เกือบเป็นนักเรียนนอก แต่ชีวิตเปลี่ยนเพราะกลัวพ่อคิดถึง

พอจบม. 6 หนูก็เลยตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปเรียนต่างประเทศ สอบทุกอย่างเสร็จแล้ว ขอทุนเอาไว้เยอะมากๆ แต่พอพ่อพูดออกมาคำเดียวว่า
"จะไปก็ได้นะ แต่จริงๆ พ่อก็ไม่อยากให้ไปเท่าไหร่หรอก คิดถึง" หลังจากนั้นชีวิตก็เปลี่ยนเลยค่ะ ก็เลยมองหาคณะที่เรียนเกี่ยวกับภาษา
และวัฒนธรรมต่างประเทศ ก็เลยสอบเข้าที่ คณะศิลปศาสตร์ เอกอินเตอร์อาเซียน-จีน ม.ธรรมศาสตร์ค่ะ

ตอนเรียนมัธยมหนูก็เรียนเป็นภาษาไทยหมด แต่พอเขามหาลัยก็เรียนเป็นหลักสูตรอินเตอร์ ก็ปรับตัวยากมาก แต่ว่าสนุกดีค่ะ
แล้วมันก็ทำให้หนูรักการเรียนภาษามากขึ้นด้วย คนจะชอบคิดว่าภาษาจีนมันยาก ใช่ค่ะ! คิดไม่ผิด แต่ยิ่งเรียน ยิ่งเราพูดได้ มันจะยิ่งสนุก

ไม่ชอบภาษาจีนมาก่อน แต่พอได้สัมผัสแล้วกลับหลงเสน่ห์

หนูไม่เคยคิดว่าจะเรียนภาษาจีนมาก่อนเลยนะ แต่ว่าหนูมาชอบภาษาจีนจริงๆ ก็ตอนที่ได้ไปซัมเมอร์ที่นู่นค่ะ เหมือนเราจะเคยได้ยินว่า
ที่จีนไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ แต่พอไปจริงๆ คนจีนน่ารักกับเรามาก เฟรนด์ลี่มากๆ เขาเห็นหนูเปิดพจนานุกรมหาศัพท์ เขาก็จะพยายามช่วย
ใครที่คิดว่าเมืองจีนไม่น่าไป วุ่นวาย สกปรก หนูเองก็ไม่กล้าพูดว่า 100 เปอร์เซนต์ไม่สกปรก เพราะมันก็อาจจะมีบางที่ที่หนูยังไม่เคยไป แต่ไปแล้วแฮปปี้มาก สถานที่ ผู้คน โดยเฉพาะอาหาร อยากให้เปิดใจแล้วจะรู้ว่ามันดีจริงๆ

ไม่กดดันเพราะเป็นน้องสาวนนกุล แค่อยากให้งานออกมาดี

จริงๆ เฮียนนไม่ใช่แรงบันดาลใจให้หนูเข้ามาทำงานในวงการนะคะ หนูเป็นคนชอบแสดงออกมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วก็แค่อยากลองทำดูเฉยๆ
เฮียนนเองก็ไม่ได้มาสอนการแสดงอะไรจริงจัง แต่เป็นการคุยกัน แชร์ประสบการณ์กันมากกว่า หนูเองก็ไม่ได้กดดันเพราะว่าเป็นน้อง
ของนนกุลเลยนะ แต่กดดันตัวเองมากกว่าตรงที่อยากทำงานออกมาให้ได้ดีที่สุด