โก้วเล้ง

คอลัมน์นี้กลับมาพบกับน้องๆ อีกแล้ว

วันนี้ พี่ตินซึ่งเพิ่งอ่านนิยายกำลังภายในจบลง

ได้หาประวัติของนักเขียนกำลังภายในคนโปรด โก้วเล้ง มาฝากน้องๆ กันด้วย

รู้จักนักเขียนไทยหลายคนแล้ว มาทำความรู้จักกับนักเขียนจีนบ้าง ดีไหมล่ะ?

ใครที่ชอบอ่านหนังสือกำลังภายในเหมือนพี่ติน คงรู้จักโก้วเล้งดี

เขาเป็นผู้เขียนเรื่อง เซียวฮื่อยี้ ลูกปลาน้อย และเรื่องเอกก็คือ ฤทธิ์มีดสั้น ที่สุดจะโด่งดัง

พี่ตินเริ่มอ่านหนังสือกำลังภายในเล่มแรก ก็หนังสือของเขานี่แหละ

เป็นเรื่องในชุด ฤทธิ์มีดสั้น ชื่อว่า จอมดาบหิมะแดง อ่านแล้วอินจัด ก็เลยอ่านต่อมาเรื่อยๆ

โก้วเล้งมีชื่อจริงว่า สงย่าวฮวา (ฮิ้มเอี้ยวฮัว) เกิดในฮ่องกง

เติบโตในไต้หวัน ผ่านชีวิตมาอย่างโชกโชนตั้งแต่วัยรุ่น เคยผ่านช่วงชีวิตตกต่ำจนถึงขีดสุด

เคยผ่านห้วงวิกฤตระหว่างความเป็นความตาย ผ่านความรัก ความแค้น ความเหงา มาสารพัด

เขาเริ่มเขียนนิยายกำลังภายในเมื่ออายุ 18 -19 ปี

เรื่องแรกคือ "เทพกระบี่โพยม" (ชังชงเสินเจี้ยน) แต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่นัก

โก้วเล้งค่อยๆ ฝึกปรือวิชางานเขียน (ดู อตินใช้คำ)

จนในที่สุด งานของเขาก็ค่อยๆ ห่างออกจากแบบอย่างของนักเขียนอื่น (อันนี้พี่ตินพยายามอยู่)

เรื่องสุดเด่นของเขาก็คือ เจวี่ยไต้ซวงเซียว (เซี่ยวฮื่อยี้) จอมกระบี่มากน้ำใจ

กระบี่ไร้น้ำใจของลี้น้อย มีดบินในฤทธ์มีดสั้น เล็กเซียวหงส์ ชอลิ้วเฮียง  

อาวุธเจ็ดอย่างในอาวุธของโก้วเล้ง เซียวจับอิดนึ้ง เพชฌฆาตดาวตก และจอมดาบหิมะแดง

แม้ว่าโก้วเล้งจะออกตัวว่า แรงดลใจที่ทำให้เขาเขียนนิยายยุทธจักร ไม่ใช่หลักการเลิศหรูประการใด

"เพียงแต่ต้องการหาเงินกินข้าวเท่านั้น"

แต่โก้วเล้งก็เห็นว่า "นิยายกำลังภายในก็เป็นรูปแบบหนึ่งของนวนิยาย

ที่มันสามารถดำรงอยู่ในปัจจุบัน แน่นอนว่าย่อมต้องมีคุณค่าในการคงอยู่ของมัน"

โก้วเล้งให้ความหวังกับนักเขียนรุ่นใหม่ว่า

"ความสำเร็จในอนาคตของพวกเขา ย่อมจะสูงกว่าข้าพเจ้าอย่างแน่นอน

ขอเพียงพวกเขาสามารถจดจำถ้อยคำหนึ่งไว้ได้ เป้าหมายสูงสุดของการเขียนหนังสือคือ

การสร้างสรรค์จากการเปลี่ยนแปลง"

นักเขียนผู้มากชื่อคนนี้จากไปเมื่ออายุ 48 ด้วยโรคตับแข็ง งานเขียนของเขามีมากกว่า 80 เรื่อง

(ตอนพี่ตินตาย จะมีถึงไหมล่ะนั่น)

และนี่เป็นตัวอย่างงานของเขาบางประโยคที่พี่ตินยกมา

อ่านแล้วก็ขอคารวะอีกครั้ง เพราะว่าชอบนิยายกำลังภายในของเขามากจริงๆ

มันให้อะไรพี่ตินได้หลายอย่างมาก

น้องๆ คนไหนอยากเป็นนักเขียน ลองอ่านดูสิ รับรองไม่ผิดหวัง

-          คนผู้หนึ่งไม่อาจหนีตัวเองได้ ความผิดพลาดของตัวเอง ความเสียใจของตัวเอง

ความรับผิดชอบของตัวเอง ล้วนแต่หนีไม่ได้ เนื่องเพราะนั่นคล้ายเป็นเงาของตัวเอง

ซึ่งติดตามตนไปทุกแห่งหน ไม่อาจหนีรอดได้เด็ดขาด

-          คนเสเพล ปีศาจสุรา มิเห็นที่ใดไม่ดี นั่นยังประเสริฐกว่าวิญญูชนจอมปลอม

สวมหน้ากากออกหลอกลวงมากมายนัก หรือมิใช่ ?

-          หากคนคุ้นเคยกับความเงียบเหงาว้าเหว่มาเนิ่นนานจนชาชินอย่างนั้น

สำหรับกับมันแล้ว การรอคอยมิใช่เป็นการปวดร้าวทรมานอีกเลย

-          ท่านยิ่งแสร้งเป็นไม่แยแสสนใจต่อเรื่องราวหนึ่ง ยิ่งแสดงว่าท่านผูกพันกังวลมันเป็นพิเศษ..............

โดยเฉพาะอิสตรี...

-          ในโลก ความจริงไม่มีผู้ใดสามารถเข้าใจอีกผู้หนึ่งโดยกระจ่างอย่างแท้จริง

มิว่าเป็นสามี ภรรยาเป็นมิตรสหายก็ตาม อย่าว่าแต่สตรีความจริงก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้คนเข้าใจอยู่แล้ว

อตินเอง

ขอบคุณข้อมูลจาก วิถีพีเดีย