‘มีอยู่วันนึง เดินเล่นในโรงเรียน แล้วได้ยินเพื่อนๆ พูดกันเรื่อง แก๊งค์ใน โรงเรียน (ตอนนั้นแก๊งค์ดังๆ มีอยู่ 2 แก๊งค์) โดยสองแก๊งค์นี้ ขึ้นชื่อเรื่องการทำผิดกฎ ทั้งโดดเข้าแถว เข้าเรียนสาย เอาโทรศัพท์มาโรงเรียน (สมัยนั้นเขายังห้าม เอาโทรศัพท์มาโรงเรียนอยู่) แต่ในมุมมองของนักเรียนด้วยกัน พี่ๆ สองแก๊งค์นั้น โคตรเท่เลย…ตอนนั้นเราปิ๊งไอเดียเลยว่าถ้าเราแต่งเรื่องระหว่างสองแก๊งค์นี้ขึ้นล่ะ…?’ ประโยคข้างต้นนี้เป็นจุดเริ่มต้นให้ ใบสน ลงมือเขียนเรื่อง ร้ายสุดขั้ว กะชั่วสุดขีด หลังจากนิยายเรื่องแรกที่ลองแต่งไม่ประสบความสำเร็จ

ใบสนบอกว่าเธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แต่ใช้เวลาค้นหาตัวเองไปเรื่อยๆ และสุดท้าย ก็มาจบลงที่นิยายเรื่องนี้เธอได้ตัดสินใจนำนิยายมาลงที่เว็บ เด็กดีดอทคอมอีกครั้ง และการตัดสินใจครั้งนั้นของเธอก็ทำให้นิยายเรื่อง ร้ายสุดขั้วกะชั่วสุดขีด ได้เปลี่ยนชีวิตของใบสนไปมากทีเดียวในช่วงที่เธอ แต่งนิยายเรื่องนี้จบ หลายสำนักพิมพ์ได้ติดต่อเข้ามาเพื่อจะนำต้นฉบับไปตีพิมพ์ ตอนนั้นใบสนยังเป็นเพียงเด็กอายุ 14-15 ปี คุณแม่จึงเป็นคนจัดการเจรจาให้ สุดท้ายก็ตัดสินใจเลือกตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คส์ถึงแม้สถาพรบุ๊คส์ จะไม่เคยตีพิมพ์นิยายวัยรุ่นมาก่อนเลยก็ตามแต่ใบสนเลือกสถาพรบุ๊คส์ด้วย ความเชื่อลึกๆ ที่ว่า “ถ้าตีพิมพ์กับสถาพรบุ๊คส์ จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด”และเธอ ก็ได้รู้ในเวลาต่อมาแล้วว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดจริงๆจากการเป็นเพียงนักเขียน โนเนมก้าวเข้าสู่การเป็นนักเขียนเจ้าของนิยายที่ได้ตีพิมพ์และขายดีมากที่สุดในตอนนั้น ใบสนบอกว่าเธอได้รับอะไรมากมายจริงๆ จากการเขียนนิยาย ไม่ว่าจะเป็นการได้พบปะนักอ่านที่ชื่นชอบผลงานของเธอเข้ามาพูดคุยด้วย (ซึ่งใบสนกระซิบมาว่าเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่ยังคบกันมาถึงทุกวันนี้ก็เป็นหนึ่งใน นักอ่านนิยายเรื่องนี้ของเธอนั่นเอง)ยิ่งไปกว่านั้นจากเคยเป็นแค่เด็กผู้หญิงรักการ อ่านหนังสือธรรมดาเมื่อต้องไปยืนแจกลายเซ็นในหนังสือที่ตัวเองเป็นคนแต่ง อยู่ที่บูธก็ถือเป็นก้าวชีวิตสำคัญที่น่าประทับใจของใบสนเช่นกัน