นิยายทุกเรื่องบนโลกนี้ต้องมีองค์ประกอบสามอย่าง คือ เริ่มเรื่อง กลางเรื่อง และจบเรื่อง มีหลายวิธีที่เราใช้เพื่อวางพล็อตสามส่วนนี้ วิธีที่นิยมที่สุดคือการใช้แผนภาพสามเหลี่ยมเพื่อร่างโครงคร่าวๆ ให้กับนิยายของเรา แม้แต่นักเขียนบทของฮอลลีวู้ดก็ใช้วิธีนี้ในการสร้างภาพยนตร์เป็นส่วนใหญ่
        วันนี้พี่น้องจะมาอธิบายวิธีการวางพล็อตด้วยเจ้าสามเหลี่ยมตัวนี้ เผื่อใครเอาไปลองใช้วางพล็อตหรือแม้แต่เอามาแก้พล็อตที่มีอยู่
 

        Archplot แบ่งเป็น 3 ช่วง คือช่วงเริ่มเรื่อง (Beginning) ช่วงกลางเรื่อง (Middle) และช่วงจบเรื่อง (End) แต่ละช่วงมีสัดส่วนไม่เท่ากัน ช่วงกลางเรื่องจะครอบคลุมเนื้อหาเกือบ 80% ของทั้งเรื่อง ในขณะที่ช่วงเริ่มเรื่องกับจบเรื่องจะสั้นพอๆ กัน

        ช่วงเริ่มเรื่องจะเป็นช่วงสั้นๆ ทำหน้าที่เป็นฐาน ให้ข้อมูลใดๆ ก็ตามที่จำเป็นต่อคนอ่าน ไม่ว่าจะเป็นฉากหลังของเรื่อง ตัวละครหลักของเรื่อง หรือข้อมูลที่กำลังจะกลายเป็นปมขัดแย้งในเรื่อง
        ช่วงเริ่มเรื่องยังซอยเป็นเหตุการณ์ย่อยๆ อีกได้แก่

        ช่วงกลางเรื่องคือช่วงของรายละเอียด ปมเล็กปมใหญ่ ปมรองปมหลักเอามาแทรกไว้ตรงนี้ได้หมดเลย เราจะค่อยๆ ปล่อยของโดยเลือกอุปสรรคเล็กๆ ที่จะขัดขวางไม่ให้ตัวเอกไปถึงเป้าหมายมานำเสนอ ซ้อนทับไปเรื่อยๆ จากเล็กไปใหญ่ อุปสรรคเหล่านี้จะค่อยๆ เปลี่ยนตัวเอกคนเดิมที่เจอในตอนต้นเป็นคนใหม่ อาจจะในทางที่ดีหรือแย่ลงก็ได้
        นอกจากนี้ก็อย่าลืมมิตรสหายหรือเรื่องราวดีๆ ที่ตัวเอกพบเจอระหว่างทางด้วย

• ตัวเอกได้ช่วยเพื่อนใหม่ระหว่างทาง เขาจึงตอบแทนด้วยการร่วมเดินทางมาด้วยกัน
• ตัวเอกพบว่าพ่อที่แท้จริงของตนคือจอมมารที่วางแผนก่อหายนะต่อโลก
• พ่อของตัวเอกไม่รู้ว่าตัวเองมีลูก จึงคิดวางแผนกำจัดตัวเอกโดยการส่งสมุนออกมา
• สมุนของจอมมารทำร้ายพ่อมดที่นำทางตัวเอกจนพลัดหลงกัน
• เพื่อนใหม่ของตัวเอกเผยตัวทีหลังว่าเป็นหนึ่งในสมุนของจอมมาร แต่เขาสนิทกับตัวเอกเกินไปจนตัดสินใจหักหลังจอมมารแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องถูกฆ่า

• พระเอกพยายามจีบนางเอกตามตำราทุกอย่าง เอาของมาให้ ไปรับไปส่ง เลี้ยงข้าว พาไปดูหนังวันหยุด
• กลุ่มตัวร้ายหมั่นไส้นางเอกจึงแกล้งเธอสารพัดวิธี
• เพื่อนนางเอกที่แอบชอบนางเอกมานานก็เข้าไปช่วยเสียทุกครั้ง
• เพื่อนนางเอกรู้ความจริงว่าพระเอกมาจีบเพราะเป็นเกม ไม่ได้ชอบจริง

• นางเอกเจอผีมาเรื่อยๆ จึงเริ่มสืบหาความจริง
• จากที่แค่โผล่มาหลอก ผีก็เริ่มทำให้นางเอกได้รับบาดเจ็บหนักขึ้นเรื่อยๆ
• นางเอกเริ่มได้เบาะแสว่าผีผู้หญิงนี้ฆ่าตัวตายเพราะอะไร
   

Act 3 End

• จุดชนวน: ตัวเอกโดนสมุนของจอมมารจับไป ทำให้พ่อลูกได้เผชิญหน้ากันเป็นครั้งแรก
• ไคลแมกซ์: พ่อลูกต่อสู้กันจนตัวเอกได้มีโอกาสบอกความจริงว่าตนเป็นลูก จอมมารฆ่าลูกตัวเองไม่ได้ จึงแกล้งทำเป็นไม่เชื่อเพื่อล่อให้ลูกฆ่าตัวเองตามคำทำนาย
• กลับสู่ความสงบ: แม้ตัวเอกจะเสียใจที่ต้องฆ่าพ่อตัวเอง แต่ก่อนตายก็ได้ปรับความเข้าใจกัน ตัวเอกเดินทางกลับไปหาครอบครัวบุญธรรมพร้อมเพื่อนใหม่ และใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข

• จุดชนวน: เพื่อนนางเอกวางแผนให้ทั้งสามมาเผชิญหน้ากัน แล้วแฉพระเอกว่ามาจีบนางเอกแค่เพราะเพื่อนยุ ไม่ได้ชอบจริง
• ไคลแมกซ์: นางเอกเสียใจมาก จึงวิ่งหนีไปและเกือบถูกรถชน แต่พระเอกที่วิ่งตามมารีบเข้าไปช่วยก่อนจนตัวเองได้รับบาดเจ็บแทน พระเอกสารภาพว่าตอนแรกเป็นแค่เกมแต่กลับกลายเป็นชอบนางเอกจริงๆ ทั้งคู่จึงปรับความเข้าใจกัน
• กลับสู่ความสงบ: พระเอกประกาศคบกับนางเอกอย่างเป็นทางการ

• จุดชนวน: นางเอกเริ่มเคลือบแคลงเมื่อเบาะแสที่เกี่ยวกับการฆ่าตัวตายของผีในห้องพักย้อนกลับมาที่เธอ
• ไคลแมกซ์: ผีผู้หญิงหมายจะฆ่าเธอให้ตาย เธอหนีเข้าไปในลานจอดรถพร้อมกับที่ฝนตก ทำให้เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอเคยขับรถชนอะไรสักอย่างที่นี่ในวันฝนตก แต่เพราะความรีบทำให้เธอไม่ทันดู ไม่คิดว่าสิ่งที่เธอชนคือคน
• กลับสู่ความสงบ: นางเอกขอขมาผี และขอให้ผีไว้ชีวิต หลังจากนั้นเธอจึงไปมอบตัวกับตำรวจ
   

• ช่วงกลางเรื่องต้องมีเนื้อหามากกว่า 60% ของเรื่องทั้งหมด ถ้าน้อยกว่านี้แปลว่าช่วงต้นเรื่องหรือจบเรื่องของเรายาวเกินไป
          ช่วงต้นเรื่องที่ยาวไปทำให้คนอ่านรู้สึกเบื่อ ยืดเยื้อ
          ส่วนช่วงจบเรื่องที่ยาวเกินไปก็ทำให้คนอ่านรู้สึกเหนื่อย เพราะพอถึงจุดนั้น ปริศนาต่างๆ ที่เคยดึงคนอ่านให้อยู่กับเรื่องของเรามันหายไปหมดแล้ว ต้องรีบจบให้เร็วที่สุด
• ไคลแมกซ์ หรือจุดพีคสุดของเรื่อง ต้องอยู่ในช่วงท้ายเรื่อง หรือต้องดำเนินเรื่องไปได้อย่างน้อย 70% แล้ว เพราะอย่างที่บอกไป เมื่อถึงจุดไคลแมกซ์ ปมปริศนาที่เคยดึงให้คนอ่านติดตามเรื่องของเรามันคลายหมดแล้ว ถ้าไคลแมกซ์ไปอยู่กลางเรื่อง หรือเกิดขึ้นเร็วเกินไป ส่วนที่อีกเกือบครึ่งเรื่องก็กลายเป็นอะไรยืดเยื้อ ไม่น่าสนใจ
• ปมขัดแย้งยิบย่อยในเรื่องต้องค่อยๆ ทวีความรุนแรงขึ้น ทำให้ชีวิตตัวเอกลำบากมากขึ้น และค่อยๆ คลายปมที่เล็กที่สุดก่อน