เด็กเวิร์คกับงานคุมเครื่องเล่นใน Universal

             สวัสดีค่ะ น้องๆ ชาว Dek-D.com ไหน....ปีหน้า ใครจะไป Work & Travel ที่อเมริกาบ้าง ??? เตรียมตัวกันถึงขั้นไหนแล้วคะ แอบตื่นเต้นกันบ้างมั้ยเนี่ย ? จริงๆ แล้ว โครงการนี้ไม่ใช่ให้แค่เงินค่าจ้างแก่น้องๆ แต่ยังให้ประสบการณ์มากมายในการใช้ชีวิตด้วยตนเอง ซึ่งวันนี้ พี่เป้ ก็ได้นำประสบการณ์เรื่องหนึ่งของรุ่นพี่โครงการ Work & Travel มาเล่าให้น้องๆ ฟัง จะดีไม่ดียังไง ไปติดตามกันเลยค่ะ

{pic-desc}

            สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com พี่ชื่อ ป่าน นะคะ ตอนนี้เป็นบัณฑิตป้ายแดงจากคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน เอกวิทยุ-โทรทัศน์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  แต่ประสบการณ์ที่พี่อยากจะเล่าวันนี้ เป็นประสบการณ์ตอนที่พี่เข้าร่วม โครงการ Work and Travel in USA  ปี 2007 ค่ะ ...

             ตอนแรกที่เพื่อนมาชวนไป Work (Work and Travel in USA เรียกสั้นๆว่า Work) พี่ก็เห็นว่าโครงการนี้น่าสนใจดี ประกอบกับตอนนั้น พี่กำลังมองหาที่เรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติมระหว่างปิดเทอมใหญ่พอดี และพี่ก็คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกไป  สถานที่ที่พี่เลือกไปทำงานก็คือ Universal Studio , Florida ซึ่งเป็นสวนสนุกที่ใหญ่มากๆ ก่อนที่จะบินไปเริ่มทำงานที่นู่น เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลของ Universal เค้าบินมาสัมภาษณ์ผู้ร่วมโครงการเองเลยค่ะ ว่าจะให้ใครทำตำแหน่งอะไรที่นู่นบ้าง

             ก้าวแรกที่ไปถึงอเมริกา ก็มีเจ้าหน้าที่ของโครงการมารอรับที่สนามบิน โชคดีค่ะที่มีเพื่อนๆ คนไทยที่ไป Work บินไฟลท์เดียวกันค่อนข้างเยอะเลยไม่เหงา หมู่บ้านที่พี่ไปพักชื่อ Azur เป็นหมู่บ้านไม่ใหญ่มาก แต่ว่าร่มรื่น ต้นไม้เยอะ มีสระว่ายน้ำและฟิตเนส แถมมีรถเมล์ที่จะขึ้นไปทำงานผ่านหน้าหมู่บ้านพอดีเลยค่ะ  แต่ว่าตอนแรกมีปัญหานิดหน่อย คือชื่อของพี่กับเพื่อนๆ ที่ลงชื่อเอาไว้ ตอนปฐมนิเทศที่ไทยว่าจะอยู่บ้านเดียวกัน ดันไม่ตรงกับชื่อที่เจ้าหน้าที่มี เลยสลับบ้านกันวุ่นวายไปหมด จำได้ว่าตอนนั้นร้องไห้เลย เพราะจะให้ไปนอนกับใครที่ไม่รู้จักกันมาก่อนคงไม่ได้ แต่บริษัทก็แก้ปัญหาให้เรียบร้อยในที่สุดค่ะ 

{pic-desc} 

              ส่วนเรื่องการทำงาน Universal ที่นี่ใหญ่มากๆ แบ่งออกเป็น 2 Park คือ Universal studio และ Island of Adventure ส่วนพี่ได้ทำที่  Island of Adventure ค่ะ ตำแหน่งคือ Attention Attendant อธิบายง่ายๆ ก็คือคุมเครื่องเล่นนั่นเอง ชุดเอี๊ยมเสื้อแดงๆ ที่เห็นเป็นยูนิฟอร์มของเครื่องเล่นที่พี่ทำงาน (น่ารักใช่มั้ย) ซึ่งแต่ละเครื่องเล่น แต่ละร้านอาหาร ก็จะมียูนิฟอร์มต่างกันออกไปค่ะ เครื่องเล่นที่พี่คุมชื่อว่า Seuss Sky trolley Train เป็นเหมือนรถไฟแล่นไปรอบๆ เกาะเพื่อชมวิวค่ะ ยูนิฟอร์มเลยออกแนวติงต๊องหลอกเด็กนิดนึง เริ่มแรกจะใช้เวลาเทรนงานทั้งหมด 2 วันเต็มๆ พี่เลี้ยงจะคอยสอนงานเราตลอด พี่ช่วงเวลาที่เทรนนี่สนุกมากๆ ค่ะ เพราะเราจะได้เรียนรู้งานทั้งหมด อย่างพี่ก็จะได้เรียนรู้งานตั้งแต่เช็คตั๋ว จัดแถว ไปจนถึงการกดปุ่มเพื่อให้รถไฟออกจากชานชาลาเลยค่ะ โดยเราต้องใช้วิทยุสื่อสารเป็นด้วยนะคะ เค้าจะมี Code เป็นหมายเลข เผื่อมีเหตุฉุกเฉินหรือว่าเหตุการณ์อะไรที่เราไม่กล้าตัดสินใจ ก็ใช้วิทยุติดต่อกับหัวหน้า หลังจากเทรนเสร็จแล้ว อย่าคิดว่าจะได้ทำงานง่ายๆ ค่ะ เพราะต้องสอบข้อเขียนอีก ยากมากๆ แต่พี่ก็ผ่านมาได้
 

{pic-desc}

            การทำงานก็มีอุปสรรคบ้างค่ะ เรื่องของเรื่องก็คือ ที่ Universal เค้าค่อนข้างเข้มงวดเรื่องความปลอดภัย โดยเฉพาะเครื่องเล่นต่างๆ โดยทุกๆ ครั้งที่มีข้อผิดพลาด เช่น ไม่ยอมเอา Laps bar ลง ( Laps bar คล้ายๆ เข็มขัดที่เอาไว้ล็อคที่ตักเวลานั่งบนรถไฟ กันไม่ให้ยืนขึ้นระหว่างรถไฟแล่นไปรอบๆ) เมื่อเกิดความผิดพลาด ก็จะได้ใบเตือนค่ะ (เตือน 3 ครั้ง ไล่ออก T-T) พี่จำได้แม่นเลยว่า ครั้งแรกที่ถูกเตือน ก็เพราะพี่ลืมเอาเจ้า Laps bar ลง แถมทำให้เพื่อนร่วมงานถูกเตือนไปด้วย พี่งี้น้ำตาร่วงเลยค่ะ หลังจากนั้นพี่ก็ได้ใบเตือนอีกเป็นรอบที่ 2 ค่ะ ซึ่งครั้งนี้ทำให้พี่เสียน้ำตาเป็นปี๊บเลย แงแง ....

            สาเหตุก็เพราะว่า พี่ถูกใส่ร้ายค่ะ เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า ทุกๆ เช้าก่อนส่วนสนุกเปิด จะมีการเช็คสภาพและทดสอบเครื่องเล่น พูดง่ายๆ คือ เปิดเครื่องเล่นเปล่าๆ โดยไม่มีคนอยู่บนเครื่อง ซึ่งในเมื่อเครื่องเล่นไม่มีคน  เราก็ไม่จำเป็นต้องเอา Laps bar ลงก็ได้ ปรากฏเพื่อนที่ทำงานคนอเมริกันเอาไปฟ้องหัวหน้าว่าพี่ทำผิด ไม่พอนะคะ ยังมีการไปเป่าหูคนนั้นคนนี้ให้มาช่วยรุมว่าพี่ผิด จนพี่ถูกยึดบัตรพนักงานและได้ใบเตือนเป็นใบที่ 2 วันนั้นพี่เดินกลับบ้านน้ำตาไหลพรากๆ เลยค่ะ หลังจากนั้นเป็นต้นมา พี่กับเพื่อนคนนั้นก็เกลียดขี้หน้ากันไปเลยค่ะ แทบไม่คุยกันยกเว้นเรื่องงาน

{pic-desc}

             แต่พี่ก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนดีๆ เยอะ ก่อนกลับไทย เพื่อนๆ ที่แสนน่ารักที่ทำงานก็พาไปเลี้ยงมื้อใหญ่ค่ะ สนุกมากๆ เลย แถมก่อนกลับยังพามาส่งบ้านด้วย กว่าจะลากันได้ก็เสียน้ำตาไปหลายปี๊บ (อีกแล้ว) ถึงแม้พี่จะต้องกลับเมืองไทย แต่ก็ยังติดต่อกับเพื่อนๆ ผ่านอีเมล และ MSN ตลอดเวลา พี่ยังเล่านู้นเล่านี่ให้เพื่อนๆ ที่นั่นฟังบ่อยๆ ว่าเออ พรุ่งนี้จะสอบ Final แล้วนะ ให้กำลังใจหน่อย 55555 พี่เชื่อแล้วล่ะค่ะ ว่า มิตรภาพนี่ ไร้พรมแดนจริงๆ

             อยากจะฝากน้องๆ อีกเรื่องนึงคือ เรื่องการช้อปปิ้ง ต้องใจเย็นๆ ค่อยๆ ซื้อนะคะ เอาท์เลทบางที่ของยังราคาไม่เท่ากัน บางทีไปถึง....โหย ลดตั้ง 50 % เลยรีบๆ ซื้อมา แต่ปรากฏพอไปอีกที่ ของแบบเดียวกันดันลด 80 % ซะงั้น เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีบช้อปปิ้งหรอกค่ะ ของสวยๆ ใหม่ๆ มันจะมีมาเรื่อยๆ ส่วนน้องๆ ที่กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะไปหรือไม่ไปดี พี่แนะนำว่าให้ไปเถอะค่ะ (เลือกบริษัทดีๆ หาข้อมูลเยอะๆ จะได้ไม่ถูกหลอก) การไป Work ก็ถือประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต ถ้าน้องๆ ไม่ลืมตัวช้อปปิ้งมากเกินไป ขยันทำงาน รับรองว่าพกเงินกลับมาให้คุณพ่อคุณแม่ได้ภูมิใจแน่นอนค่ะ

              ในความโชคร้ายมักจะมีความโชคดีอยู่ด้วยเสมอ ใครยังกังวลว่าจะไป Work & Travel ดีมั้ย พี่เป้ ว่าหลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว คงทำให้น้องๆ หลายคนสนใจอยากจะเข้าร่วมโครงการนี้เพิ่มขึ้นแน่ๆ เอ้า ไหนขอเสียงคนที่อยากไปเวิร์คหน่อยเร็ว ! หรือใครสมัครแล้วก็มารายงานตัวกันได้ว่าไปเมืองไหนกันคะ ???