ชวนมองอีกด้านของ 5 นางร้ายในวรรณคดีไทยที่คุณอาจไม่ทันคิด
สวัสดีค่ะน้องๆ เด็กดีทุกคน พี่หวานคนเดิมเพิ่มเติมกลับมาพบน้องๆ ที่คอลัมน์สาระวรรณกรรมอีกเเล้ว รู้สึกว่าช่วงนี้จะมีกระเเสการถ่ายทอดมุมมองหลายมุม พี่หวานก็เลยอยากลองหยิบชีวิตของเหล่านางร้ายในวรรณคดีไทยที่หลายคนมองว่าร้าย! เเท้จริงเเล้วพวกนางมีด้านอย่างนั้นด้านเดียวจริงหรือ แล้วถ้าเราอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนั้นเราจะเป็นอย่างพวกนางมั้ย พี่หวานคิดว่าการที่เราลองเปลี่ยนจุดยืน ปรับมุมมองก็ทำให้ได้เห็นอะไรมากขึ้นเหมือนกันนะเออ
1. นางผีเสื้อสมุทร
เป็นตัวละครที่เเทบทุกคนจดจำนางได้แม่นจากเรื่องพระอภัยมณี ต้นกำเนิดของนางผีเสื้อสมุทรมาจากก้อนหินกลางมหาสมุทรค่ะ ชาติที่เเล้วนางได้รับพรจากพระลักษมีให้สามารถถอดหัวใจได้จึงนำมาใส่ไว้ในก้อนหินนั้น เมื่อต่อสู้กับใครก็ไม่มีวันตาย จนวันหนึ่งที่มาเจอพระอภัยมณีเป่าปี่ก็ตกหลุมรัก ภาพของนางผีเสื้อสมุทรที่หลายคนรู้จักคงเป็นนางยักษ์ใจร้ายที่กักขังสามีเเละลูกเอาไว้ในถ้ำนานถึง 8 ปี! แถมยังแปลงกายมาหลอกว่าเป็นคนอีกด้วย เเต่ถ้ามองอีกด้านของนางก็จะเห็นว่านางผีเสื้อสมุทรเป็นคนที่รักจริง นั่นคือรักพระอภัยมณีจริงๆ เมื่อรู้ว่าพระอภัยกลัวตนเองที่เป็นยักษ์ก็สัญญาจะแปลงกายเป็นคนเเละไม่จับกิน ระหว่างที่พระอภัยมณีอยู่กับนางผีเสื้อสมุทรก็ได้รับการปรนนิบัติดูเเลไม่ขาดตกบกพร่อง เวลาที่นางออกไปหาอาหารกินนอกถ้ำก็จะคอยหาผลไม้ต่างๆ กลับมาฝากพระอภัยมณีเสมอ
เเม้กระทั่งตอนที่พระอภัยมณีออกอุบายให้นางไปบำเพ็ญตบะบนเขาโดยการอดอาหาร 3 วัน เพื่อเป็นการแก้ไขฝันร้ายที่นางรู้สึกว่าพระอภัยมณีจะหนีไป พี่หวานคิดว่านางผีเสื้อสมุทรเป็นคนฉลาดนะคะทั้งรู้จักต่อรองเเละวางตัวดีมาตลอด ไม่อย่างนั้นคงไม่อยู่กับพระอภัยมาได้ตั้งนานขนาดนี้เเน่ๆ เเต่พอเป็นคำพูดของคนที่เธอรักเเละเชื่อใจ ต่อให้บอกไปนานกว่าสามวันพี่หวานก็คิดว่านางผีเสื้อสมุทรต้องยินดีปฏิบัติตามเเน่นอน แทนที่จะมองว่านางผีเสื้อสมุทรเป็นนางยักษ์นางมารที่จับตัวพระอภัยมณีไปไว้ ลองมองกลับมาอีกมุมว่านางก็เป็นเเค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่รักใครสักคนมากๆ เท่านั้น เเต่เเล้วสุดท้ายนางก็ได้ตายด้วยฝีมือเป่าปี่ของพระอภัยมณีที่เคยทำให้นางตกหลุมรัก เเละกลับกลายเป็นก้อนหินยักษ์นั่นเองค่ะ
2. นางเมรี
มาต่อกันที่นางร้ายคนที่สอง เเต่จริงๆ จะเรียกนางเมรีเป็นนางร้ายก็ไม่ถูกเพราะในเรื่อง พระสุธน - มโนราห์ นางเมรียังได้เป็นนางเอกในชาติภพต่อไปด้วย อย่างที่ทราบกันดีเเล้วว่าตามจริงนางเมรีต้องเป็นคนฆ่าพระรถเสนตามคำสั่งในจดหมายของนางยักษ์สันธมารที่บอกว่า "เมรีลูกรัก เเม่ส่งลาภมาให้ ถ้ามาถึงกลางวันจงกินกลางวัน ถ้ามาถึงกลางคืนจงกินกลางคืน" เเต่เนื้อความในจดหมายถูกเปลี่ยนไปซะก่อนโดยท่านฤาษีผู้เห็นเหตุการณ์เกิดความสงสารที่พระรถเสนจะต้องไปตาย จึงจัดการร่ายคาถาเป็นฤาษีแปลงสาส์นเปลี่ยนข้อความข้างในให้นางเมรีต้อนรับพระรถเสนเเละเเต่งงานเสีย
อีกด้านของนางเมรีก็มีด้านที่น่าสงสารเหมือนกันนะคะ เธอเพิ่งได้เจอกับพระรถเสนเเท้ๆ กำลังหวังถึงชีวิตหลังเเต่งงานที่มีความสุขกับคนที่รักเเต่กลายเป็นว่าถูกมอมเหล้าเเละหนีหายไปทั้งอย่างนั้น จนใครๆ พากันมองว่าเป็นนางเมรีขี้เมา ทั้งที่จริงเเล้วพระรถเสนออกอุบายทำทีเป็นดื่มเหล้ากับนางเเต่แอบเทเหล้าทิ้งต่างหากค่ะ เเถมพระรถเสนยังขโมยเอาดวงตาของนางสิบสองไปด้วย เมื่อนางเมรีตื่นขึ้นมาไม่พบก็ออกติดตามไปจนทัน เเต่ก็โดนพระรถเสนสะกัดกั้นทุกทางทั้งโปรยผงสร้างภูเขามาขวาง ต้องลุยไฟป่า ฝ่าพายุลมและฝนไปจนถึงตัวพระรถเสนเเต่สุดท้ายก็มีแม่น้ำมากั้นทำให้นางเมรีไม่สามารถตามไปได้เเละร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดตายในที่สุด พอมามองในมุมของนางเมรีก็น่าสงสารนางเหมือนกันนะคะ ไม่ได้ทำอะไรผิดเเถมยังรักพระรถเสนจริงๆ อีกด้วยเเต่กลับต้องมาตายอย่างนี้ ชีวิตนางดูน่าเศร้าเหมือนนางผีเสื้อสมุทรเลยค่ะ T^T
3. นางวันทอง
ยิ่งในตอนท้ายที่พระพันวษาให้เลือกระหว่าง ขุนเเผน ขุนช้าง เเละพลายงามผู้เป็นลูกชาย เป็นพี่หวานก็คงจะงงๆ เลือกไม่ถูกเหมือนกัน ไม่ใช่ว่านางหลายใจจะเลือกรักทั้งสามคน คนหนึ่งคือคนที่รัก อีกคนคือคนที่มีบุญคุณดูเเล ส่วนอีกคนคือลูกชายเเท้ๆ เเต่มองอีกมุมก็จะเห็นว่าทั้งสามเป็นคนที่มีความสำคัญกับชีวิตนางเเตกต่างกันไปคนละฐานะค่ะ เเม้ว่าท้ายที่สุดพลายงามจะทูลขออภัยโทษแทนนางวันทองจนทำให้พระพันวษายกเลิกโทษประหาร เเต่ชะตาของนางวันทองที่ถูกกำหนดไว้เเล้วทำให้นางถูกตัดศีรษะไปในที่สุดค่ะ
4. นางจินตะหรา
นี่เป็นตัวละครอีกตัวที่พี่หวานรู้สึกสงสารมากๆ เลยค่ะ เพราะนางเป็นรักแรกของอิเหนา ที่เคยสัญญารักมั่นว่าจะรักกัน เเต่สุดท้ายนางก็ถูกอิเหนาทอดทิ้งเมื่อได้เจอกับนางบุษบา พอจะไปเรียกร้องสิทธิ์อะไรก็ไม่สามารถเป็นชายาเพียงคนเดียวได้เพราะตอนนี้อิเหนารักนางบุษบาหมดหัวใจไปเเล้ว ที่สำคัญคือต่อให้นางมีศักดิ์เป็นประไหมสุหรีฝ่ายขวาซึ่งสูงกว่านางบุษบา เเต่มันก็ไม่มีค่าเมื่ออิเหนาชัดเจนว่ารักนางบุษบาเพียงคนเดียว
หลายคนมองว่านางจินตะหราเเสดงกิริยาไม่เหมาะสมเมื่ออยู่กับนางบุษบาเอย ไม่ยอมรับไหว้ หรือทำท่าทางเชิดใส่ ด้วยการบรรยายอย่างนั้นทำให้นางจินตะหรากลายเป็นนางร้ายของเรื่องโดยสมบูรณ์ เเต่ถ้าเราลองย้ายจุดยืนมามองในมุมของนางจินตะหราเราก็คงเข้าใจนางได้มากขึ้น ว่าเราไม่สามารถมองคนที่เรารักไปรักใครอีกคนได้จริงๆ ยิ่งอิเหนาที่ลืมนางจินตะหราหมดสิ้นเพราะมอบหัวใจให้บุษบาไปแล้วอย่างนี้ มันคงเป็นการยากเหมือนกันนะคะถ้าให้นางจินตะหรามาปั้นหน้ายิ้มรับกับนางบุษบาตลอดเวลา เเต่ถึงจะเริ่มต้นไม่สวยงามเท่าไหร่สุดท้ายบรรดาเมียๆ ของอิเหนาก็สามารถลงเอยกันได้ด้วยดีในที่สุดค่ะ
5. นางไกยเกษี
มาถึงคนสุดท้ายที่ถูกมองว่าร้ายตั้งเเต่ต้นเรื่อง อย่างนางไกยเกษีมารดาของพระพรต ที่เปิดเรื่องมาก็เป็นคนที่มีบทบาทในการทำให้พระรามต้องเดินทางเข้าป่านานถึง 14 ปี เมื่อถึงเวลาสมควรที่ท้าวทศรถตั้งใจจะให้พระรามขึ้นครองกรุงอโยธยาเเทน นางค่อมกุจจีที่เคยมีความโกรธเเค้นต่อพระรามได้ไปยุยงให้นางไกยเกษีทูลขอตำแหน่งนั้นมาให้แก่พระพรต ฝ่ายท้าวทศรถก็เคยสัญญากับนางไกยเกษีไว้ว่านางประสงค์สิ่งใดก็จะให้โดยไม่มีข้อแม้ เนื่องจากนางเคยทำคุณความดีในอดีต ดังนั้นเมื่อนางไกยเกษีทูลขอทุกอย่างของพระรามให้แก่พระพรตท้าวทศรถก็เลยต้องยอมยกให้ ทำให้พระรามต้องออกเดินทางเข้าป่าจนกว่าจะครบกำหนดถึงจะกลับมาได้
ถ้าให้มองตามท้องเรื่องพี่หวานก็คิดว่านางไกยเกษีเป็นคนที่ใจร้ายมากๆ เลยค่ะ ตามศักดิ์แล้วพระรามเป็นพี่คนโตด้วยย่อมสมควรที่จะได้ขึ้นครองราชย์ การที่นางทูลขอต่อท้าวทศรถอย่างนี้ย่อมเป็นการไม่ไว้หน้านางเกาสุริยามารดาของพระรามด้วย เเต่ถ้าลองคิดอีกอย่างพี่หวานก็เข้าใจนางไกยเกษีนะคะ ทุกอย่างที่ทำไปถึงจะมาจากการยุยงของนางค่อม เเต่นางก็ทำเพื่อพระพรตลูกชายของตนเอง เป็นความรักลูกที่กลัวว่าพระพรตจะไม่ได้รับในสิ่งที่สมควรได้รับเพราะก็เป็นเชื้อไขสายกษัตริย์เหมือนกันถึงสิ่งที่นางทำไปจะส่งผลร้ายเเรงต่อพระราม พระลักษณ์และนางสีดา เเต่เหตุผลจริงที่นางทำไปก็เพื่อลูกชายของตนนั่นเอง
เป็นยังไงคะกับอีกด้านของเหล่านางร้ายในวรรณคดีไทยที่พี่หวานชวนมาเปลี่ยนมุมมองกันในวันนี้ พี่หวานคิดว่า เเม้ในเรื่องจะตัดสินว่าพวกเธอเหล่านี้ไม่ใช่นางเอก เเต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นนางร้ายถูกมั้ยคะ ตัวละครเเต่ละตัวล้วนมีเหตุผลในตัวเอง ซึ่งการอ่านและคิดตามหลายๆ เเบบจะทำให้รู้สึกสนุกกับวรรณกรรมนั้นๆ มากขึ้น หวังว่าบทความนี้จะทำให้น้องๆ สนุกและได้ความรู้ไปพร้อมกันนะคะ พบกันใหม่บทความหน้าค่ะ ^____^
10 ความคิดเห็น
นางไกยเกษีไม่ได้ร้าย
นางก็รักพระราม พระลักษมณ์ และพระสัตรุดเหมือนลูกแท้ๆ
จริงค่ะ เพราะยังไงนั่นก็ลูกเหมือนกัน เเต่หลายคนชอบคิดว่านางร้าย ; ^;)
นางผีเสื้อสมุทรนี่จะบอกว่ารักยังไงก็ไม่ไหวอ่ะครับ เรียกว่ากักขังหน่วงเหนี่ยว ข่มขืนบังคับจิตใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายไปฉุดผู้หญิงมาบังคับเป้นเมีย ขังไว้ไม่ให้ออกไปไหน แล้วบอกว่ารักนะ รักมาก แบบนั้นจะยอมรับกันได้ไหม
เห... รู้สึกเหมือนเคยเห็นพล็อตนิยายแนวนี้นะคะ ที่ผู้ชายลักพาตัวผู้หญิงไป กักขัง ขืนใจ แล้วก็บอกว่ารักมากกกกก ถึงได้ทำลงไป...
นางจินตหราทำตัวเองนะ เพราะนางรู้ทั้งรู้ว่าอิเหนาเป็นคู่หมั้นบุษบา แถมบุษบาก็เป็นญาติตัวเองยังทำได้ลงคออีก บุษบาก็ซวย โดนคู่หมั้นทิ้งทำลายชื่อเสียง โดนยกให้คนจรกา ลักพาตัว ปลอมตัวในป่าตั้งหลายปีอีก พอแต่งงานก็ได้ตำแหน่งต่ำกว่าจินตหราทั้งๆที่ศักดิ์และสิทธิ์เหนือกว่า แต่สุดท้ายคนที่ผิดแต่ทีความสุขก็คืออิเหนา น่าหมั่นไส้มากพอคุยกับคนนี้ก็พูดอย่างนึงคุยกับอีกคนก็พูดอีกอย่าง แต่แฮปปี้สุด มีเมียสวยๆล้อมรอบตั้ง10คน
จริงค่ะ ต่อให้เป็นนางเอกก็ไม่ได้สุขเหมือนพระเอก เพราะไม่มีใครอยากได้คำว่ารักมากกว่าใคร แต่อยากเป็นรักเดียวของคนนั้น
นางไกยเกษีไม่ร้ายนะ (อีกหนึ่งเสียง ฮา) ในรามเกียรติถ้าจัดอันดับนางร้ายผมยกให้สามนักขา อันดับหนึ่งไม่มีใครเทียบ โดยเฉพาะเรื่องความเสียหายต่อวงศ์ตระกูลยักษ์นั้น แม้แต่นางสีดาก็ไม่อาจเทียบหล่อนได้เลย องค์หญิงสีดา ธิดาในพระเจ้าทศกัณฑ์ที่กำเนิดมาไม่ร้องอุแว้แต่ร้องว่า "ผลาญราพณ์" (หรือบางฉบับว่าผลาญญาติ) ซึ่งพอผูกชะตาเพื่อทำนายก็ได้ความว่าเป็นตัวกาลกิณีนำพาหายนะ ทว่าเทียบกันแล้วนางสามนักขากลับทำคะแนนความหายนะนำหน้าไปหลายช่วงตัว ตั้งแต่การ "มุสาวาทา" กล่าวหาพระรามพระลักษณ์ว่าลวนลามและทำร้ายตนให้พิกลพิการ (เรื่องจริงคือตนโกรธแค้นจะฆ่านางสีดาแต่ทั้งพระรามพระลักษณ์ป้องกันไว้ได้และไว้ชีวิตเพราะไม่อยากฆ่าหล่อนให้เสื่อมเสียเกียรติ) คำโป้ปดนั้นเองเป็นเหตุให้พี่ชายทั้งสาม ทูษณ์ ขร ตรีเศียร เอาชีวิตไปทิ้งสังเวยศรพรหมาสตร์ของพระราม ก็ยังไม่สำนึก เรื่องก็ลุกลามเหมือนไฟไปถึงพระเนตรพระกรรณของเจ้าพี่ทศกัณฑ์ และคำโป้ปดของนางนี้เองที่เป็นหนึ่งในสาเหตุของศึกชิงนางอย่างที่เราท่านรู้ ๆ กัน แหม.. ช่างสมกับเป็นตัวต้นเพลิงตามคำที่พิเภกทำนายความฝันของทศกัณฑ์จริง ๆ
แต่ถ้าจะถามถึงตัวการหรือตัวต้นเหตุล่ะก็ไม่ใช่ใครอื่น เจ้าพี่ทศกัณฑ์นี่แหละ ก็ที่สังหารชิวหาผู้เป็นสามีของหล่อนแบบรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ทำให้หล่อนกลายเป็นหม้ายตั้งแต่ยังสาว หล่อนก็เป็นแค่ยักษ์สาวที่ต้องการมีคู่ครองใหม่อีกครั้งเท่านั้นเอง กระซิก กระซิก
วันทองนางเอกนะคะ ไม่ใช่นางร้าย นางเมรีก็เหมือนกัน
นางวันทองสำหรับเราก็คิดว่าเป็นตัวเอก ไม่ใช่ตัวร้ายค่ะ55555
แต่เกลียดมาก ตอนจบทำไมนางตายแล้วถึงได้เป็นเปรต...ทีพวกขุนแผนที่มีเมียหลายๆ คนนั่นล่ะ ได้ข่าวว่าแอบมีอะไรกับพี่สาววันทองด้วยนี่ /ชี้
เพราะว่านางวันทองแอบไปได้เสียกับขุนแผนตอนยังเป็นเณรแก้วอยู่ พอตายไปก็เลยกลายเป็นเปรตค่ะ
แต่อีกชาตินางเมรีก็ได้รักกับรถเสนนะคะ เป็นมโนราห์กับพระสุธน เรามองว่าเมรีเป็นนางเอก ไม่ใช่นางร้ายแต่ดันกลายเป็นเมรีขี้เมา (อ้าว)
คือว่า นางเมรีคือชาติที่แล้วของนางมโนราห์ค่ะพี่ ไม่ใช่ชาติต่อไป ตามวรรณคดี นางรักพระรถเสนมาก ขนาดที่พระรถเสนหนีนางก็ตามไปจนกระทั่งตามไปไม่ได้แล้วสิ้นใจ แต่ก่อนตายนั้น นางอธิษฐานไปว่า ชาตินี้นางตามชายคนรักแล้ว ชาติหน้าขอให้เขาเป็นฝ่ายตามนางแทน
แต่หนูงงตรงท่อนประโยคที่ว่า ฤๅษีเห็นเหตุการณ์เกิดความสงสารที่พระรถเสนจะต้องไปตาย จึงจัดดการร่ายคาถาเป็นฤๅษีแปลงสาส์นเปลี่ยนข้อความข้างใน คือเขาเป็นฤๅษีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมต้องร่ายคาถาเป็นฤๅษีด้วย
จริง ๆ เนื้อหาและการวิเคราะห์ก็ไม่ได้มีอะไรผิดพลาดเท่าไรนะคะ แต่ไปพลาดที่ชื่อกระทู้
ย้ำชัดเจนมากว่า "5 นางร้าย" ซึ่งองค์ประกอบหลายอย่างก็แล้วแต่คนจะมองด้วยว่าจะจัดให้ใครร้ายหรือไม่ร้าย ที่ตลกคือบางตัวละครไม่น่าจะเรียกว่านางร้ายได้เลย อย่างนางเมรี นางวันทองหรือนางจินตหราก็กลับถูกจัดเข้าหมวดหมู่ที่ย้ำชัดว่าเป็นนางมารร้ายไปเสียแล้ว
เขียนคอลัมน์ต้องวิเคราะห์ อันนี้เข้าใจค่ะ แต่ไม่น่าจะให้ผิดพลาดตั้งแต่ชื่อเรื่อง บอกไปว่าเป็นตัวละครที่หลายคนมองว่าร้าย หรืออะไรเหล่านี้เสียก็ได้ อย่างน้อยเสียงจะไม่แตกขนาดนี้
ช่วงหลังมานี้คอลัมน์มีพลาด มีดราม่าบ่อยนะคะ บางคอลัมน์ถึงกับต้องลบไปเลย เห็นแล้วลำบากใจแทน
มณโฑ ได้มั้ยคะ โดนกระทำทั้งเรื่อง (มีฉากนึงนางจะไปด่าสีดา ว่าทำให้ลูกนางตาย สุดท้ายถูกชะตากัน)