คนเราเก่งน้อยลง
ตั้งกระทู้ใหม่
ทุกคนเคยคิดว่าตัวเราในอดีตเก่งกว่าตัวเราในปัจจุบันนี้มั้ยครับ ผมเจอมาสดๆร้อนๆเลย ตอนมัธยมผมพรีเซนต์ภาษาอังกฤษได้ดีมาก ไม่ค่อยได้แตะสคริปต์เลย พูดลื่นไหล พอผมโตขึ้น ผมกลับรู้สึกว่าทำแบบนั้นได้ยากขึ้น ผมรู้สึกพลาดทุกครั้งในทุกคำที่พูดออกไป ทั้งๆที่ตัวเราตอนนั้นก็ทำได้ดีมาตลอด ไหนจะพัฒนาต่อมาเรื่อย ๆ อีก แต่ทำไมมันถึงแย่ลง ตอนก่อนหน้านี้ผมพูดเรื่องนามธรรมได้เขาใจง่าย มองเห็นภาพทุกอย่าง แต่พอมาเป็นตอนนี้กลับทำไม่ได้ คำยากๆที่เคยพูดได้ก็ลืมเลือนไปหมด รู้สึกไร้ค่าจังครับ _ _)
8 ความคิดเห็น
ผมเครียดเรื่องนี้จนทำร้ายตัวเองไป
เป็นเรื่องปกตินะ ระดับความสามารถส่วนใหญ่อยู่ที่การฝึกฝน ถ้าในปัจจุบันคุณฝึกฝนบางอย่างน้อยกว่าในอดีตก็ไม่แปลกที่จะเก่งน้อยลง แล้วก็ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายด้วย อย่างนักกีฬาส่วนใหญ่ก็เล่นกีฬาในระดับสูงสุดในช่วงอายุ 20 ปลาย ๆ ถึง 30 ต้น ๆ คุณเคยเห็นนักฟุตบอลทีมชาติอายุ 50 ปีขึ้นไปไหมล่ะ
เขาถึงบอกเมื่อวัยเด็กให้เรียนรู้ให้มากไง
เมื่อก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัยอ่านหนังสือแคลคูลัสสาม จบในสองวันเข้าใจหมดรวดเดียว
เดี๋ยวนี้ทำไม่ได้แล้ว วงจรสมองช้าลง
รู้สึกไร้ค่าก็ไปตายซะ
ป่วยจิตก็ไปรักษา ไม่ใช่มาพล่ามเรื่องไร้ค่า อยาอตาย ทำร้ายตัวเองซ้ำๆเปลี่ยนชื่อไปมาอยู่นั่นแหละ
แปลว่าคุณไม่ได้ใช้งานทักษะเหล่านั้นนานจนมันใช้ไม่ได้อีกต่อไป วิธีแก้ไขมีเพียงฝึกฝนครับ อะไรที่ใช้งานบ่อย ๆ มันจะชำนาญไปเอง อีกอย่างคือการพักผ่อน ร่างกายที่ไม่พร้อมก็ยากที่จะทำงานได้เต็มประสิทธิภาพครับ
คุณรู้ดีแค่ไหน ?
ก็รู้เท่าที่เขาโพสต์มานี่แหละครับ จะให้รู้มากขนาดไหนล่ะ? ถ้าคุณรู้ดีกว่าผมก็แค่แนะนำสิ่งที่ดีกว่าให้เขาครับ นั่นจะเป็นประโยชน์กว่ามาถามผมมาก
ต้องทำใจ ความสามารถแต่ละคนไม่เท่ากัน คนจบปริญญาตรีทุกวันนี้ตกงานกันเยอะ มีประสบการณ์ไปหางานที่อื่นต่อไม่ใช่เรื่องง่ายๆ การแข่งขันสูง
ผมตรงกันข้ามนะตอนสมัยเรียนผมโคตรกากเลย แต่พอตอนวัยเรียนจบนี้คนละเรื่อง เพราะระหว่างช่วง Gap Year ตอนจบใหม่ๆผมเอาเวลาไปพัฒนาตนเองฝึกฝนวันละไม่ต่ำกว่า 16 ชั่วโมงต่อวัน ตังที่ได้มาก็เอาไปร่ำเรียนเอาไปซื้อวิชา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?