ... งั้นเอาทรัมเปตแทนละกัน เล็กสุด เซฟๆ”
“ตอนแรกเกลียดมาก เป่ายากจัง แต่พอซ้อมทุกวันๆ เริ่มเข้าที่แล้วเริ่มควบคุมได้ ก็สนุกแล้ว เสน่ห์ของทรัมเปตน่าจะอยู่ที่เสียง มันมีความนุ่ม หวาน เกรี้ยวกราด หรือจะตลกเลยก็ได้ และความยากคือสรีระ ร่างกาย รูปปาก การใช้กล้ามเนื้อ ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ก็จะพัฒนาได้เร็วเลยแหละ แต่ถึงพี่จะเล่นตั้งแต่ ป.1 พี่ว่าเครื่องดนตรีทุกชนิดมีอะไรให้เรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุดครับ”
แกะสูตร = แกะเพลง
เรียนรู้จากประสบการณ์
“ตอนนี้วางแผนขายยาวๆ เพราะเริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ มีความสุขตอนทำเสร็จแต่ละแก้วแล้วยื่นให้ลูกค้า (และมีความสุขตอนรับกลับมาด้วย 5555) พี่ค่อยๆ แกะสูตรตามคลิปแล้วปรับลดนั่นนี่ให้คนชิมโอเค น่าจะเหมือนการแกะเพลงนั่นแหละ เริ่มจากทำตาม จับคอร์ดได้แล้วก็อิมโพรไวซ์ไป ค่อยๆ เรียนรู้ไปทุกแก้วที่ทำ”
ต้องบอกว่าพี่แดนเจอความชอบแต่ละอย่างจากความบังเอิญทั้งนั้นเลยค่ะ ใครจะรู้ว่านั่งรอพี่รับกลับบ้านเฉยๆ จะพาชีวิตให้มาอยู่เส้นทางนักดนตรีอย่างทุกวันนี้ แถมจากคอกาแฟก็กลายเป็นคนขายซะเองเพราะสถานการณ์โควิดพาไปด้วย ถ้าใครยังไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบอะไรกันแน่ แล้วจะหยิบจับเป็นอาชีพได้มั้ย อาจยังไม่ต้องมองไปไกล ลองมองสิ่งใกล้ตัวบ้างก็ได้นะคะ ^^ // สำหรับคอกาแฟที่อยู่แถวสาทร ถ้ามีโอกาสอาจแวะไปอุดหนุนได้นะคะ ร้านจะเปิดทุกวันจันทร์-เสาร์ ตั้งแต่ 11.00 น.เป็นต้นไป หรือจนกว่าของจะหมดค่ะ
1 ความคิดเห็น
เป็นนายตัวเองรู้จักประมาณตน ไม่ทำเกินตัวและพัฒนาตนอยู่เสมอ คือการพึ่งตนเองที่ดีที่สุดค่ะ ชื่นชมและยกย่อง ขอให้ประสบความสำเร็จค่ะ