เช็กอาการ “โซเชียล โฟเบีย” คุณกำลังกลัวการเข้าสังคมอยู่หรือเปล่า?

รู้สึกอ่านมาโครตใช่ตัวเองอ่ะ แต่ไม่ทั้งหมด

เวลาสุ่มเรียกเลขที่หรือรายงานหน้าชั้นเรียน หัวใจเต้นแรงมากอ่ะ

เราทั้งขี้กลัวและขี้อายมากอ่ะ เวลาคุยกับคนไม่สนิทชอบหลบสายตา

เราคิดว่าเป็นโรคนี้แน่นอน เราพยายามบอกว่าตัวเองทำได้แล้วไม่รู้กี่ครั้ง แต่อาการมันออกทางกายหมดเลย ควบคุมไม่ได้ หน้าซีด ตัวสั่น ใจเต้นแรง เวียนหัว หายใจไม่ออก มือชาเท้าชา มวนท้อง เวลาอยู่ในที่สาธารณะ หรือแม้แต่กินข้าวนอกบ้าน แค่ครูขานชื่อตอนเช็กชื่อก็ใจสั่นแล้ว ยิ่งถ้าได้ตอบคำถามหน้าชั้นเรียนจะมือชาเท้าชาเลย เราไม่สามารถสบตาใครได้เลย เราบอกแม่แล้ว แม่บอกว่าให้ปล่อยวาง ไปหาหมอไม่ช่วยอะไร เราทนแบบนี้มา5ปีแล้วนะ มันไม่เคยดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลงเรื่อยๆ เราพยายามให้กำลังใจตัวเองแล้วแต่ก็ยังมีอาการแบบนั้นอยู่ดี

รู้สึกอ่านมาโครตใช่ตัวเองอ่ะ แต่ไม่ทั้งหมด

เวลาสุ่มเรียกเลขที่หรือรายงานหน้าชั้นเรียน หัวใจเต้นแรงมากอ่ะ

เราทั้งขี้กลัวและขี้อายมากอ่ะ เวลาคุยกับคนไม่สนิทชอบหลบสายตา

ผมก็คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นครับ เพราะบ่อยครั้งที่ห้องเรียนจะมีวิชาการ present (พรีเซนต์งานต่างๆเป็นภาษาอังกฤษ)ผมก็มักจะเกร็งถึงกับตัวสั่นจนเพื่อนสังเกตุเห็นได้ เเละเวลาคุยกับผู้อื่นตัวต่อตัวผมก็จะเลี่ยงการสบตา
เรียนพิเศษก็เช่นกันครับคือผมสามารถไปเรียนโดยนัก BTS ไปถึงที่เรียนได้เลยเเต่หลังๆผมให้พ่อไปส่งเพราะกลัวผู้คนครับ *โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลามีคนรู้จักชวนออกนอกบ้านผมจะปฏิเสธตลอด*

เป็นแน่ๆ6ข้อขั้นต่ำ พยายามแล้วอ่ะค่ะ ทั้งคิดบวก พยายามให้กำลังใจตัวเอง ท่องจำมาอย่างดี

แต่เวลาออกไปหน้าห้องปุ๊ปเหมือนมันมีสวิตช์ เปลี่ยนโหมดเลยอ่ะค่ะ ตัวสั่นขาสั่นเสียงสั่นไปหมด ที่จำมาตลอดสัปดาห์ลืมหมด พูดผิดไปหมด ที่วางแผนมาทั้งหมดผิดแพลนหมดเลย เริ่มเบื่อตัวเองแล้วอ่ะค่ะ ไม่อยากไปหาหมอกลัวว่าไปพบจิตแพทย์แล้วจะเป็นประวัติ

อยากจะเข้าหมออ่ะค่ะ กลัวเข้ามหาวิทยาลัยแล้วจะเป็นปัญหามากเลยค่ะ ตอนนี้ก็ม.6แล้วค่ะ กังวลมากเลย

เรารู้สึกว่าเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่พอโตขึ้นเหมือนอาการหนักขึ้นมาก เวลาพรีเซ้น สอบสัมภาษณ์ คุยกับคุณครู โดนเรียกให้ตอบคำถาม เราจะรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นเลยแบบมันสะดุ้งเลยอะ แล้วใจก็สั่นๆมาก พูดไม่ได้ ไม่รู้จะพูดไร ในหัวว่างเปล่า ไม่กล้ามองหน้า รู้สึกกลัวสายตาทุกคนที่มองมาที่เรา แล้วเวลาพูดก็จะเสียงสั่นมากไม่ใช่แค่เสียง ตัวยังสั่นด้วย สั่นแบบแรงมากๆ จนเพื่อนบางครั้งยังตกใจ แล้วก็พูดผิด บางครั้งก็พูดเร็วแล้วก็เสียงสั่นไปด้วยจนทุกคนฟังไม่รู้เรื่อง พอพูดเสร็จแล้ว ทั้งตัวก็หน้าแดงแถมตัวร้อนมากจนครูนึกว่าไม่สบาย ขนาดกลับมาจากพรีเซ้นเสียงก็ยังสั่นเหมือนเดิม ตัวก็สั่นด้วย ต้องใช้เวลานานกว่าจะกลับมาสู่สภาพเดิมได้ เราเคยบอกอาการแบบนี้ให้ทุกคนแล้ว เพื่อนก็ชอบบอกว่าแค่พรีเซ้นท์เอง ไม่เห็นต้องกลัวไรเลย เราก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่ต้องกลัว คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้ แต่มันก็ยังเหมือนเดิม ดูเหมือนไม่มีใครเข้าใจอาการแบบนี้ของเราสักคน เหมือนก่อนแค่ไม่ขอบแต่ตอนนี้ดูเหมือนมันรู้สึกกลัว อึดอัด เวลาต้องทำไรแบบนี้ ยิ่งเจอคนไม่รู้จักเวลาไปแข่ง ไปค่าย ไปเรียนพิเศษ รู้สึกกลัวมาก แถมอึดอัด เหงื่อนี่ไหลทั้งหน้าทั้งมือเลย แถมเหนื่อยมากที่ต้องมาอยู่สถานการณ์ที่คนเยอะๆแบบนี้ นี่ม.ปลายยังขนาดนี้ กลัวว่าพอเป็นผู้ใหญ่อาการจะหนักขึ้นจนไม่สามารถไปเจอหน้าใครได้เลย

รู้สึกว่าใช่ตัวเองเลยค่ะ ตัดสินใจออกไปข้างนอกเพื่อไปเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอมา3ปีและเราก็ไม่ได้ออกข้างนอกมา3ปีเช่นกัน คิดว่าออกไปข้างนอก ไปรีแล็กซ์บ้าง แต่สุดท้าย ใจเต้นเร็ว มือเท้าเย็น เหงื่อออก ขาสั่นจนแทบจะทรุด ปากสั่น มวลท้อง อยากอ้วกและอยากจะเป็นลมจนอยากร้องไห้ออกมา แต่สุดท้ายก็พยายามจะฮึบไว้ พอกลับมาไข้ก็ขึ้นเลยค่ะ