หลังจากเกิดการปะทะกันระหว่างโทมัสกับแจนสัน ส่งผลทำให้เขาได้ล่วงรู้ความลับข้อสำคัญของแจนสันที่ว่าแท้จริงแล้วเขาต้องการยาเพื่อไปรักษาตัวของเขาเอง เพราะว่าเขาติดโรคไข้วาบมาได้สักระยะนึงแล้ว เขาไม่ได้สนคนอื่นๆ แต่อย่างใด หากแต่สนใจแค่ตัวของตัวเองเท่านั้น นอกจากแจนสันจะตายลงแล้ว ยังมีอีกหนึ่งตัวละครที่โทมัสไม่อยากให้เธอหายไปจากชีวิตของเขาอีกนั่นก็คือ เทเรซา
      เทเรซาตายเพราะโดนระเบิดของกลุ่มมือขวาที่ทำการระเบิดสำนักงานใหญ่ของกลุ่มวิคเค็ด ส่งผลทำให้เพดานขนาดใหญ่หล่นลงมาทับ โทมัสเสียใจไม่ต่างอะไรจากครั้งที่ชัคถูกฆ่า แถมเขายังไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเธอได้อีกด้วย กลุ่มมือขวาได้ทำการระเบิดสิ่งปลูกสร้างทั้งหลายก่อนที่ทุกอย่างจะสลายหายไปในอากาศ
      คนที่รอดมาได้มีแค่คนที่มีภูมิคุ้มกันทั้งหมด โดยที่อยู่อาศัยแห่งใหม่ของพวกเขานั้นเป็นทุ่งหญ้าที่อุดมสมบูรณ์ มีหญ้าสูงและดอกไม้ป่า บางคนดีใจถึงกับกระโดดโลดเต้น สภาพแวดล้อมต่างรายล้อมไปด้วยภูเขาและมหาสมุทร ช่างสมกับสมญานามที่พวกเขาคิดให้จริงๆ นั่นก็คือคำว่า “ดินแดนแห่งสวรรค์”

 

 

      ต้องสารภาพก่อนเลยว่าพี่นัทตี้มีโอกาสได้ดูหนังก่อนที่จะมาอ่านหนังสือ ซึ่งหนังก็ได้ทำให้พี่นัทตี้อินหนักมากอะไรมาก แต่พอมาอ่านหนังสือแล้วพี่นัทตี้เลยเกิดเปลี่ยนใจหันไปเทใจให้หนังสือมากกว่า เพราะอะไร? ก็เพราะว่าในหนังสือมีรายละเอียดที่น่าสนใจกว่าในหนังอยู่เยอะมาก เรื่องบางเรื่องที่หนังสือมี กลับไม่ถูกพูดถึงในหนังซะงั้น ซึ่งบางทีมันเป็นแค่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็มีความสำคัญ เช่น การที่ตัวละครของโทมัสกับเทเรซาสามารถสื่อสารกันด้วยพลังจิตได้ เป็นประเด็นที่น่าหยิบเอามาเล่นในหนังมาก เพราะมันจะทำให้คนดูหนังอย่างเราได้เห็นถึงความพิเศษระหว่าง 2 ตัวละคร อีกทั้งยังมีตัวละครพิเศษอย่าง “อริส” ที่บทบาทในหนังดูเหมือนจะน้อยไปนิด แต่ถ้าเพื่อนๆ คนไหนได้อ่านหนังสือมาก่อนก็จะรู้เลยว่า ตัวละครของอริส เป็นอีกหนึ่งตัวละครที่มีความสำคัญมากอีกคนหนึ่ง

 

        สำหรับส่วนที่พี่นัทตี้ไม่ชอบจากการอ่านหนังสือชุดนี้ก็คือ ในเล่มแรกนั้นเนื้อหาเหมือนจะมีแต่ “น้ำ” มากกว่าเนื้อ กว่าความสนุกจะเริ่มขึ้นได้ก็ปาไปเกือบๆ ท้ายเล่มแล้ว ซึ่งถ้ามองในมุมของคนอ่าน เมื่อไรก็ตามที่เรารู้สึกว่าเนื้อหาที่เรากำลังอ่านอยู่นั้นไม่น่าสนใจพอ เราก็มีสิทธิ์ที่จะเลิกอ่านได้เหมือนกัน ดังนั้นเนื้อหาที่น่าดึงดูดใจควรจะถูกแบ่งมาให้ช่วงต้นของเรื่องบ้าง และสำหรับเล่ม 2 ซึ่งเป็นเล่มที่พี่นัทตี้คิดว่า “สนุกที่สุด” ในบรรดา 3 เล่มทั้งหมดที่ได้อ่านมา เพราะเรื่องราวกำลังจะเข้มข้นขึ้น มีปริศนาให้คนอ่านได้มาร่วมไขไปด้วยกัน แถมยังมีตัวละครใหม่ๆ แวะเวียนเข้ามาให้เราได้ทำความรู้จักกันอีกด้วย ส่วนเล่มที่ 3 เป็นเล่มที่เนื้อหาอยู่ในจุดที่กำลังจะ Cool Down คือความรู้สึกพีคๆ กำลังจะค่อยๆ ลดลง จนไปถึงจุดจบของเรื่อง ซึ่งสำหรับตอนจบในหนังสือพี่นัทตี้ว่าเป็นอะไรที่ง่ายเกินไปหน่อย พี่นัทตี้ชอบตอนจบแบบในหนังมากกว่าเพราะดูมีความหวังดี แถมยังจะดูเป็นตอนจบที่ทำให้ทุกตัวละครมีความสุขมากกว่าในหนังสือเสียอีก
 

 

       ถ้าได้ดูหนังหรืออ่านหนังสือชุดนี้กันแล้วจะรู้ได้ทันทีเลยว่าบทบาทของเทเรซากับเบรนดานั้นโดดเด่นไม่แพ้ตัวละครผู้ชายคนอื่นๆ ในเรื่องเลย เพราะพวกเธอนั้นทำได้ทุกอย่างเหมือนผู้ชาย แถมบางทีอาจจะคล่องแคล่วกว่าเลยด้วยซ้ำ มันทำให้เราได้เห็นว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นเพศอะไร ทุกคนล้วนแต่จะเท่าเทียมกัน ซึ่งในสายตาของคนในสังคมส่วนใหญ่อาจจะมองว่าผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอกว่าผู้ชาย หรือในสมัยโบราณมาแล้วคนในสังคมจะมองผู้หญิงว่าอยู่ต่ำกว่าผู้ชายเสมอ แต่ในความเป็นจริงแล้วเรื่องบางเรื่องผู้ชายอาจจะสู้ผู้หญิงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ซึ่งอย่างที่เราได้เห็นจากเรื่องนี้คือ ในตอนสุดท้ายทั้งเทเรซากับเบรนดาต่างก็ได้ต่อสู้กันมาอย่างสมน้ำสมเนื้อ และการต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคของทั้งสองคนก็เป็นสิ่งที่เราได้เห็นกันตั้งแต่ต้นจนกระทั่งจบเรื่อง ซึ่งพี่นัทตี้คิดว่าเรื่องของความเป็นเฟมินิสต์นี่แหละที่เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ผู้เขียนอยากจะถ่ายทอดออกมาให้คนดูอย่างเราได้ทำความเข้าใจกัน

 

คำว่า "มิตรภาพ" นั้นสำคัญ

        งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา มีวันที่แย่ก็ย่อมมีวันที่ดี ทุกสิ่งทุกอย่างเราสามารถเรียนรู้ได้จากทุกฉากและทุกตัวละครจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวของโทมัสเอง รวมถึงชัค, นิวท์, เทเรซา และคนอื่นๆ ทุกคนต่างเผชิญเรื่องราวเลวร้ายมาพร้อมๆ กัน แต่พวกเขาก็ไม่มีวันที่ท้อแท้ หมดหวัง หรือหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อ เพราะพวกเขายังมีความหวังว่าจะมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม การเกิดโรคร้ายรวมถึงภัยพิบัติก็เป็นเหตุการณ์ที่มันเป็นไปอยู่เป็นปกติของโลกมนุษย์ ซึ่งถ้าเรามัวแต่แตกตื่น รอคอยแต่ความตาย ไม่พยายามทำอะไรเลย เราก็จะไม่ต่างอะไรจากพวกแคร้ง
        อย่างไรก็ตามพี่นัทตี้คิดว่า The Maze Runner ทั้ง 2 เวอร์ชั่นนี้ต่างเป็นอะไรที่ทุกคนไม่ควรพลาด ถึงแม้ว่าจะเคยอ่านหนังสือ หรือดูหนังกันมาแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่พี่นัทตี้ก็อยากจะแนะนำให้ทุกคนเปิดใจให้กับเกมล่าปริศนาทั้ง 2 รูปแบบนี้ เพราะนอกจากเราจะได้เห็นจุดที่แตกต่างแล้ว เรายังจะได้ดื่มด่ำไปกับเรื่องราวความสนุกที่เกิดขึ้นในเรื่องกันอีกด้วย เพราะทั้งหนังกับหนังสือต่างเล่าเรื่องราวให้เราได้เข้าใจในมุมมองที่ต่างกัน แถมยังสนุกกันคนละแบบ ในหนังสือทำออกมาแบบนึง หนังทำออกมาแบบนึง แต่จุดประสงค์ที่ต้องการสื่อกลับเป็นสิ่งเดียวกัน นั่นก็คือการสอนให้เรารู้จักการใช้ชีวิตและความพยายาม