แรงสุดๆ ฉุดไม่อยู่!
พาไปทำความรู้จัก ทศกัณฐ์
ยักษ์สุดฮอตจากกรุงลงกา
“ ถ้าฉันมีสิบหน้า อย่างทศกัณฑ์สิบหน้านั้น ฉันจะหัน มายิ้มให้เธอ สิบลิ้น สิบปาก จะฝากคำพร่ำเพ้อว่ารักเธอ รักเธอ เป็นเสียงเดียว…”
สวัสดีค่ะน้องๆ ชาวเด็กดีไรท์เตอร์ทุกคน พี่หวานกลับมาพบกับทุกคนอีกครั้งที่คอลัมน์ “สาระวรรณกรรม” เหมือนเช่นเคย อย่าเพิ่งแปลกใจนะคะว่าพี่หวานเปิดบทความมาด้วยประโยคอะไรเนี่ย ไม่แน่ใจว่าน้องๆ หลายคนจะรู้จักเพลงนี้กันรึเปล่า เพลงเป็นไปไม่ได้ ของดิอิมพอสสิเบิ้ล ก็แหม…พี่หวานคิดว่าช่วงนี้หลายคนคงให้ความสนใจกับ ทศกัณฐ์ กันมากเลยใช่มั้ยคะ ก็เลยขอหยิบเพลงที่มีเนื้อเพลงเปรียบเทียบกับลักษณะของทศกัณฐ์มาใช้เปิดบทความซะหน่อย
ยิ่งไปกว่านั้นพี่หวานไม่รอช้ายังได้ไปหาข้อมูลประวัติที่มาที่ไปของเจ้ายักษ์สิบหน้ายี่สิบมือตนนี้มาฝากน้องๆ ด้วย ถ้าพร้อมแล้วเลื่อนลงมาอ่านได้เลยค่าา ^___^
หากน้องๆ เคยอ่านรามเกียรติ์คงจะรู้จัก ทศกัณฐ์ ในฐานะศัตรูของพระรามใช่มั้ยคะ แต่พี่หวานจะเล่าให้ฟังว่าทศกัณฐ์กับพระรามนั้นไม่ได้เป็นศัตรูกันแค่ตอนนี้เท่านั้นนะคะ ก่อนหน้าที่จะมาเป็นทศกัณฐ์กับพระรามอย่างที่น้องๆ รู้จัก ทั้งสองคนก็เคยพบกันมาก่อนแล้วค่ะ
(รูปภาพจาก : https://sites.google.com/site/nepdark/home/character/002)
เมื่อครั้งหนึ่งนั้นทศกัณฐ์เคยเกิดเป็น นนทุก เป็นยักษ์รับใช้ ที่จะคอยล้างเท้าเทวดาที่มาเข้าเฝ้าพระอิศวรอยู่บริเวณตีนเขาไกรลาสค่ะ แต่ด้วยความที่เป็นแค่บริวารต่ำต้อย เวลาที่เหล่าเทวดาแวะเวียนกันมาเข้าเฝ้าพระอิศวรก็มีจับหัวของนนทุกบ้าง ตบหัวเล่นบ้าง และที่สำคัญคือจะถอนผมของนนทุกติดมือไปด้วยทุกครั้งที่นนทุกก้มหน้าล้างเท้าให้ ซึ่งเหตุการณ์อย่างนี้ก็เกิดขึ้นมาเป็นเวลานานจนเจ้านนทุกเกิดความเคียดแค้นและโมโหอย่างมาก เพราะจากที่เคยมีผมก็กลายเป็นยักษ์หัวล้านไปซะแล้ว เมื่อเทวดาเห็นนนทุกหัวล้านก็เกิดความขบขันและยิ่งแกล้งหนักเข้าไปอีก
แน่นอนว่าความอดทดย่อมมีขีดจำกัด ในวันหนึ่งที่นนทุกทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงได้ทำพิธีอ้อนวอนต่อพระอิศวรให้ตนได้รับพรวิเศษคือมีนิ้วเพชร เมื่อชี้ไปที่ใครก็สามารถทำให้ตายได้ เพราะเห็นว่านนทุกก็ปฏิบัติหน้าที่ด้วยดีมาตลอด พระอิศวรจึงประทานพรให้นนทุกมีนิ้วเพชรตามที่ขอ และเรื่องราววุ่นวายก็เริ่มต้นหลังจากนั้นเองค่ะ เมื่อนนทุกมีนิ้วเพชรที่สามารถชี้ไปที่ใครก็ตายได้ เวลาที่เหล่าเทวดามาเข้าเฝ้าพระอิศวรและถ้ามีเทวดาองค์ใดถอนผมนนทุกเล่นอย่างสนุกสนานอีกครั้ง นนทุกก็จะใช้นิ้วเพชรชี้ไปที่เทวดาองค์นั้น เทวดาจึงตายไปมากมายจากนิ้วเพชรของนนทุก เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดจะต้านทานอำนาจนิ้วเพชรของตนได้ นนทุกก็เกิดความลำพองใจ นึกลองดีไปทำร้ายบรรดาเทวดาตนอื่นจนเกิดความปั่นป่วนไปหมด เหล่าเทววดาที่ทนไม่ไหวก็ได้มาทูลต่อพระอิศวรให้ช่วยจัดการ พระอิศวรจึงมีรับสั่งให้พระนารายณ์มาปราบนนทุก พระนารายณ์จึงแปลงกายเป็นนางอัปสรมาเพื่อจัดการนนทุก
ฝ่ายเจ้ายักษ์นนทุกผู้เหิมเกริมเห็นนางอัปสรก็อยากเข้าไปเกี้ยวพาน พยายามจะเข้าไปพูดคุยกับนางอัปสรตนนั้นโดยไม่รู้ว่าเป็นร่างอวตารของพระนารายณ์ นางอัปสรเห็นว่านนทุกหลงเสน่ห์แล้วก็เริ่มร่ายรำและพูดเป็นเชิงเย้าว่า เราเป็นแค่นางรำ ถ้าหากปรารถนาที่จะมีคู่ คู่ของเราก็ต้องร่ายรำได้เช่นเดียวกับเรา และนนทุกก็หลงกลของพระนารายณ์เข้าเต็มประตู! เมื่อนางอัปสรร่ายรำและบอกให้นนทุกทำตามนางไปทุกท่าไม่ว่าจะเป็นท่ารำใดๆ นนทุกก็ทำตามนางไปทั้งหมดด้วยความหลงใหล กระทั่งเมื่อรำมาถึงเพลงนาคราชฟ้อนหาง ซึ่งเป็นท่าที่จะต้องชี้นิ้วไปที่หน้าขา นนทุกก็ไม่ได้เอะใจเพราะกำลังเพลิดเพลินไปกับการฟ้อนรำ จึงชี้นิ้วเพชรลงที่ขาตนเอง ก่อนจะล้มฟุบลงทันทีเมื่อโดนอิทธิฤทธิ์ของนิ้วเพชร
(รูปภาพจาก : http://aromklon.com/index.php?topic=886.0)
ในตอนนั้นเองค่ะที่นางอัปสรแสนสวยกลับกลายเป็นพระนารายณ์ขึ้นเหยียบบนร่างของนนทุก เมื่อเจ้ายักษ์ได้เห็นร่างที่แท้จริงของนางอัปสรก็ร้องถามว่าเพราะอะไรทำไมพระนารายณ์จะต้องมาฆ่าตนด้วย พระนารายณ์ก็บอกว่าเพราะความผิดที่นนทุกไล่สังหารเทวดาโดยพละการ ใช้นิ้วเพชรตามใจชอบ ฝ่ายนนทุกเมื่อได้ยินดังนั้นก็ร้องออกมาอย่างไม่พอใจว่าทำไมพระนารายณ์ถึงไม่มาสู้กันซึ่งๆ หน้า พระนารายณ์นั้นเป็นถึงเทพ 4 กร และมีอาวุธประจำกายมากมาย ส่วนตนเป็นแค่ยักษ์มีสองแขนเท่านั้น พระนารายณ์จึงบอกว่าให้นนทุกนั้นไปเกิดเป็นยักษ์มี 10 หน้า 20 มือ ส่วนพระองค์จะลงมาเกิดเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่มีสองแขนสองมือ และเมื่อถึงตอนนั้นพระองค์จะไปปราบนนทุกอีกครั้ง และเรื่องราวของทศกัณฐ์ในตอนที่ยังเป็น นนทุก ก็จบลงตรงที่ถูกพระนารายณ์สังหารนั่นเองค่ะ ต่อมาพระนารายณ์ก็อวตารลงมาเป็นพระราม และนนทุกก็ได้มาเกิดใหม่ในร่างยักษ์ 10 หน้า 20 มือ จึงได้รับการเรียกขานว่า ทศกัณฐ์ นั่นเอง
th.wikipedia.orgทศกัณฐ์ เป็นโอรสของท้าวลัสเตียนและนางรัชดาแห่งกรุงลงกา มีพี่น้องทั้งหมด 6 คน ได้แก่ กุมภกรรณ พิเภก ทูษณ์ ขร ตรีเศียร และนางสำมนักขา อย่างที่น้องๆ รู้จักกันดีว่าทศกัณฐ์เป็นยักษ์ที่มีความมักมาก จุดเริ่มต้นทุกอย่างก็เกิดจากที่ทศกัณฐ์ได้ยินนางสำมนักขาผู้เป็นน้องเล่าถึงความงามของนางสีดาให้ฟัง ก็เกิดความหลงใหลและต้องการที่จะได้มาครอบครอง ทั้งๆ ที่ตนนั้นก็มีเมียอยู่แล้ว ในเรื่องนั้นเราจะเห็นว่าทศกัณฐ์มีเมียมากมายเลย ทั้งที่เป็นคนปกติ เป็นยักษ์บ้าง เป็นช้างบ้าง เป็นปลาบ้าง ซึ่งบรรดาลูกที่เกิดจากเมียทั้งหมดนั้นก็ได้มีส่วนในสงครามยิ่งใหญ่ครั้งนี้และล้มตายจนเกือบสูญสิ้นทั้งเผ่าพันธุ์ ไม่เพียงแต่ลูกๆ เท่านั้นที่ต้องมาตายเพราะความโลภมากของทศกัณฐ์ที่อยากจะได้ตัวนางสีดา แต่พี่น้องและเพื่อนพ้องทั้งหลายก็เอาชีวิตมาทิ้งไม่ต่างกัน
น้องๆ อาจจะคิดว่าทศกัณฐ์นี้มีแต่ด้านชั่วร้ายนะคะ แต่พี่หวานกลับมองว่าในตัวคนที่ชั่วร้ายที่สุดก็ย่อมต้องมีด้านดีซ่อนอยู่ไม่มากก็น้อย ถึงแม้เราจะเห็นด้านดีๆ ในตัวทศกัณฐ์ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ เพราะจากเรื่องได้สร้างให้พระรามเป็นตัวละครคู่ตรงข้าม ที่จะสะท้อนลักษณะนิสัยและพฤติกรรมตรงข้ามกับทศกัณฐ์ทุกอย่าง เพราะอย่างนั้นเมื่อพระรามถือเป็นพระเอก บทผู้ร้ายจึงตกมาที่ทศกัณฐ์นั่นเองค่ะ พี่หวานก็เลยลองนั่งนึกว่า แล้วทศกัณฐ์มีด้านดีๆ ด้านไหนซ่อนอยู่บ้างนะ? ก็เลยนึกออกมาได้ 3 ข้อนี่เองค่ะ
1. ในฐานะพ่อ
ถึงแม้ว่าทศกัณฐ์จะเป็นต้นเหตุให้ลูกๆ ของตนต้องตายแทบทั้งหมด แต่ความรักในฐานะพ่อที่มีต่อลูกทศกัณฐ์ก็มีเหมือนกันนะคะ ในตอนแรกเมื่อนางมณโฑคลอดนางสีดา ทศกัณฐ์ก็มีความรู้สึกว่ารักอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่ด้วยคำทำนายที่บอกว่าเด็กน้อยน่ารักคนนั้นจะต้องเป็นกาลกิณีบ้านเมือง ถึงแม้จะรักและห่วงธิดาน้อยมากแค่ไหน ทศกัณฐ์ก็จำต้องปล่อยไปนั่นเองค่ะ หรืออย่างที่ตอนอินทรชิตตายเพราะตนเองไม่ยอมส่งนางสีดาคืนตามคำขอร้องของนางมณโฑ ทศกัณฐ์ก็เสียใจมาก ถึงขั้นยอมตัดใจและจะไปฆ่านางสีดาให้ตายเสีย แต่พอได้ฟังเปาวนาสูรห้ามไว้ และเล่าถึงความงามของนางสีดาอีกครั้ง ด้วยความมักมากก็กลับไปหลงใหลนางอีกครั้ง ดังบทประพันธ์ที่ว่า
“ ฟังเปาวนาสูรปรีชาชาญ กล่าวโฉมนงคราญสีดา
ความรักซาบซ่านทุกขุมขน ให้มืดมนในการเสน่หา
อันซึ่งกริ้วโกรธโกรธา ก็เคลื่อนคลาเสื่อมคลายหายไป”
จะเห็นได้ว่าแม้จะรักลูกมากแค่ไหน แต่สุกท้ายทศกัณฐ์ก็ยังรักตัวเองมากกว่าอยู่ดีนั่นเองค่ะ
2. ในฐานะพี่
เมื่อมานั่งนึกๆ ดูแล้วพี่หวานเริ่มไม่แน่ใจแล้วค่ะว่าที่พยายามหาข้อดีของทศกัณฐ์นั้นจะยิ่งไปย้ำในส่วนที่เป็นข้อเสียแทนรึเปล่า ฮ่า....
ถ้าจะมองทศกัณฐ์ในฐานะพี่นั้น เหตุการณ์สำคัญแรกเริ่มเลยก็คือตอนที่ทศกัณฐ์เห็นว่านางสำมนักขาบาดเจ็บมา จึงถามหาว่าใครเป็นคนทำร้ายน้อง ด้วยความโมโหจนอยากจะแก้แค้นแทนนั่นเองค่ะ พี่หวานถือว่าเป็นอีกหนึ่งการแสดงออกถึงความเป็นห่วงและต้องการปกป้องน้องในฐานะพี่
หรือจะเป็นตอนที่กุมภกรรณยอมออกรบให้แล้วต้องตาย ทศกัณฐ์ก็เสียใจและเศร้าโศกมากว่าเป็นความผิดของตนเอง แต่นั่นก็เป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น ถ้าน้องๆ เคยอ่านตัวบทเองก็จะรู้ว่าทศกัณฐ์นั้นเสียใจที่น้องต้องมาตายจริงค่ะ แต่ต่อมาก็คิดว่าเมื่อไม่มีกุมภกรรณแล้วใครจะช่วยพี่ออกรบได้อีกเล่า ทำไมอ่านดูดีๆ พี่หวานคิดว่าความคิดนั้นกลับแสดงความเห็นแก่ตัวมากกว่าจะเป็นการเสียใจในฐานะพี่ชายที่น้องตายอีกนะคะเนี่ย ; A;)
3. ในฐานะสามี
ถ้าจะให้มองว่าทศกัณฐ์เป็นสามีที่ที่สุดคงจะเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็ยังพอมีจุดเล็กๆ ที่ทศกัณฐ์แตกต่างจากพระรามอยู่นะคะ ในกรณีของนางมณโฑนี่เองค่ะที่พี่หวานจะเล่าต่อไป
น้องๆ คงรู้แล้วใช่มั้ยคะว่าทศกัณฐ์ไม่ใช่สามีคนแรกของนางมณโฑ เพราะก่อนหน้านั้นพาลีเคยมาชิงตัวนางไปครั้งหนึ่ง และหลังจากอยู่กับทศกัณฐ์แล้วก็ยังมีหนุมานที่แอบลอบมาหลับนอนกับนางมณโฑอีกด้วยถ้าเป็นคนทั่วไป ก็คงจะมีอารมณ์โกรธหรืออาจจะไม่เชื่อในในตัวนางมณโฑแล้วก็เป็นได้ แต่เมื่อนางมณโฑรู้ว่าหนุมานเข้าแอบเข้ามาหาตนก็เสียใจและอยากจะตายให้พ้นไป แต่ทศกัณฐ์ก็เข้ามาปลอบและยินดีที่จะอยู่กับนางมณโฑต่อไป ต่างจากพระรามที่ถึงแม้จะรักนางสีดามากแค่ไหนก็ยังมีความแคลงใจ ซึ่งพี่หวานเห็นว่าจากเหตุการณ์ที่หนุมานลอบเข้าไปหาครั้งนั้น ลึกๆ แล้วทศกัณฐ์เองก็มีความรักจริงใจให้แก่นางมณโฑและถือว่าเป็นสามีที่ดีคนหนึ่งเช่นกันค่ะ (ถึงแม้สุดท้ายจะต้องตายด้วยเรื่องผู้หญิงก็ตาม…..)
น้องๆ หลายคนคงจะสงสัยว่าทั้งสามข้อที่พี่หวานยกมาข้างต้นมันเรียกว่าเป็นข้อดีได้จริงหรอเนี่ย!? นั่นอาจจะไม่ได้เป็นข้อดีที่โดดเด่นของทศกัณฐ์ แต่พี่หวานแค่อยากลองหามุมมองใหม่ๆ ต่อทศกัณฐ์มานำเสนอเท่านั้นเอง เพราะสุดท้ายแล้วทศกัณฐ์ก็ไม่ใช่พ่อที่รักลูกมากที่สุด ไม่ใช่พี่ที่รักน้องมากที่สุด หรือไม่ใช่สามีที่รักภรรยาของตนเองแค่คนเดียว เเละพี่หวานก็มองว่าทศกัณฐ์ก็ยังเป็นยักษ์ที่จัดอยู่ในประเภท รักตัวเองมากที่สุด อยู่ดีค่ะ
แต่ในความเห็นแก่ตัวรักแต่ตนเองนั้น วูบหนึ่งลึกๆ ทศกัณฐ์ก็เคยมีช่วงเวลาที่ได้รู้จักความรักและความเสียใจอย่างสุดซึ้งอย่างคนทั่วไปเช่นกัน เห็นมั้ยคะ ขนาดคนที่ชั่วร้ายที่สุดก็ต้องมีด้านดีๆ ไม่มากก็น้อยอยู่บ้างนั่นแหละเนอะ พี่หวานคิดว่าหลายคนคงจะรู้จักประวัติทศกัณฐ์อยู่แล้ว แต่ก็หวังว่าบทความนี้จะทำให้น้องๆ ได้รู้จักเจ้ายักษ์ตนนี้มากขึ้นนะคะ แล้วพบกันใหม่บทความหน้าค่ะ ^___^
แต่ในความเห็นแก่ตัวรักแต่ตนเองนั้น วูบหนึ่งลึกๆ ทศกัณฐ์ก็เคยมีช่วงเวลาที่ได้รู้จักความรักและความเสียใจอย่างสุดซึ้งอย่างคนทั่วไปเช่นกัน เห็นมั้ยคะ ขนาดคนที่ชั่วร้ายที่สุดก็ต้องมีด้านดีๆ ไม่มากก็น้อยอยู่บ้างนั่นแหละเนอะ พี่หวานคิดว่าหลายคนคงจะรู้จักประวัติทศกัณฐ์อยู่แล้ว แต่ก็หวังว่าบทความนี้จะทำให้น้องๆ ได้รู้จักเจ้ายักษ์ตนนี้มากขึ้นนะคะ แล้วพบกันใหม่บทความหน้าค่ะ ^___^
พี่หวาน
ขอบคุณข้อมูลจาก
คุณดอกบัวบานกลางสระแก้ว
ตัวละครในรามเกียรติ์ : ศรีสุรางค์ พูลทรัพย์และสุมาลย์ บ้านกล้วย, 2525
คุณดอกบัวบานกลางสระแก้ว
ตัวละครในรามเกียรติ์ : ศรีสุรางค์ พูลทรัพย์และสุมาลย์ บ้านกล้วย, 2525
14 ความคิดเห็น
น่าจะมีบทความเอามหากาพย์รามายณะมาวิเคราะห์บ้างนะคะ
ทศกัณฐ์ในเวอร์ชั่นต้นฉบับของอินเดียเลวมาก ข่มขืนผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว
พอยกทัพไปตีเมืองไหนได้ก็เอาลูกเมียของกษัตริย์เมืองนั้นมาข่มขืนเป็นเมียหมด
นางอัปสรก็ไม่เว้น (หนึ่งในนั้นมีนางอัปสรรัมภาด้วย)
เหยื่อของทศกัณฐ์ที่น่าสงสารมากที่สุดก็คือ นางเวทวดี
ภายหลังนางเวทวดีกลับชาติมาเกิดเป็นนางสีดา (ตามฉบับของอินเดียฝ่ายใต้)
ถ้าไม่มีนางไกกะสี อีแม่ตัวดี (ในรามเกียรติ์ ชื่อ นางรัชฎา) มายุยงให้ทศกัณฐ์ไปแย่งชิง
บุษบกวิมานกับกรุงลงกามาจากท้าวกุเวร (ในรามเกียรติ์ ชื่อ กุเปรัน) พี่ชายต่างแม่
ทศกัณฐ์คงจะเลวแบบเป็นผู้เป็นคนเหมือนทศกัณฐ์ในรามเกียรติ์ของไทย
รามเกียรติ์ของไทย แม่ของทศกัณฐ์ไม่มีบทอะไรสำคัญมากนัก
นอกจากบอกว่าเป็นแม่ของทศกัณฐ์กับพวกน้อง ๆ อีก 6 คน
นางไกกะสีคงเป็น "ต้นแบบ" ของ "พ่อแม่รังแกฉัน" ชอบสปอยลูกจนลูกเสียผู้เสียคน
"ทศกัณฐ์" เป็นตัวละครที่น่าสงสารที่สุดของมหากาพย์นี้ค่ะ
- ตั้งแต่สมัยเป็นยักษ์นนทก ที่มีหน้าที่ล้างเท้าเทวดาก่อนขึ้นเข้าเฝ้าพระอิศวรบนเขาไกรลาส ถูกพวกเทวดานางฟ้ากลั่นแกล้ง ตีบ้าง ดึงผมบ้างจนหัวล้าน T^T
- รูปชั่ว แต่ไปหลงรักนางฟ้า ทีนี้นางไม่เล่นด้วย เพราะนางชอบเทวดารูปงาม แต่นนทกเป็นประเภทตื้อเท่านั้นที่ครองโลก (ก็คนมักนักเนาะ) นางเลยไปฟ้องพระอินทร์ เรื่องนั้นไกล่เกลี่ยจบไป
- ยักษ์นนทกยังคงถูกกลั่นแกล้งเปนนางซินต่อไปจนทนไม่ไหวไปร้องขอความเป็นธรรมกับพระนารายณ์แล้วขอนิ้วเพชรชี้ตาย พระนารายณ์ก็ยอม เพราะเห็นใจนนทกและเห็นว่าพวกเทวดานางฟ้าพวกนันผิดพจริง
- นนทกเหลิงไปหน่อยล่อฆ่าซะเทวดานางฟ้าแทบหมดสวรรค์ร้อนถึงพระนายรายณ์เหมือนเดิม พระนารายณ์จึงแปลงกายเป็นนางฟ้างดงามมาปราบ (เราได้แต่มองตาปริบๆ พูดอะไรไม่ออก เพราะเทวดาโคตรน่ากลัว แปลงกายเปนอะไรก็ได้)
- ก่อนตายนนทกตัดพ้อต่อว่าพระนารายณ์ที่เข้าข้างแต่พวกเทวดาด้วยกัน และพระนารายณ์ก็มีตั้งสี่แขนสี่หน้า ส่วนตนเองมีแค่สองแขนหนึ่งหัว มองยังไงก็เสียเปรียบ พระนารายณ์ก็โอเค เปิดป้าย "ท่านได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้"
- เกิดใหม่เป็นทศกัณฐ์ฟูลออฟชั่นสมใจ แต่เพราะเป็นยักษ์+สันดานเดิมชื่นชอบสาวงามเลยหาเมียเรื่อยๆ ไม่ว่าจะนางฟ้า ยักษ์ ปลา คน คางคก(เจ๊มณโฑ) และแม้แต่ช้าง...ยกมือทาบอก "ขุ่นพระ"
- ไม่รุตอนนั้นพระนารายณ์เหนอะไรถึงชวนเจ้าสวรรค์กับเมียลงมาเกิดเพื่อปราบทศกัณฐ์
- ตอนสีดาเกิด นางก็ดั้นไปตะโกนว่าผลาญราพณ์3ครั้ง (เราอึ้งค่ะ ไม่รุว่านางโง่รึตั้งใจ อยากถามว่า ณ ตอนนั้นหล่อนคิดอะไรอยู่ ทำไมชอบหาเหาใส่หัว ถ้าหล่อนไม่ตะโกนคงไม่เกิดดราม่าหรอก)
- คุณพ่อก็ร้อนใจให้โหรทำนาย ดั้นเชื่อโหร สั่งฆ่าลูก(...ห่านเอ๊ย) แต่เจ๊มณโฑรักลูกเลยเอาไปฝากฤาษีที่เลี้ยงตนช่วยเลี้ยงต่อ
- ผ่านไปสิบกว่าปี พ่อลูกไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน ย่อมไม่รู้ว่าเปนสายเลือกเดียวกัน...ก็ตามนั้นแลจนจบเรื่อง
- หากจะบอกว่าทศกัณฐ์รักนางสีดา ไม่จริงหรอก ฮีก็แค่หลงรูปโฉมลูกสาวตัวเอง(มากไปหน่อย) เหมือนที่ไปเล่นจ้ำจี้กับนางฟ้า ยักษ์ คน ปลาและช้าง ส่วนที่รักจริงก็อาจมีแค่เจ๊มณโฑนางเดียวก็ได้ เพราะพี่แกไม่เคยตีเมียและไม่ทิ้งเมียเหมือนเมียทั้งพันพวกนั้น
**แต่ทั้งหมดมวล ทศกัณฐ์น่าสงสารและน่าสมน้ำหน้าในคราวเดียวจริงๆ**
ไม่มีใครไม่เห็นแก่ตัวค่ะ ทุกคนเห็นแก่ตัวหมด แต่อยู่ที่เห็นแก่ตัวมากหรือน้อย
และคนส่วนใหญ่ก็ไม่มีทางรักคนอื่นมากกว่ารักตัวเองอยู่แล้วค่ะ จริงมั้ย
มันใช่!
พิเภกเป็นยักษ์ก็จริง แต่เป็นยักษ์ที่เรียกได้ว่าสกิลต่อสู้ต่ำตมมาก มันก็เหมือนลูกชาวประมงในหมู่บ้านใช่ว่าจะตกปลาเก่งเหมือนพ่อเสมอไปนั่นแหละครับ
ลองคิด ๆ ดูนะ
พระนารายณ์เป็นผู้รักษาความสงบสุขของสวรรค์ การมาปราบนนทุกที่พอได้พลังแล้วก็กร่างก็เป็นเรื่องถูกต้อง ไม่ผิดหรอก
จะผิดก็ตรงที่ว่า สิ่งเดียวที่พระนารายณ์ พวกคนดี ไม่สิ พวกฝ่ายธรรมะชอบลืมทำกันก็คือ "เทศนาพวกเทวดาเกเร ให้เหตุการณ์นี้เป็นอุทาหรณ์ ว่า การกลั่นแกล้งรังแกคนอื่นเป็นเรื่องที่ผิด และนำมาซึ่งหายนะได้มากน้อยเพียงใด"
ทำไมพวก "คนดี" ถึงชอบเอาแต่ลงโทษจำเลยของคดีอย่างเดียว มากกว่าจะสนใจแก้ปัญหาตรงต้นเหตุว่าทำไมจำเลยถึงต้องทำเรื่องเลวร้ายกันจังเลยน้อ เอาจริง ๆ ถ้ายังมีเทวดาหรือนางฟ้าที่ยังนิสัยเสียและชอบกลั่นแกล้งรังแกคนแบบนนทุกอยู่ล่ะก็ ความจริงมันควรจะเกิดขึ้นอีก และตราบที่แก้ไขตรงนั้นไม่ได้ สิ่งที่เกิดกับนนทุก ก็จะถูกจดจำในฐานะที่ว่า "เมื่อเหยื่อคิดแข็งข้อกับผู้มีอำนาจเหนือกว่า ก็ต้องพบจุดจบในที่สุด" เท่านั้นเอง เป็นการส่งเสริมความเป็นใหญ่ของระบบอำนาจและชนชั้นอย่างชัดเจน ว่าอภิสิทธิ์ชนหรือคนที่มีศักดิ์สูงกว่า ทำอะไรก็ไม่ผิด ถึงพลาดตายก็ยังมีคนล้างแค้นให้ ซะงั้น
ว่ามั้ย?
ปล.กรณีของนนทุก เป็นตัวอย่างที่ดีที่จะทำให้เราเห็นว่า "เมื่อผู้ถูกกดขี่และเก็บสะสมความแค้นไว้มาก ระเบิดออกมามันจะเป็นยังไง" แต่น่าแปลก ที่เราชอบสนใจจะกำจัดคนที่เป็นภัยเพราะเขาล้างแค้นเอาคืน แต่กลับไม่ค่อยสนใจจะจัดการกับคนทั่วไปที่เป็นตัวต้นตอให้เกิดภัยเช่นนั้นขึ้นมาซะงั้น
ความจริงถ้านนทุกไม่ได้ถูกรังแกตั้งแต่แรก เวลาเกิดอะไรขึ้นมา เขาอาจเป็นผู้พิทักษ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดคนนึงก็ได้ ใครจะไปรู้
ก็คือวิธีการสร้างเหตุให้เกิดผลในเรื่องนั่นล่ะครับ มันต้องมีเหตุหนักๆให้คนคิดจะทำอะไรบางอย่างที่ร้ายแรง จะได้เป็นเรื่องแต่งต่อไง
แล้วเท่าที่อ่านมาเหล่าเทวดาวที่รังแกนนทกก็โดนซิวด้วยนิ้วเพชรรับกรรมไปแล้วด้วย(ครบถ้วนหรือเปล่าไม่มีการยืนยัน) อาจจะมีการเข้าใจนนทกและยอมรับที่จะแก้ไขของเหล่าเทวดาองค์อื่นๆก็ได้ แต่ตัวเรื่องไม่ได้พูดถึง(ไม่ได้พูดถึงสำหรับวรรณกรรมก็คือไม่มี แต่ในลักษณะความจริงคนเราก็มีทั้งสำนึก สำนึกแล้วลืม และไม่สำนึก กันทั้งนั้น) ตัวนนทกเองอาจจะกลายเป็นแบบนั้นเพราะโดนกลั่นแกล้ง แต่ก็เหมือนคนคลั่งที่ได้ปืนในมือครับถ้าเขามีสิทธิ์จะยิงใครตามใจชอบคงได้โกลาหลวุ่นวายกันหมด ฝ่ายเทวดาอาจจะทำไม่ถูกก็ไม่ได้หมายความว่าตัวนนทกถูกเช่นกัน เขาไม่ใช่คนที่แข็งข้อกับผู้มีอำนาจ แต่เป็นคนที่ไล่ฆ่าคนอื่นไปทั่วโดยอ้างเหตุที่เคยถูกกระทำ ต้นเหตุตามท้องเรื่อง บางทีเราอาจเอาบริบทของโลกเราไปตัดสินระบบสังคมของเทวดา(ในเรื่องรามเกียรติ์)คงยากครับ เพราะยังไงเรื่องนี้ก็แต่งโดยอิงคติความเชื่อของพราห์มผสมท้องถิ่นในยุคสมัยที่ระบบศักดินายังเฟื่องฟู
เหล่าเทวดาในเรื่องย่อมเป็นคนดีอยู่แล้วเพราะต้องมีผลบุญมากพอจึงได้เกิดเป็นเทวดา หากเทวดาทำกับผู้ใดโดยเขาไม่มีกรรมเลวรองรับพอก็จะเสียผลบุญหรืออาจถึงขั้นจุติในภพอื่นที่ต่ำกว่าได้(แต่คนดีที่อื่นขอเลี่ยงเพราะผมไม่รู้ว่าดีจริงหรือเปล่า มนุษย์เราประกอบด้วยดีและเลวปนเปกันเป็นปกติอยู่แล้ว) จริงอยู่ที่นนทกถ้าไม่ถูกรังแกอาจเป็นอย่างที่ว่า แต่เผอิญว่าตอนนี้ไม่ใช่ครับปล.หลังๆเหตุแนวเชียร์ตัวร้ายวรรณกรรมเยอะขึ้นนะ ทั้งที่ในเรื่องมันชัดเจนอยู่ถึงเป้าหมายกับเจตนาของแต่ละฝ่ายอยู่แล้ว(เรื่องขี้โกงอะไรนั่นเคยมีฮีโร่ฝั่งญี่ปุ่นบอกว่า "เลวกว่าหรือไม่มันขึ้นอยู่กับเจตนา")
สงสัยนิสัยของเทวดาได้ยังไงดึงหัวทศกัณฐ์หัวล้นเลย
TvTสงสารทศกัณฐ์