เอาแบบเล่าให้เพื่อนฟังใช่ไหมคะ ? อารมณ์นั้นเลยนะ ?

อยากใช้พล็อตแนว Stockholm Syndrome ที่เป็นเหมือนแนวเหยื่อหลงรักคนร้ายอ่ะ แล้วจะเชื่อมมันไปที่คดีฆาตกรต่อเนื่องซึ่งวิธีฆ่าคือจะลักพาตัวไประยะหนึ่งก่อนแล้วค่อยฆ่า จากนั้นนำศพมาไว้ตามพื้นที่ต่างๆให้เป็นคีย์เวิร์ด ฆาตกรเป็นคนคนหนึ่งที่ถูกการกลั่นแกล้งลับหลังให้แพ้ในการแข่งว่ายน้ำและโดนเยาะเย้ยแต่ก็ไม่ได้รับความเป็นธรรม เพราะฉะนั้นที่ที่จะเอาศพที่ฆ่าแล้วมาทิ้งให้คนเห็นคือสระว่ายน้ำในลู่ต่างๆ มี 8 ลู่ และฆาตกรตั้งใจจะผูกคอตายเป้นคนสุดท้ายจากสปริงบอร์ด ระยะเวลาการทิ้งศพจะค่อยๆน้อยลง เช่นศพแรกเที่ยงคืนวันที่ 1 ศพต่อมาจะโดนทิ้งตอนหกโมงเช้าวันที่ 2 ต่อมาเที่ยงวันของวันที่ 3 ขยับตามวันไปเรื่อยๆ และคนที่พยายามหาตัวฆาตกรก็คือน้องสาวของคนที่ฆาตกรตั้งใจให้ตายเป็นคนสุดท้าย จากที่บอกว่าอยากใช้ Stockholm Syndrome ฆาตกรหลอกใช้น้องสาวของผู้ตายคนสุดท้ายให้ฆ่าพี่ชายตัวเอง และตำรวจเจ้าของคดีคือพ่อของฆาตกร

ดาร์กไปไหม ? เกิน 10 บรรทัดไหม ? และถ้าเอาพล็อตนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังจริงๆเพื่อนจะเลิกคบไหม 5555555555555

เด็กสาวคนหนึ่งตื่นขึ้นมาส่องกระจก ก็ต้องกรีดร้องตกใจเมื่อพบว่าใบหน้าและร่างกายกลายเป็นคุณยายอายุ 60 เธอรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้จึงหนีออกจากบ้าน และก็พบว่านี่ไม่ใช่บ้านของเธอ เธอมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันดูไม่ใช่หมู่บ้านที่เธอคุ้นเคย ไม่นานก็มีคนมาเรียกชื่อเด็กสาว เธอหันไปก็พบกลุ่มคนแปลกหน้าวิ่งเข้ามาหาเธอ ด้วยความตกใจกลัวเธอจึงวิ่งหนี ไล่กันอยู่นาน สุดท้ายเธอก็เหนื่อยหอบและยอมแพ้ ให้พวกเขาจับเธอไป กลุ่มคนแปลกหน้าเหล่านั้นคือหมอและพยาบาล เขาบอกว่าเธอเป็นโรคความจำเสื่อมระยะสั้น คือไม่สามารถจำเหตุการณ์ใหม่ๆ ได้ จำได้แต่เหตุการณ์ครั้งสุดท้ายก่อนประสบอุบัติเหตุ ตอนอายุ 14 เธอเป็นโรคนี้มาสี่สิบกว่าปีแล้ว ทุกวันคุณยายจะตื่นขึ้นมาโดยคิดว่าตัวเองอายุ 14 กำลังจะไปโรงเรียน...

วันฮาโลวีน เป็นเหมือนวันที่ประตูมิติระหว่างคนและผีถูกเปิดออกทำให้เด็กสาวญี่ปุ่นหลงเข้าไปในโลกของผี โลกที่มีแต่สิ่งชั่วร้าย และจะทำร้ายเด็กสาว เด็กสาวเกือบตายแต่ถูกช่วยไว้โดยกัปปะ ซึ่งช่วยให้เด็กสาวเจอโลกใหม่ในระหว่างที่เดินทางไปยังบ้านของผีซาดาโกะ เพื่อช่วยให้ประตูมิติเปิดออก แต่ซาดาโกะไม่ยอมเพราะเกลียดคนที่สุด กัปปะและเด็กสาวพยายามขอร้องไร้ผลแต่ทั้งสองก็ยังอดทนมาหาซาดาโกะทุกวัน วันหนึ่งนั้นเองที่ซาดาโกะหาย ทำให้กัปปะออกไปตามหาและให้เด็กสาวอยู่ในบ้านซาดาโกะ ทำให้ผียูเร(ผีตายโหง)มาตีสนิทเพราะต้องการร่างของคนเพื่อทำให้ตัวเองเป็นอิสระ ก็เข้าสิงดีๆนี่เอง แต่ต้องกินหัวใจให้ได้ เมื่อยูเรโจมตีเด็กสาว กัปปะก็เข้ามาช่วย ด้วยการท้าพนันซูโม่ ถ้าชนะจะต้องปล่อยเด็กสาวไป ยูเรตกลงและเมื่อยูเรแพ้น้ำในจานบนหัวของกัปปะก็พุ่งตรงไปกำจัดยูเร ซาดาโกะที่ถูกขังอยู่ในทีวีได้ออกมาเมื่อยูเรสิ้นกำลังและใจอ่อนจนได้ กัปปะล้มอย่างหมดแรงเพราะน้ำในจานหมด กัปปะให้แตงกวาเป็นสิ่งแทนใจระหว่างตนกับเด็กสาวก่อนที่ประตูมิติจะเปิดออกเด็กสาวตกใจตื่นขึ้นมาบนเตียง แล้วเดินออกไปคิดแค่ว่ามันเป็นแค่ฝัน โดยที่ไม่สังเกตเลยว่า...มีแตงกวาตกอยู่ที่ข้างเตียง

-----------------------------------------------------------------------

กดไลค์หน่อยนะ

ใต้แผ่นดินที่มนุษย์อาศัยอยู่ มีอมนุษย์ปกครองดินแดน ผีห่าซาตานเป็นใหญ่ แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า นางเงือก ผีตานี ก็อยู่ในดินแดนใครดินแดนมันอย่างสงบสุข มีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างตามชาติพันธุ์ แต่ก็เป็นไปตามหลักห่วงโซ่อาหาร ผู้ที่อ่อนแอพ่ายแพ้ให้ผู้แข็งแกร่ง กระทั่งสัตว์น้อยใหญ่ก็เป็นมอนสเตอร์หรือสัตว์กลายเป็น งูสามหัว แพะผี อีกาต้องสาป ฯลฯ แต่แล้ววันหนึ่ง มนุษย์ทารกก็ถือกำเนิดขึ้นมาใต้พสุธาแห่งนี้ เขาเติบโตอย่างรวดเร็วท่ามกลางการเลี้ยงดูของปิศาจแต่ละเผ่าพันธุ์ที่หมุนเวียนกันมาดู "ปิศาจ" ชนิดใหม่ เหล่าอมนุษย์ต่างตั้งใจจะให้ทารกน้อยเป็นราชาแห่งปิศาจ เพื่อปกครองดินแดนให้รักษาสมดุลระหว่างเบื้องล่างและเบื้องบน (โลกมนุษย์) ทว่า เด็กชายคนนั้นกลับเรียนรู้วัฒนธรรมมนุษย์จากเบื้องบน ทำให้เขาคิดว่าเหล่าปิศาจที่เลี้ยงดูเขามาแต่เล็กคือพวกชั้นต่ำและเลวทราม ต้องกำจัดให้เ-้ยน เมื่อเขาฆ่าปิศาจทุกตนจนไม่เหลือใคร เขาก็พบว่า โลกข้างบนก็ยังคงไม่ต้อนรับเขาอยู่ดี เพราะเขาคืนคนจากโลกปิศาจนั่นเอง

คุณรู้หรือเปล่าล่ะ...ภายในบ้านร้างบนภูเขาลูกหนึ่งในเมืองนั้นมีบางสิ่งบางอย่าซ่อนอยู่  ทุกคนที่หลงเข้าไปในยามค่ำคืนนั้นต่างตายกันหมด...มีเพียงคนเดียวที่หนีรอดออกมาได้   แต่เขากับกลายเป็นบ้า!    เก็บตัวอยู่คนเดียวแถมยังเอาแต่พูดด้วยความกลัวว่า "ตุ๊กตาผี!  -เด็กบ้าอย่าเข้ามานะ ฉันไม่อยากเล่นกับแก  ออกไป!!!"  แล้วยังมีคนที่เคยเดินทางผ่านบ้านร้างหลังนั้นบอกเล่าต่อมาว่า พวกเขาเห็นตุ๊กตาเด็กผีนั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างบ้างร้างที่กระจกแตกจนแทบจะไม่เหลือเศษกระจกให้เห็น  พลางโบกมือเรียกพวกเขาด้วยแววตาเศร้า แต่บนหน้านั้นเต็มไปด้วยเลือด!

จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปเพื่อพิสูตรความจริงเรื่องนี้  

ปล.รางวัล(คง)ไม่มีสิทธิ์หวังเพียงแต่อยากจะร่วมกิจกรรม

"พิมนภา หญิงสาวมหาวิทยาลัย เธอคิดจะฆ่าตัวตายเพราะเลิกกับแฟน และเธอก็ท้องได้ 3 เดือน จึงคิดจะกระโดดตึกตาย และก็ตายจริงๆ...เรื่องคงจบเพียงเท่านี้ หากไม่ใช่ว่าเธอฟื้นขึ้นมาในอีกโลก ซึ่งเธอพบว่าแฟนและเพื่อนของเธอตายไปแล้ว แต่คนที่ตายไปแล้วกลับฟื้นขึ้น และทำตัวเหมือนคนปกติ...รวทั้งพี่ชายของเธอเอง เธอเริ่มรู้สึกผิดปกติจึงต้องเรียนรู้ในโลกใหม่ และพร้อมกับการสืบสวนหาสาเหตุไปในเวลาเดียวกัน...สิ่งที่คาดว่าน่าจะเชื่อมโยงกันคือพี่ชยของเธอเอง"

ขอให้ได้รางวัลที่ 1 ด้วยเถิด สาธุ!!!

หลังจากพ.ศ.3000 โลกส่งสัญาณเตือนถึงหายนะทั้งการก่อการร้าย  โรคระบาด  และภัยธรรมชาติที่เกิดจากภาวะโลกร้อน จนไม่มีประเทศอีกแล้ว  กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดคือเขตการปกครอง เขตปกครองที่ 7 ปกครองด้วยระบบ "หน้ากาก" ทำทุกอย่างให้เหมือนกันไปหมด   แม้แต่การใส่หน้ากากให้หน้าเหมือนกัน  ผู้แตกต่างจะอยู่ไม่ได้  เพราะถูกฝังหัวว่าความเหมือนคือความเสมอภาค  "ฌารีย์" เด็กสาวม.ปลายผู้เคร่งครัดในกฎของเมือง ได้ช่วยเหลือผู้หลบหนีจากแดนเอาไว้ ทำให้เธอถูกมองว่าเป็นคนทรยศ  ทำให้เธอเห็นว่าแท้จริงแล้วคนในเมืองนี้ถูกฝังหัวให้ทำอะไรเหมือนกันหมด  ไม่ต่างจากหุ่นยนต์เลย  ฌารีย์กลายเป็นอาชญากร  เธอต้องหนีเอาตัวรอดให้ได้ แต่อะไรก็ไม่เลวร้ายเท่าช่างทำหน้ากากที่เธอไว้ใจมาหลายปีแท้จริงเป็นทายาทของรัฐมนตรีผู้ปกครองเมือง และจุดประสงค์ที่ทำให้เมืองเป็นแบบนั้นเพื่อให้ง่ายต่อการบงการ  ก่อนประกาศสงครามชิงดินแดนที่อุดมสมบูรณ์กว่า  ฌารีย์ที่หนีไปเขตเกษตรกรรมต้องทนกับการถูกกดขี่  ขณะเดียวกันก็ต้องหาทางพิสูจน์ให้ได้ว่าการถูกควบคุมไปเสียทุกอย่างนั้นไม่ใช่สิ่งดี

(อยากได้รางวัลที่สองผิดไหมคะ แหะๆ)

น่าสนใจมากค่ะ

เนื่องจากปัญหาการก่อความวุ่นวายของประชาชนก่อให้เกิดกบฎล้มล้างรัฐบาลขึ้น แต่นายกรัฐมนตรีได้ร่วมมือกับองค์กรวิทยาศาสตร์ที่ตั้งขึ้นมาอย่างลับๆ โดยการคิดค้นตัวยาที่ทำให้ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงสภาวะทางจิตใจของผู้ที่ได้รับสารเคมีชนิดนี้เข้าไป เขาต้องการควบคุมจิตใจชาวบ้านและทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

สารเคมีออกฤทธิ์จริง แต่นั่นทำให้ประชาชนเสียชีวิตลงอย่างรวดเร็วและยอดผู้เสียชีวิตขยายออกเป็นวงกว้างไปทั่วประเทศ แต่ปัญหาก็คือพวกเขาตายแล้วไม่ตายเลย ใช่แล้ว... พวกเขากลับมาในสภาพที่เรียกว่า "ผีดิบ"

"มีน" เด็กสาวม.ต้นธรรมดาๆ คนหนึ่งออกเดินทางพร้อมกับครอบครัวที่เหลืออยู่ เป้าหมายคือออกจากประเทศ แต่มันไม่มีอะไรง่ายอย่างที่เธอคิด และเปอร์เซนต์ความสำเร็จนั้นก็ริบหรี่เหลือเกิน...

#เห็นน่าสนดี เอามั่ง แอบเล็งรางวัลที่ 3 อยู่ 

คุณรู้หรือเปล่าล่ะ...ภายในบ้านร้างบนภูเขาลูกหนึ่งในเมืองนั้นมีบางสิ่งบางอย่าซ่อนอยู่  ทุกคนที่หลงเข้าไปในยามค่ำคืนนั้นต่างตายกันหมด...มีเพียงคนเดียวที่หนีรอดออกมาได้   แต่เขากับกลายเป็นบ้า!    เก็บตัวอยู่คนเดียวแถมยังเอาแต่พูดด้วยความกลัวว่า "ตุ๊กตาผี!  -เด็กบ้าอย่าเข้ามานะ ฉันไม่อยากเล่นกับแก  ออกไป!!!"  แล้วยังมีคนที่เคยเดินทางผ่านบ้านร้างหลังนั้นบอกเล่าต่อมาว่า พวกเขาเห็นตุ๊กตาเด็กผีนั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างบ้างร้างที่กระจกแตกจนแทบจะไม่เหลือเศษกระจกให้เห็น  พลางโบกมือเรียกพวกเขาด้วยแววตาเศร้า แต่บนหน้านั้นเต็มไปด้วยเลือด!

จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปเพื่อพิสูตรความจริงเรื่องนี้  

ปล.รางวัล(คง)ไม่มีสิทธิ์หวังเพียงแต่อยากจะร่วมกิจกรรม

อยากเขียนอีกแต่เกินบรรทัด กลัวเหมือนกันว่ายิ่งเขียนอาจยิ่งไร้สาระ เหอๆ (รูว่าไม่น่าได้ แต่อยากได้อันที่สองมากๆ พิจารณาหน่อยนะคะๆๆๆ ><)

ในช่วงบ่ายที่ร้อนจัด 4หนุ่มสุดหล่อแอบโดดเรียนมาซ่อนอยู่ที่ห้องน้ำเก่า ก่อนจะเห็นซอมบี้ร่างเปื่อยๆ มาพร้อมกลับกลิ่นเน่า เเล้วรีบวิ่งกลับไปยังอาคารเรียนเเต่กลับไม่ทันเสียเเล้วเพราะตอนนนี้ไม่ว่ามองไปทางไหนก็มีเเต่ซอมบี้เต็มไปหมด พวกเขาพยายามหนีซอมบี้โดยการเข้าไปในเมือง ระหว่างทได้มีผู้ร่วมทางเพิ่มเเต่ก็ตายไประหว่างทาง พวกเขาสู้กับซอมบี้เรือยๆ เกิดเปลี่ยนใจอยากเห็นหน้าบุพการีขึ้นมา จึงตกลงกันว่าจะกลับบ้านเเละไปตามสถานที่ทำงานบุพการีสุดรัก เเต่หนทางนั้นเเสนลำบากเพราะซอมบี้อยู่ทั่วทุกที่ และแสงความหวังที่จะเจอหน้าบุพการีสุดเลิฟก็ยิ่งริบหรี่ลงเรื่อยๆ...เรื่อยๆ... ไม่รุ้จะได้มั้ยเเต่อยากได้รางวัลที่หนึ่งอ่ะ >

เด็กวัยอนุบาลร้องไห้งอแงจะเอาตุ๊กตาไม้เก่าๆ กลับบ้าน เด็กบอกกับเเม่ว่า"แง้ แม่จ๋าพี่ไม้อยากำปอยู่กับเราพาพี่เค้สไปนะคะ นะๆๆๆ" เด็กน้อยงอแงจนเเม่ยอมซื้อเเล้วก็หัวเราะดีใจคุยหงุงหงิงกับตุ๊กตาไม้คนเดียว ตกดึกมา แม่ก็ได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญฟังไม่ได้ศัพท์คืนต่อๆมาก็เริ่มฟังออกว่าเสียงนั้นบอแว่าหิว หนาว อยากได้ชุดหล่อๆ อยากเเต่งงาน อบากมีครอบครัว และอีกบลาๆๆ แม่เริ่มกลัวคิดง่าตุ๊กตาไม้จะทำร้ายลูกตัวเอง เช้ามาเลยแอบเอาตุ๊กไม้ไปทิ้งเเต่ตกดึกส่งลูกสาวเข้านอนกลับเจอตุ๊กตาอยู่บนเตียงลูกสาว แม่เลยพาตุ๊กตาไปให้หลวงตาดู หลวงตาบอกให้เป็นตามเวรตากรรม แม่เลยคอตกกลับบ้านนอนคิดหนัก และฟังเสียงตุ๊กตาไม้ เเต่กลับมีโจรขึ้นบ้านเเละรีบหนีไปไม่โวยตะโกนลั่นว่า"ผีๆๆ" แม่จึงทำใจกล้าคุยยกับตุ๊กตาไม้ ผลได้ว่าตุ๊กตาไม้นั่นเป็นผีจริงๆ และไปผุดไปเกิดไม่ได้ ขอให้เเม่ของเด็กน้อยช่วย เพราะทรมานเหลือเกิน แม่จึงรับปากเเลกกับต๊กตาผีต้องปกป้องทั้งบ้าน และลูกด้วย แม่จึงตัดสินใจบอกความจริงกับลูกสาวตัวเองเเต่เด็กน้อยกลับบอกว่า รู้อยู่เเล้วเเต่กลัวบอกไปเเม่ไม่เชื่อ สุดท้ายก็ช่วยกันจนรุ๊กตาไม้ได้ไปผุดไปเกิด กลับชาติมาเกิดเป็นเเมวหลงเข้ามาในบ้านของเเม่เเละเด็กน้อยอีกพลอยมีลาภลอยเข้ามาไม่ขาด สองเรื่องผิดกติกาเปล่า? เเต่กติกาไม่ได้ห้ามนี่เนอะ555

แล้วเขียนเรื่องการระลึกชาติได้เหรอเปล่าคะ

พวกคุณรู้จักการระลึกชาติหรือไม่  พวกคุณรู้จักคนที่เคยบอกว่าระลึกชาติได้เหรอเปล่า  และพวกคุณเคยเชื่อเรื่องการระลึกชาติไหม  ถ้าหากพวกคุณคิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่ไร้สาระหลอกเด็กก็แล้วแต่พวกคุณนะ  พวกคุณก็ควรจะเชื่อบ้างสักเล็กน้อยว่าการที่คนอื่นระลึกชาติได้นั้นเป็นเพราะพรสวรรค์หรือสัญญาณจากภพอดีตหลายภพหลายชาติที่พวกเขายังแก้ไขไม่หมด  ถ้าหากพวกคุณเชื่อเรื่องเวรกรรมจากชาติภพที่แล้ว  บางคนระลึกชาติได้เพราะถูกสะกดจิตจากนักจิตวิทยาหรือตกอยู่ในภวังค์โดยไม่รู้ตัว  บางคนเคยเกิดเป็นคนเลวทำบาปทำกรรมมามากมายในชาติที่แล้วและต้องทนทุกข์ทรมานในชาตินี้เพื่อชดใช้กรรมให้กับเจ้ากรรมนายเวรที่ตามมาอาฆาตจองเวร  บางคนติดหนี้ค้างกับใครบางคนในชาติที่แล้วและต้องมาชดใช้หนี้กับพวกเขาในชาตินี้  แต่บางคนทำความดีมาตั้งแต่ชาติที่แล้วและกระทำอย่างต่อเนื่องในชาตินี้กับชาติต่อๆไป  ที่กล่าวมานั้นไม่อยากให้พวกคุณเป็นคนงมงาย  แต่ควรจะตระหนักถึงการกระทำของตัวเองว่าเคยทำกรรมดีกรรมชั่วมากแค่ไหนกันทั้งชาติที่แล้วและชาตินี้

ป.ล.อยากได้รางวัลที่  1      

เอาแบบเล่าให้เพื่อนฟังใช่ไหมคะ ? อารมณ์นั้นเลยนะ ?

อยากใช้พล็อตแนว Stockholm Syndrome ที่เป็นเหมือนแนวเหยื่อหลงรักคนร้ายอ่ะ แล้วจะเชื่อมมันไปที่คดีฆาตกรต่อเนื่องซึ่งวิธีฆ่าคือจะลักพาตัวไประยะหนึ่งก่อนแล้วค่อยฆ่า จากนั้นนำศพมาไว้ตามพื้นที่ต่างๆให้เป็นคีย์เวิร์ด ฆาตกรเป็นคนคนหนึ่งที่ถูกการกลั่นแกล้งลับหลังให้แพ้ในการแข่งว่ายน้ำและโดนเยาะเย้ยแต่ก็ไม่ได้รับความเป็นธรรม เพราะฉะนั้นที่ที่จะเอาศพที่ฆ่าแล้วมาทิ้งให้คนเห็นคือสระว่ายน้ำในลู่ต่างๆ มี 8 ลู่ และฆาตกรตั้งใจจะผูกคอตายเป้นคนสุดท้ายจากสปริงบอร์ด ระยะเวลาการทิ้งศพจะค่อยๆน้อยลง เช่นศพแรกเที่ยงคืนวันที่ 1 ศพต่อมาจะโดนทิ้งตอนหกโมงเช้าวันที่ 2 ต่อมาเที่ยงวันของวันที่ 3 ขยับตามวันไปเรื่อยๆ และคนที่พยายามหาตัวฆาตกรก็คือน้องสาวของคนที่ฆาตกรตั้งใจให้ตายเป็นคนสุดท้าย จากที่บอกว่าอยากใช้ Stockholm Syndrome ฆาตกรหลอกใช้น้องสาวของผู้ตายคนสุดท้ายให้ฆ่าพี่ชายตัวเอง และตำรวจเจ้าของคดีคือพ่อของฆาตกร

ดาร์กไปไหม ? เกิน 10 บรรทัดไหม ? และถ้าเอาพล็อตนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังจริงๆเพื่อนจะเลิกคบไหม 5555555555555

ฮาโล เด็กหนุ่มอายุสิบสามปี ใช้ชีวิตธรรมดาอยู่ในเมืองทางยุโรป เขานัดกับเพื่อนในหมู่บ้านมาฉลองวันฮาโลวีนด้วยกันที่บ้านของเขา ต่อจากนั้นจึงแต่งตัวเป็นสัตว์ประหลาดต่าง ๆ เที่ยวฉลองค่ำคืนด้วยการเคาะตามประตูบ้านและขอลูกกวาด ฮาโลและเพื่อน ๆ เล่นสนุกกันอยู่นานจนกระทั่งถึงเวลาสี่ทุ่ม เขาและเพื่อน ๆ ตัดสินใจแยกย้ายกลับบ้าน แต่ทว่าบ้านของคุณยายฮาโลนั้นอยู่ใกล้สุสานเก่า ถึงแม้เขาจะกลัวแต่ก็อยากไปเคาะประตูขอลูกกวาดจากคุณยายแสนรัก เขาจึงรีบเดินทางไปหาคุณยายด้วยความอยากได้ลูกกวาดโดยไม่สนใจสุสานเหล่านั้นเลย กว่าเขาจะออกจากบ้านคุณยายก็ห้าทุ่มแล้ว ทันใดนั้นเอง ฮาโลได้สังเกตเห็นคนกลุ่มใหญ่เดินออกมาจากสุสานด้วยความสนใจเขาจึงไล่ตามไป จนกระทั่งดินบริเวณสุสานสั่นไหว สิ่งที่อยู่ใต้ดินผุดออกมาฉุดกระชากขาเขาลงไปในดินแดนที่ไม่รู้จัก ฮาโลต้องเอาตัวรอดจากผีดิบที่กำลังสวนทางขึ้นมาบนโลกมนุษย์และต้องออกจากโลกหลังความตายก่อนเที่ยงคืนที่ประตูแห่งโลกความตายจะปิดลงแต่มันจะไม่ยากเย็นอะไรเลยถ้าเขาไม่จำเป็นต้องใช้น้ำยาเปลี่ยนร่างที่ทำให้ตัวเองเป็นผีเพื่อจะกลับออกมา!

#แหะ ๆ ไม่ค่อยหลอนแต่เกี่ยวกับผี ๆ ขอบคุณสำหรับกิจกรรมดี ๆ ครับ!

ใต้แผ่นดินที่มนุษย์อาศัยอยู่ มีอมนุษย์ปกครองดินแดน ผีห่าซาตานเป็นใหญ่ แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า นางเงือก ผีตานี ก็อยู่ในดินแดนใครดินแดนมันอย่างสงบสุข มีทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างตามชาติพันธุ์ แต่ก็เป็นไปตามหลักห่วงโซ่อาหาร ผู้ที่อ่อนแอพ่ายแพ้ให้ผู้แข็งแกร่ง กระทั่งสัตว์น้อยใหญ่ก็เป็นมอนสเตอร์หรือสัตว์กลายเป็น งูสามหัว แพะผี อีกาต้องสาป ฯลฯ แต่แล้ววันหนึ่ง มนุษย์ทารกก็ถือกำเนิดขึ้นมาใต้พสุธาแห่งนี้ เขาเติบโตอย่างรวดเร็วท่ามกลางการเลี้ยงดูของปิศาจแต่ละเผ่าพันธุ์ที่หมุนเวียนกันมาดู "ปิศาจ" ชนิดใหม่ เหล่าอมนุษย์ต่างตั้งใจจะให้ทารกน้อยเป็นราชาแห่งปิศาจ เพื่อปกครองดินแดนให้รักษาสมดุลระหว่างเบื้องล่างและเบื้องบน (โลกมนุษย์) ทว่า เด็กชายคนนั้นกลับเรียนรู้วัฒนธรรมมนุษย์จากเบื้องบน ทำให้เขาคิดว่าเหล่าปิศาจที่เลี้ยงดูเขามาแต่เล็กคือพวกชั้นต่ำและเลวทราม ต้องกำจัดให้เ-้ยน เมื่อเขาฆ่าปิศาจทุกตนจนไม่เหลือใคร เขาก็พบว่า โลกข้างบนก็ยังคงไม่ต้อนรับเขาอยู่ดี เพราะเขาคืนคนจากโลกปิศาจนั่นเอง

# หากติดหนึ่งในสามเราจะนำไปเขียนเรื่องยาวเลย 

นี่ๆเพื่อนสาวสุดที่รัก มาฟังเรื่องที่ฉันจะนำไปเสนอไอเดีย ให้บก.หน่อยสิ ฉันตั้งใจแต่งมากเลยนะ ตั้งใจฟังนะเพื่อน....

   เรื่องเกิดเมื่อ กาลเวลาได้ผันแปลเปลี่ยนไปเป็นพันๆปี โลกนี้ก็เช่นกัน.......ตึกรามบ้านเมืองได้เปลี่ยนแปลงไปจนแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิมของคำว่า ' โลกมนุษย์ ' อีกต่อไป ตึก บ้าน อาคารและสิ่งก่อสร้างต่างๆ  บัดนี้ได้มีวัชพืชและต้นไม้อีกนานาชนิด กลืนกินทั้งตึกจนแทบไม่เหลือเค้า ถนนหนทางเต็มไปด้วยพืชต่างมากมาย มี ทั้งมอส เฟิร์น และ พืชชนิดอื่นอีกมากมายนับไม่ถ้วน โลกนี้ได้เปลี่ยนไปแล้วไร้ซึ่ง วี่แววของสิ่งมีชีวิตซึ่งเรียกว่า ' มนุษย์ ' ไม่มีอีกต่อไป....พืชและต้นไม้อื่นๆนับเหมื่อนนับแสนนานาพันธุ์ ได้ครอบครองโลกนี้ไปเสียแล้ว เหมือนว่าพวกพืชเหล่านี้กำลังทวงพื้นที่ของพวกเขาคืน จาก'มนุษย์'ที่นับวันเริ่มล้ำเขตของเหล่าพืชด้วยสิ่งก่อสร้างขึ้นทุกวันจน ไม่มีวันหยุด  ถ่ามกลางเมืองร้างที่เต็มไปด้วยพืชและต้นไม้นั้น ' ธราธร ' ได้ตื่นจากห่วงนิทราที่นานนับพันปี เขาซึ่งสูญเสียความทรงจำทุกอย่างในชีวิต จำได้เพียงว่าชื่อตัว เอง และเหตุการณ์เพียงไม่กี่นาทีก่อนที่เขาจะหลับ   ชายใส่ชุดขาวมีหน้ากากบางอย่างครอบหัวเอาไว้ ก่อนสติของชายหนุ่มจะค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับได้ยินคำว่า    ' หลับให้สบายนะ '  ชายหนุ่มออกเดินทางหาสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า'มนุษย์' วันแล้ววันเล่า  จนได้ไปเข้าไปในตึกๆหนึ่ง และแล้วเขาก็รู้ว่าตัวเองเป็นใคร  ทำไม'โลก'ถึงเปลี่ยนไป และได้พบว่า เขาไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป อยู่กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธ์ุ ที่กลายพันธ์ุมาจากพืช!!

เป็นไงเพื่อนสาว ช่วยเชียร์ฉันด้วยนะ ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่ จะเอาเรื่องยาวมาให้อ่าน ไปแล้วนะ บก.รอนานแล้ว สุขสันต์ วันฮาโลวีนนะ 

# ปล. ช่วยโหวตให้หน่อยนะครับ อยากได้ง่ะ 

อันนี้จะออกแนวแฟนตาซีเว่อร์ไปหน่อย ภาษายังไม่ค่อยดีเท่าไหร่อภัยให้ข้าน้อยด้วย  

ณ หอพักนักเรียน เด็กหญิงมัธยมต้นกำลังนั่งเล่นเกมทางเลือก “ไขปริศนาวันฮาโลวีนสีเลือด” ในเว็บเด็กดี เป็นแบบเลือกตอบ 2 ทาง ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับคดีการตายของเพื่อนสนิทที่สุดของplayerในคืนวันฮาโลวีนโดยไม่ทราบสาเหตุ หลังจากที่เธอเล่นไปได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงโวยวายดังมาจากชั้นล่างของหอพัก เมื่อเธอตามเสียงนั่นไปก็พบกับศพของเพื่อนสนิทที่สุดของเธอนอนจมกองเลือดอยู่ คนที่ฆ่าเพื่อนของเธอจะต้องเป็นใครคนใดคนหนึ่งในหอพักนี้เเน่ ที่น่าแปลกคือเรื่องราวทั้งหมดดำเนินไปเหมือนกับเกมที่เธอเล่นเอาไว้ไม่มีผิด ไม่ว่าจะเป็นสภาพศพ ที่เกิดเหตุ หรือแม้แต่ผู้คนที่เข้ามาเกี่ยวพันกับคดีนี้ แต่เดี๋ยวสิ! เธอยังเล่นเกมไม่จบนี่นา ก็น่าจะยังมีอะไรที่พอจะแก้ไขได้อยู่บ้าง แล้วทางเลือกนั้นมีอยู่แค่ 2 ทางจริงๆหรือ?

เด็กหญิงและเด็กชายสองคนต่างหลงทางเข้ามาในป่าสีเทาโดยที่ไม่รู้ตัวสักนิดเดียว ในป่านี้ยามเช้าดูเงางามยิ่ง ทว่ายามค่ำคืนกลับแปรผันทุกอย่างเป็นสีเทา ดูเยือกเย็นและน่าวังเวง เด็กญิงและเด็กชายต่างไม่รู้ว่าตัวเองจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร เพราะยิ่งเดินไปเท่าไร ดูเหมือนกับว่าป่าจะขยายตัวมากขึ้นเท่านั้น จนกระทั่งทั้งสองอ่อนแรง อีกไม่นานตะวันจะขึ้นฟ้าที่เรื่องที่ไม่ทันคิดก็บังเกิด เมื่อป่าแปรผันตัวเองกลายเป็นปราสาทนับพันๆ ในขณะที่พวกเขาหลับไป เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นก็พบว่าตัวเองตกอยู่ท่ามกลางปราสาทนับพันๆ หลัง พวกเขายังตกลงกันว่าจะเดินไปเรื่อยๆ และทุกหนึ่งวันสภาพที่แห่งนั้นจะแปรเปลี่ยนจากป่าเป็นปราสาท จากปราสาทเป็นทุ่งหญ้าราบ และที่สุดพวกเขาก็รู้จนได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปีศาจตัวเองหนึ่งกำลังเล่นตลกกับเขาอยู่ เขาหาที่ซ่อนของมันแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนเข้าไปสะกิดเข้ากับประตูบานใหญ่ ในนั่นมีเสียง เสียงอะไรสักอย่าง เขาตัดสินใจเปิดเขาไปและหมายจะฆ่าปีศาจแต่...

ปีศาจก็คือกระจกสีเลือด เด็กหญิงและเด็กชายต่างช่วยกันทำลายกระจกทั้งหมดในห้องอย่างบ้าคลั่ง จนพวกเขาหมดสติและตื่นขึ้นมาก็พบว่ามันก็แค่ฝันร้ายคืนหนึ่งนั่นเอง 

ด้วยคนนะครับ ^^

ณ เมืองแห่งหนึ่งซึ่งมีกำแพงสูงราวๆ700เมตรล้อมรอบเมืองแห่งนี้ไว้ ภายในเมืองแห่งนี้ถูกปิดตายจากโลกภายนอกนานนับร้อยปี ตึกและอาคารต่างๆถูกสร้างอย่างทันสมัย เครื่องอำนวยความสะดวกมากมายถูกประดิษฐ์ขึ้นมามากมาย แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปหรือต่ำลงเรื่อยๆคือ มนุษย์ มนุษย์ในเมืองแห่งนี้มีแต่ความเห็นแก่ตัว จิตใจต่ำทรามลงเรื่อยตามกาลเวลา ทุกคนภายในที่นี้ไม่มีใครรู้เลยว่านอกกำแพงนั้นมีอะไร 'สเตฟาน' เด็กหนุ่มวัยรุ่นและเพื่อนของเขาอีกสองคนพยายามที่จะขึ้นไปพิสูจน์โลกนอกกำแพง และแล้วเขาก็ได้ขึ้นไปบนกำแพง และได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น มวลน้ำมหาศาลล้อมรอบกำแพงเมืองแห่งนี้ ไม่มีพื้นดิน ไม่มีสิ่งมีชีวิต มีเพียงแต่มวลน้ำที่ไกลสุดลูกหูลูกตา และมวลน้ำนี้ก็สูงจนเทียบเท่ากำแพง สเตฟานกับเพื่อนลงไปข้างล่างเพื่อที่จะบอกทุกคน แต่ไม่มีใครเชื่อ และแล้ววันที่จะพิพากษ์ษาคนบนโลกก็มาถึง  แผ่นดินไหวขนาด9ริกเตอร์ เกิดขึ้นใจกลางเมือง เมืองทั้งเมืองถล่มกลายเป็นซากปรักหักพัง แต่ก็ไม่เลวร้ายเท่ากำแพงสูง700เมตรกำลังถล่มมาพร้อมกับมวลน้ำมหาศาลเคลื่อนตัวลงมาที่เมือง !