จับนักวาด(?)ใส่กระด้ง
ความในใจนักวาดผู้อยู่เบื้องหลังภาพประกอบในชุด M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้!
หลังจากพบกับคณะตลก...เอ๊ย! คณะนักเขียน Project M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้ ของเราในสัปดาห์ก่อนๆ กันไปแล้ว วันนี้เราแอบดึงสาวน้อย (?) คนสำคัญมาสัมภาษณ์เดี่ยวกันหน่อย
ว่าแต่ทำไมต้องแยกมาเดี่ยวๆ เขาทำผิดอะไร...ส่งต้นฉบับช้าที่สุด? เขียนคำผิดเยอะที่สุด? อ๊ะๆ ไม่ใช่หรอก แต่เพราะเธอคือคนที่รับหน้าที่ทั้งเขียน ทั้งวาด ให้โปรเจ็กต์นี้นั่นเอง
จะเป็นใครอื่นได้ล่ะ นอกจาก V.Rondell เจ้าของผลงานนิยายแฟนตาซี มายาจอมคาถา My Wicked Wizard, Mermaid Rhapsody เพลงสุดท้ายของนางเงือก และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด คือ M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้ เล่ม 4 ไรเซลกับพัสดุหมายเลข 117 นี่เอง XD ก่อนอื่นขอบอกว่า นอกจากจะเป็นผู้ออกแบบตัวละครและเจ้าของลายเส้น SD สวยๆ ในชุด M.House แล้ว เธอยังเป็นนักเขียนที่มีส่วนร่วมในการออกแบบปกนิยายของตัวเองมาทุกเล่ม และทำได้น่าประทับใจทุกครั้งเลยด้วย
ภาพร่างตอนออกแบบปก Mermaid Rhapsody เล่ม 1 ฝีมือ V.Rondell จ้า
แต่สาวน้อยมหัศจรรย์ (เอิ่ม...เล่นมุกนี้จะผิดลิขสิทธิ์ไหมนะ) คนนี้มีเบื้องหลังการทำงานอย่างไร...ถ้าอยากรู้ก็ตามข้าพเจ้ามาเล้ย!
ผู้สัมภาษณ์ : เอาละนะ คำถามแรก... *เปิดโพย* ตอนนี้วีทำงานทั้งวาดและเขียนหนังสือ แต่แรกเริ่มเดิมที วาดรูปก่อน หรือเขียนนิยายก่อนจ๊ะ
น่าจะเป็นวาดก่อนค่ะ จากนั้นก็งอกเป็นเรื่อง
เริ่มเขียนนิยายเป็นเรื่องเป็นราวก็ประมาณ ม. ต้นค่ะ
เริ่มเขียนนิยายเป็นเรื่องเป็นราวก็ประมาณ ม. ต้นค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : เรื่องแรกที่เขียนจริงจังคือ มายาจอมคาถา รึเปล่า
อ่า ที่จริงแล้วเป็นเรื่องอื่นค่ะ แต่อันนั้นไม่เคยออกสื่อ
เพราะตอนเขียน ดันเขียนลงสมุดโรงเรียนค่ะ
ตอนนี้ก็ยังอยู่ในสมุดอยู่เลย 55 ในอนาคตอาจจะหยิบมาปัดฝุ่นใหม่
พล็อตเรื่องยังเวิร์กอยู่ แต่ภาษานี่คงต้องแก้กันเยอะน่าดู
เพราะตอนเขียน ดันเขียนลงสมุดโรงเรียนค่ะ
ตอนนี้ก็ยังอยู่ในสมุดอยู่เลย 55 ในอนาคตอาจจะหยิบมาปัดฝุ่นใหม่
พล็อตเรื่องยังเวิร์กอยู่ แต่ภาษานี่คงต้องแก้กันเยอะน่าดู
ผู้สัมภาษณ์ : จะรออ่านนะจ๊ะ...หึหึ #นี่ไม่ใช่การทวง
*กลัววววววว
ผู้สัมภาษณ์ : คำถามต่อปายยย...ถ้านับตามลำดับแล้ววีเริ่มวาดภาพมาก่อน แต่ตอนนี้เวลาคิดงาน คิดออกมาเป็นภาพ หรือว่าเป็นตัวอักษรก่อนจ๊ะ
ส่วนใหญ่จะเขียนก่อนค่ะ จดโน้ตขยุกขยุยก่อน แล้วค่อยสเกตช์รูปค่า
เหมือนสรุปข้อมูลที่จะใช้วาดแล้วทำให้วาดง่ายขึ้น > <
เหมือนสรุปข้อมูลที่จะใช้วาดแล้วทำให้วาดง่ายขึ้น > <
ผู้สัมภาษณ์ : ทำงานเป็นระเบียบดีนะเนี่ย
ที่จริงไม่ได้เป็นระเบียบหรอกค่ะ แค่ไม่ชอบแก้ปัญหายิบย่อยที่ตามมาทีหลังเพราะตอนแรกไม่รอบคอบน่ะค่ะ บางทีเวลาใจเร็วก็ยังมีปัญหาอยู่
ผู้สัมภาษณ์ : ปัญหายังไงรึ?
ก็...สมมุติว่าอยากจะวาดตัวละครสักตัว แต่วาดเร็วๆ โดยไม่ได้โน้ตข้อมูลสำคัญออกมาก่อน
ก็อาจจะวาดผิดไปคนละทางน่ะค่ะ เช่น ลืมใส่อายุ แล้ววาดเด็กไป แก่ไป
ลงเรื่องไม่ได้ทำนองนี้ค่ะ
ถึงจะบอกว่าจะโน้ตที่จริงก็เป็นแค่วลีสั้นๆ หลายๆ อันเองค่ะ
อย่างเช่น เด็กมีปัญหา ปากร้ายใจดี ซึนฯ ชอบแอปเปิลทำนองนั้นค่ะ
ก็อาจจะวาดผิดไปคนละทางน่ะค่ะ เช่น ลืมใส่อายุ แล้ววาดเด็กไป แก่ไป
ลงเรื่องไม่ได้ทำนองนี้ค่ะ
ถึงจะบอกว่าจะโน้ตที่จริงก็เป็นแค่วลีสั้นๆ หลายๆ อันเองค่ะ
อย่างเช่น เด็กมีปัญหา ปากร้ายใจดี ซึนฯ ชอบแอปเปิลทำนองนั้นค่ะ
ผู้สัมภาษณ์ : คือเขียนไว้กันลืมตอนวาดสินะ
ใช่ค่า ไม่งั้นวาดเพลินแล้วลืมตัว
ผู้สัมภาษณ์ : มีงี้ด้วย...
บางทีวาดผมแล้วมันมือ ตัวละครผมสั้น แต่ตอนตวัดผมแล้วแบบว่า ต๊าย! ผมพลิ้วจัง เติมอีก...ปรากฏผิดคาแรกเตอร์ล่าสุดเจอมากับลิเคียวร์ของปุ่นนี่แหละ ผมหยักศก เย้ หยักอีก ปรากฏลอนเยอะไป ยาวเกิน
ผู้สัมภาษณ์ : นึกภาพออกเลย 555
ฮามากค่ะ ต้องมานั่งเล็มผมออกตอนตัดเส้น > <
ผู้สัมภาษณ์ : สรุปว่า วิธีคิด-ทำงาน คือเอาการเขียนมาต่อยอดเป็นภาพเนอะ
แล้วระหว่างการสื่อความด้วยภาพ กับการเขียน วีคิดว่ามันต่างกันยังไง
อืม คือ ทั้งสองอย่างมันมีข้อเด่นข้อด้อยต่างกันค่ะ
เขียนจะเล่าเรื่องได้เร็วกว่า เข้าดราม่าได้มากกว่า
แต่เสี่ยงตรงที่เขียนๆ ไปอาจจะเพลินแล้วย้วย ไม่กระชับ
วาดนี่ดีตรงที่เห็นปุ๊บ คนส่วนใหญ่เข้าใจตรงกันปั๊บ ถึงบางอ้อหมดในคราวเดียว
ได้เปรียบเวลาสื่ออารมณ์โดยไม่มีคำพูด เล่าเรื่องอลังการได้เยอะกว่าเขียนในหลายๆ โอกาส
แต่ยากตรงที่ต้องวาดระวังๆ ค่ะ เพราะคนเห็นภาพปุ๊บ ส่วนใหญ่จะตีความตามที่เห็นเลย
ถ้าวาดผิดก็อาจจะสร้างความประทับใจผิดพลาดไปด้วย
ต่างจากเขียนตรงที่ภาพมันชัดเจน แล้ว แต่เวลาเขียน คนอ่านต้องจินตนาการตามค่ะ
(ยาว…)
เขียนจะเล่าเรื่องได้เร็วกว่า เข้าดราม่าได้มากกว่า
แต่เสี่ยงตรงที่เขียนๆ ไปอาจจะเพลินแล้วย้วย ไม่กระชับ
วาดนี่ดีตรงที่เห็นปุ๊บ คนส่วนใหญ่เข้าใจตรงกันปั๊บ ถึงบางอ้อหมดในคราวเดียว
ได้เปรียบเวลาสื่ออารมณ์โดยไม่มีคำพูด เล่าเรื่องอลังการได้เยอะกว่าเขียนในหลายๆ โอกาส
แต่ยากตรงที่ต้องวาดระวังๆ ค่ะ เพราะคนเห็นภาพปุ๊บ ส่วนใหญ่จะตีความตามที่เห็นเลย
ถ้าวาดผิดก็อาจจะสร้างความประทับใจผิดพลาดไปด้วย
ต่างจากเขียนตรงที่ภาพมันชัดเจน แล้ว แต่เวลาเขียน คนอ่านต้องจินตนาการตามค่ะ
(ยาว…)
ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเคยเจอเหตุการณ์ทำนองว่า เราเอาตัวละครจากนิยายตัวเองมาวาดเป็นภาพ แล้วนักอ่านมาบอกว่า "ไม่เห็นเหมือนที่คิดไว้เลย" อะไรทำนองนี้ไหม
มีบ้างค่ะ แต่ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ตอนเริ่มโพสต์นิยายจะวาดไปบ้างแล้ว บางทีแปะรูปไปด้วยตั้งแต่ตอนแรกๆ คนอ่านเลยชินตาน่ะคะ (คิดว่านะ)
เคยเจอกรณีที่มีคนประท้วงว่า วาดหล่อไม่พอด้วยละ
เคยเจอกรณีที่มีคนประท้วงว่า วาดหล่อไม่พอด้วยละ
ผู้สัมภาษณ์ : ชะ...นั่นเป็นกรณีของตัวละครไหนรึ (เค้าอาจจะคิดไว้หล่อมาก... ถือว่าเราบรรยายสำเร็จไง!)
น่าจะเป็นวาเทียตอนแรกๆ เลยค่ะ แต่ตอนหลังมีคนกระซิบมาว่า
ขอไคอาเซ็กซี่กว่านี้ -v- (มียุให้ทำหมอนข้างด้วยนะคะ...)
ขอไคอาเซ็กซี่กว่านี้ -v- (มียุให้ทำหมอนข้างด้วยนะคะ...)
ผู้สัมภาษณ์ : (อุ๊ยตาย! ทำเลย) ข้อสุดท้ายละ... แล้วเจ้าจะเป็นอิสระ *ทำหน้าแบบจอมมาร*
สุดท้ายนี้อยากทราบวิธีการรับมือกับอุปสรรคในการวาด-เขียน ไม่ว่าจะจากภายในอย่าง อาร์ตบล็อก หรือจากภายนอก (เสียงวิจารณ์รอบด้าน)
*เค้ากลัววว ผิดละ
ถ้าวาดนี่ ปัญหาวีเยอะเหมือนกัน เพราะพื้นฐานไม่แข็ง เดี๋ยวอนาโตมีเบี้ยว เปอร์ผิด
วิธีแก้ก็คงเป็นฝึกเยอะๆ ค่ะ ถ้าเกิดอาการบล็อกขึ้นมา วาดไม่ออก
ก็อาจจะลองเปิดดูภาพสวยๆ หาแรงบันดาลใจค่ะ
ส่วนเวลาเขียนนี่จะอีกแบบนึงเลย ถ้าเขียนไม่ออก มันก็อาจจะเกิดจากหลายสาเหตุ
บางทีเพราะรู้ตัวว่าเขียนอะไรตุ่ยๆ ลงไปแล้วควรจะแก้เลย
ติดต้องแก้ก่อนถึงต่อได้ บางทีตันเพราะวางพล็อตไม่แน่น ก็ต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ
แต่ดีที่สุดสำหรับทั้งคู่ก็คือ หยุดคิดค่ะ
มองหาปัญหา แล้วพยายามแก้แบบไม่สติแตก (วีใจร้อน เก้าในสิบจะสติแตกแล้วทำพัง)
จะปรึกษาคนอื่น หาข้อมูลเพิ่ม หรืออะไรต่างๆ ก็แล้วแต่กรณีค่ะ
เสียงจากภายนอกนี่...ยากหน่อยเพราะเป็นปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้
บางทีก็เป็นคอมเม้นต์สร้างสรรค์ที่เสริมให้เราพัฒนาตัวเอง แต่คอมเม้นต์ที่ด่าเอามันก็มีเยอะ
ต้องแยกให้ออก แล้วไม่เก็บมาคิดมากจนเกินไป (ซึ่งบางทีก็สำเร็จแต่บางทีก็เหลว)
สุดท้ายแล้วยังไงมันก็เป็นงานของเราอยู่ดี จะวาดหรือจะเขียน
เราก็เป็นคนตัดสินใจเองค่ะว่าจะเก็บอะไรไว้ หรือจะปรับเปลี่ยนอะไร
คำแนะนำน่ะดี แต่ยังไงต้องระวัง เพราะตามคนอื่นหมดอย่างไม่มีเหตุผล
อาจจะลงเอยด้วยการเสียเอกลักษณ์ของตัวเองไปค่ะ (จริงจังสุดๆ นี่ใครเนี่ย ดูมีสติ!!!)
ถ้าวาดนี่ ปัญหาวีเยอะเหมือนกัน เพราะพื้นฐานไม่แข็ง เดี๋ยวอนาโตมีเบี้ยว เปอร์ผิด
วิธีแก้ก็คงเป็นฝึกเยอะๆ ค่ะ ถ้าเกิดอาการบล็อกขึ้นมา วาดไม่ออก
ก็อาจจะลองเปิดดูภาพสวยๆ หาแรงบันดาลใจค่ะ
ส่วนเวลาเขียนนี่จะอีกแบบนึงเลย ถ้าเขียนไม่ออก มันก็อาจจะเกิดจากหลายสาเหตุ
บางทีเพราะรู้ตัวว่าเขียนอะไรตุ่ยๆ ลงไปแล้วควรจะแก้เลย
ติดต้องแก้ก่อนถึงต่อได้ บางทีตันเพราะวางพล็อตไม่แน่น ก็ต้องกลับไปแก้ที่ต้นเหตุ
แต่ดีที่สุดสำหรับทั้งคู่ก็คือ หยุดคิดค่ะ
มองหาปัญหา แล้วพยายามแก้แบบไม่สติแตก (วีใจร้อน เก้าในสิบจะสติแตกแล้วทำพัง)
จะปรึกษาคนอื่น หาข้อมูลเพิ่ม หรืออะไรต่างๆ ก็แล้วแต่กรณีค่ะ
เสียงจากภายนอกนี่...ยากหน่อยเพราะเป็นปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้
บางทีก็เป็นคอมเม้นต์สร้างสรรค์ที่เสริมให้เราพัฒนาตัวเอง แต่คอมเม้นต์ที่ด่าเอามันก็มีเยอะ
ต้องแยกให้ออก แล้วไม่เก็บมาคิดมากจนเกินไป (ซึ่งบางทีก็สำเร็จแต่บางทีก็เหลว)
สุดท้ายแล้วยังไงมันก็เป็นงานของเราอยู่ดี จะวาดหรือจะเขียน
เราก็เป็นคนตัดสินใจเองค่ะว่าจะเก็บอะไรไว้ หรือจะปรับเปลี่ยนอะไร
คำแนะนำน่ะดี แต่ยังไงต้องระวัง เพราะตามคนอื่นหมดอย่างไม่มีเหตุผล
อาจจะลงเอยด้วยการเสียเอกลักษณ์ของตัวเองไปค่ะ (จริงจังสุดๆ นี่ใครเนี่ย ดูมีสติ!!!)
ผู้สัมภาษณ์ : *ปรบมือ* ปิดท้ายคำถามได้งดงามมาก... สุดท้ายนี้มีอะไรอยากจะบอกผู้อ่านมั้ย
เอ่อ บอกอะไรดีล่ะเนี่ย...
ผู้สัมภาษณ์ : จับเวลาสิบวิ...
กรี๊ดดดด!!!
ไม่ว่าจะตั้งใจทำอะไรก็ขอให้ลุยกับมันอย่างเต็มที่ พักบ้างเพื่อไม่ให้จดจ่อกันเรื่องตรงหน้าเกินไปจนมองไม่เห็นภาพรวม และที่สำคัญถึงจะทำงานที่เรารัก แต่อย่าลืมคนที่รักเราเสมอมาอย่างครอบครัว หรือเพื่อนๆ ที่อยู่เคียงข้างเราในยามลำบากนะคะ ขอบคุณค่าาา!
(เย้! นางงามมาก)
ไม่ว่าจะตั้งใจทำอะไรก็ขอให้ลุยกับมันอย่างเต็มที่ พักบ้างเพื่อไม่ให้จดจ่อกันเรื่องตรงหน้าเกินไปจนมองไม่เห็นภาพรวม และที่สำคัญถึงจะทำงานที่เรารัก แต่อย่าลืมคนที่รักเราเสมอมาอย่างครอบครัว หรือเพื่อนๆ ที่อยู่เคียงข้างเราในยามลำบากนะคะ ขอบคุณค่าาา!
(เย้! นางงามมาก)
5 ความคิดเห็น
ผมชอบนักวาดคนนี้มากครับ ตามดูผลงานทุกปกเลย
V.Rondell เขียนก็เยี่ยม วาดก็เจ๋ง หนูนับถือพี่จริงๆ ค่ะ
ตอบได้ดีและฮานะคะ หนูชอบพี่มากเลย พี่วีเป็นไอดอลของหนู หนูอยากเป็นนักเขียนเก่งๆแบบพี่วีค่ะ
พี่เป็นไอดอลหนูเลยนะ