อติน : แนะนำตัวกันก่อนเลย

นักฆ่าหมายเลขแปด : สวัสดีครับผมชื่อริวนะครับ ... เอ่อ ไม่ใช่ล่ะ (อินมาจากนิยาย) ชื่อจริงชื่อ กฤช ครับ ส่วนชื่อเล่นก็เหมือนชื่อจริง (สรุปว่ามีชื่อเดียว) อายุ 34 ปี (แก่มั้ย?) ปัจจุบันทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชนเกี่ยวกับพัฒนาซอฟต์แวร์ กลางวันเขียนโปรแกรม กลางคืนเขียนนิยาย
 

อติน : นักฆ่าหมายเลขแปด...? มาจากอะไรคะ

นักฆ่าหมายเลขแปด : นามปากกามาจากชื่อที่เคยใช้ตอนเล่นเกมออนไลน์ครับ ตอนนั้นเล่นอาชีพนักฆ่า คอยซุ่มยิงธนูปักหัวชาวบ้านอะไรประมาณนี้ ก็เลยเอาชื่อนี้มาใช้ซะเลย ที่มาของตัวเลขไม่ได้มีอะไรอื่นไกลครับ มาจากรหัสนักศึกษา (4010008) ซึ่งพ้องพอดีกับเบอร์เสื้อตอนเล่นบาสสมัยมัธยมปลายนั่นเองครับ ส่วนชื่ออังกฤษก็แปลตามตัวครับ Assassin ที่แปลว่านักฆ่า ^ ^
 

อติน : อยากฟังเรื่องพระเอกก่อน ชื่อว่าริวใช่ไหม เขาโดดเด่นอย่างไรบ้าง

นักฆ่าหมายเลขแปด : ความจริงก่อนเริ่มเขียนนิยายเรื่องนี้ ผมอ่านนิยายในเว็บเด็กดีไปหลายเรื่อง (เพิ่งเข้ามาอ่านได้สักปีกว่า) เจอตัวเอกที่มีหลายแบบ แต่ส่วนใหญ่ที่ค่อนข้างจะเหมือนกันก็คือ ความโชคดีกว่าชาวบ้าน ที่ได้เจอเหตุการณ์แปลกๆ เช่น ได้รางวัลพิเศษ ได้ลูกสมุนเก่งระดับเทพ ผมก็เลยเอา concept นี้มาใช้เสียเลย
        ริวจะเป็นพระเอกที่โชคดีมหาศาลจนน่าเหลือเชื่อ แถมยังหล่อสะท้านใจสาวๆ แล้วก็เก่งกาจผิดมนุษย์มนา (อะไรดีๆ เราเอามาให้ริวหมด) เพราะเติบโตมาในครอบครัวที่มีแต่คนเก่งระดับสัตว์ประหลาด แต่เพื่อความสมดุล ผมก็เลย (สาป)ให้ริวเป็นโรคแพ้ผู้หญิงเสียเลย แล้วก็มักจะเจอเหตุการณ์แปลกๆ ในเกมที่ทำให้เก็บเลเวลเหมือนชาวบ้านปกติธรรมดาไม่ได้
 

อติน : ขอเนื้อเรื่องแบบย่อๆ ให้ไวๆ เอารวบรัดได้ใจความ

นักฆ่าหมายเลขแปด : พระเอกหล่อ เก่ง เฮง... (สั้นไปมั้ย?) …เอ่อ เอาใหม่ก็ได้ครับ อย่าจ้องหน้าผมเขม็งแบบนั้น...
        พระเอกที่เป็นคนเก่งแบบไม่ธรรมดา แต่ดันเป็นโรคประหลาดบ้าบอ โดนผู้หญิงแตะตัวทีไรเป็นต้องแข็งทื่อสลบเหมือดกลางอากาศ เขาเข้าไปเล่นเกมออนไลน์ที่มีคนเล่นเยอะสุดในประวัติศาสตร์โลก โดยแอบหวังเล็กๆ ว่าภายในนั้น เขาจะสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติสุข และพบเจอรักแท้กับใครสักคน โดยไม่มีอุปสรรคเรื่องโรคประหลาดมาขวางกั้น
        แต่แล้วหลังจากเข้าไปในเกม ความฝันเล็กๆ ก็พังทลายเพราะโรคประหลาดที่ว่า ยังคงตามเข้าไปหลอกหลอนถึงในเกม ความสิ้นหวังจึงมาเยือนอีกครั้ง
        กระนั้นก่อนที่จะยกธงยอมแพ้ต่อโชคชะตา เขาก็กลับพบว่าโรคร้ายนั้น มีข้อยกเว้นบางอย่างกับ AI ในระบบ (NPC) แต่ว่าการเผลอมีใจให้ AI ในโลกเกมออนไลน์นั่นจะนับเป็นโชคดีหรือเปล่าก็คงไม่อาจบอกได้ เพราะอีกด้านก็ยังรู้สึกโลเลกับหญิงสาวจริงๆ ที่มาติดพัน (ยังไม่เฉลยนางเอก) อนาคตจะเป็นอย่างไรก็คงยากจะคาดเดา เขารู้เพียงว่าหัวใจตนเองต้องการอะไร และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องมุมานะฝึกฝนตนเอง และสร้างกองกำลัง
 

อติน : พูดถึงสนพ. ที่สังกัดอยู่ ไออุ่นใช่ไหม บอกอเป็นอย่างไรบ้างคะ

นักฆ่าหมายเลขแปด : บอกอ เป็นคนสวย เก่ง หน้าตาดี ... (ชมไว้ก่อนเผื่อจะโดนทวงต้นฉบับช้าลง) … จริงๆ นี่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ได้รับการติดต่อให้ตีพิมพ์นะครับ ผมก็เลยยังงงๆ อยู่บ้าง แล้วก็คงนึกเปรียบเทียบไม่ได้ว่าสนพ. อื่นเป็นยังไง นี่ก็เป็นหนังสือแนวแฟนตาซีเรื่องแรกของสนพ.ไออุ่นด้วย ชื่อนี้ก็เลยอาจจะไม่คุ้นหูกันสักเท่าไหร่  แต่ในอนาคตผมคิดว่าคงจะได้ยินชื่อนี้กันมากขึ้น ภาพโดยรวมที่ผมรู้สึกก็คือ ที่นี่ทำแบบสบายๆ เหมือนเพื่อน เหมือนพี่น้อง ไม่เครียดดีครับ  
 

อติน : อ่านเล่มนี้แล้วเราจะได้อะไรกลับคืนไปบ้าง

นักฆ่าหมายเลขแปด : อืม ... คำถามนี้ยากจัง ขอเวลาคิดสักสามวินาที ... ผมไม่ทราบเหมือนกันนะครับว่าคนอ่านจะได้อะไรบ้าง แต่เท่าที่ผมคาดหวังไว้ ก็คืออยากให้คนอ่าน อ่านไปยิ้มไป หรืออ่านไปหัวเราะไป แค่นั้นคนเขียนอย่างผมก็ดีใจล่ะครับ
 

อติน : ตอนคิดพล็อต มันมาได้อย่างไร แว่บเข้ามาในหัวหรือคะ
หรือว่ายังไง แล้วแต่งเติมพล็อตต่อได้ยังไงให้สนุก

นักฆ่าหมายเลขแปด : พล็อตเรื่อง ผมจะวางโครงใหญ่ๆ เอาไว้ก่อน จากนั้นจึงค่อยลงพล็อตย่อยในแต่ละตอน เพื่อไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางมากนัก (แต่ก็ยังขยันออกทะเลอยู่เป็นระยะ) มีหลายครั้งที่เขียนไป ก็มีมุขที่คิดว่าฮาแวบเข้ามาในหัว ก็ใส่ไปเรื่อยเปื่อย (นี่แหละที่มาของการออกทะเล)
 

อติน : ความรู้สึกที่ได้รับเลือกเป็น Book of the Month จากทีมงานเด็กดี

นักฆ่าหมายเลขแปด : ความรู้สึกแรกคือ งง ๆ ว่า ... เอ Book of the Month มันคืออะไรหนอ? … เอ่อ อย่าจ้องหน้าผมแบบนั้นซิครับ ^ ^” ต้องขอสารภาพก่อน ว่าก่อนได้รับการติดต่อ ผมไม่เคยรู้เลยว่ามี book of the month แต่หลังจากลอง search หา link แล้วแวะเข้าไปดู ก็ต้องรู้สึกว่าตัวเองพลาด ที่ไม่ได้เข้าไปอ่านบทสัมภาษณ์นักเขียนที่ตัวเองชื่นชมผลงาน ก็เลยแวะไปไล่อ่านจนหมดเลย ส่วนความรู้สึกหลังจากนั้น ก็คือดีใจมากๆ ครับ ที่มีโอกาสได้รับเลือกแบบนี้บ้าง
 

อติน : คิดว่าคนอื่นจะชอบอะไรในเรื่องของเรา

นักฆ่าหมายเลขแปด : มีผู้อ่านบางท่านบอกผมว่า นิยายเรื่องนี้มีหลายส่วนที่คาดเดายาก และมีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองดี บ้างก็บอกว่าชอบเพราะพระเอกเก่งเทพ บ้างก็ชอบฉากกุ๊กกิ๊กของคู่พระคู่นาง บ้างก็ชอบมุขฮาๆ ที่สอดไส้ไว้ บ้างก็บอกว่าเรื่องนี้อุดมไปด้วยความเกรียน (ดีหรือไม่ดีล่ะเนี่ย) ส่วนตัวผมเอง ผมคิดว่าคงเป็นสิ่งเหล่านี้ผสมผสานกันครับ
 

อติน : การเขียนหนังสือมีจุดยากตรงไหน ข้อควรระวังอะไรบ้าง
เขียนอย่างไรให้ออกมาดีที่สุด

นักฆ่าหมายเลขแปด : ผมคิดว่าส่วนที่ยากที่สุด คือการตกผลึกไอเดียของการเดินเรื่อง ว่าควรจะเกิดเหตการณ์อะไร และส่งผลอย่างไร มีหลายครั้งที่ผมนั่งคิดนอนคิด เสียเวลาไปเป็นวันเพียงแค่เพื่อคิดว่าจะให้ไอเท็มในเกมชื่ออะไร มีคุณสมบัติอะไรบ้าง หรือต้องคิดว่า หากเดินเรื่องแบบนี้จะเป็นอย่างไร ถ้าอีกแบบล่ะจะเป็นยังไง ข้อควรระวัง ผมคิดว่าเมื่อเราเขียนจบแล้ว ควรจะเว้นไปสักช่วงหนึ่ง (เพื่อสงบสติอารมณ์) แล้วกลับมาอ่านใหม่ หากเห็นอะไรไม่เข้าท่า ก็แก้ไขเสียแล้วทำซ้ำไปซ้ำมา ถ้าทำแบบนี้ผมคิดว่าจะทำให้ผลงานออกมาดีที่สุดครับ
 

อติน : อยากบอกอะไรกับคนอ่าน

นักฆ่าหมายเลขแปด : รักคนอ่านทุกคนนะครับ (ยกเว้นเวลาโดนทวงตอนใหม่ ^ ^”) บางครั้งผมก็เขียนออกทะเลบ้างอะไรบ้าง ก็รบกวนช่วยๆ กันโยนเชือกลากผมกลับเข้าฝั่งด้วยนะครับ
 

อติน : ผลงานของเรานี้คืองานแนวออนไลน์ใช่ไหมคะ
แตกต่างจากงานออนไลน์เล่มอื่นอย่างไร และเหมือนในมุมไหนบ้าง

นักฆ่าหมายเลขแปด : โดยภาพรวม ผมคิดว่ามีหลายอย่างที่เหมือนกัน ก็คือตัวเอกเป็นคนเก่ง มีความโชคดีในหลายๆ ด้าน แต่ในเรื่องนี้จะเน้นความโชคดี ที่เป็นเหตุของความบังเอิญต่างๆ ออกมาให้ชัดเจนกว่าเรื่องอื่นๆ ซึ่งมองในบางแง่มุม ก็อาจจะถูกมองว่าโชคดีเวอร์เกินไป แต่ว่านี่แหละครับแฟนตาซี ทุกอย่างสามารถเป็นไปได้
 

อติน : เห็นเป็นภาคหนึ่งแปลว่าต้องมีภาคสองตามมาแน่ๆ วางพล็อตไว้กี่ภาค จะจบเมื่อไหร่ดี 

นักฆ่าหมายเลขแปด : ตั้งใจไว้ว่าจะมีสี่ภาคครับ ภาคละประมาณหกสิบตอน หรือประมาณหนังสือสามเล่ม ภาคแรกคือภาคยอดฝีมือเลเวลหนึ่ง ส่วนเรื่องเวลานี่ ... เอ่อ ... ขอนั่งคิดนอนคิดก่อนนะครับ ^ ^” แบบว่าตอบยากมาก
 

อติน : แนะนำน้องๆ ที่อยากเขียนหนังสือบ้าง

 นักฆ่าหมายเลขแปด : ผมเชื่อว่าสิ่งสำคัญคือความกล้าจะเริ่มก้าวแรกครับ (เป็นการเป็นงานเกินไปมั้ย?) ผมเชื่อว่าการเขียนหนังสือ คือการเรียนรู้ไปพร้อมกับการทดลองทำ เริ่มต้นด้วยการลองเขียนอะไรขึ้นมาดูสักเรื่อง แล้วลองอ่านสิ่งที่คุณเขียนด้วยใจเป็นกลาง
        ผมเชื่อว่าคนที่อยากเขียนหนังสือจะต้องเป็นนักอ่านตัวยง และมีความคิดเป็นของตนเองอย่างชัดเจนว่านิยายเรื่องไหนน่าอ่าน นิยายเรื่องไหนไม่น่าอ่าน ดังนั้นขอให้ใช้ความเป็นนักอ่านของตัวเอง อ่านเรื่องที่ตัวเองเขียนด้วยใจเป็นกลาง แล้วคุณจะรู้เองครับ ว่าต้องปรับปรุงอะไร
 

อติน : ก่อนจากกันไป ลากันก่อนนะ ขอมายไอดี แล้วก็ขอลิงค์นิยายด้วยค่ะ

นักฆ่าหมายเลขแปด : ขอบคุณที่ให้โอกาสมาสนทนาด้วยนะครับ
 

       
  นิยาย                      MyiD 
ขอบคุณครับ
กฤช
 

ยังไงก็... จะจบกันไปแล้ว ขออตินจ้องหน้าสักทีแล้วกันนะคุณพี่ ก๊ากก
ค่ะ สวัสดีค่ะ ไว้พบกันใหม่เมื่อพี่ยอมให้ตินจ้องหน้านะ อิอิ