Platonic Protagonists: เจาะลึกตัวละคร
‘เพื่อน’ กันไม่ตกหลุมรักกันได้มั้ย!?

 

สวัสดีค่ะชาวเด็กดีทุกคน พี่น้ำผึ้งเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านนิยายแนวผู้ชายกับผู้หญิงเป็นเพื่อนกันโดยไม่คิดอะไร ไม่ได้เปลี่ยนความสัมพันธ์ให้เป็นมากกว่านั้นในตอนหลัง ซึ่งเราเรียกความสัมพันธ์แบบนี้ว่า “เพื่อนกันโดยบริสุทธิ์ใจ (Platonic Friendship)” ส่วนตัวแล้วพี่คิดว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัว แถมอาจสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าผู้ชายกับผู้หญิงสามารถเป็นเพื่อนกันได้ในชีวิตจริง! (หรือเปล่า?)

อย่างไรก็ตาม เรากลับไม่ค่อยพบตัวเอกชายหญิงที่เป็นอย่างนั้นในนิยายส่วนใหญ่น่ะสิ ส่วนมากแล้วที่พบก็มักจะเป็นประมาณว่า “โอเค เราเป็นเพื่อนกันนะ...แต่ไม่สนิทใจ ไม่ใครคนใดคนหนึ่งต้องตกหลุมรักอีกฝ่ายก่อน” ซึ่งพี่คิดว่านักเขียนเองคงมีเหตุผลของเขานั่นแหละ แต่สิ่งที่พี่สงสัยก็คือ...ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันมีโอกาสบ้างมั้ยที่ตัวละครจะรู้สึกแค่เพื่อนเฉยๆ หรือว่ามันไม่มีเลย ซึ่งพี่เชื่อว่าหลายคนเองก็คงคิดเหมือนกัน วันนี้พี่เลยชวนน้องๆ มาคลายข้อสงสัยกันค่ะ

 

(via: pxhere.com)
 

เหตุผลที่เราไม่ค่อยเจอมิตรภาพระหว่างเพื่อนต่างเพศในนิยาย

นักอ่านคาดหวังความโรแมนติก

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แค่นิยายของเราปรากฏตัวละครชาย – หญิงที่มีวัยใกล้เคียงกันและมีปฏิสัมพันธ์กันบ่อยๆ โดยที่ตัวละครเหล่านั้นไม่ใช่ญาติหรือคนในครอบครัว คนอ่านคิดจิ้นมโนไปไกลแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าทั้งคู่เป็นตัวละครหลัก เพราะงั้นมันจึงนำมาสู่การเขียนแฟนฟิคทั้งหลายเมื่อตัวละครที่พวกเขาจิ้นไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการค่ะ
 

เขียนความสัมพันธ์แบบโรแมนติกง่ายกว่ามิตรภาพแบบเพื่อน

เราพบว่ามันเป็นเรื่องท้าทายและน่าตื่นเต้นเมื่อเราจงใจให้ตัวละครของเราเป็นมากกว่าเพื่อน การที่สองตัวละครเริ่มรู้สึกโรแมนติกต่อกันย่อมหมายถึงว่านักเขียนสามารถสร้างเหตุการณ์ดราม่ากระชากใจนักอ่านได้ ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวดจากความรัก อาการหึงหวง อิจฉา ทรยศ หักหลัง ความปรารถนา การเสียสละ สัญญารักชั่วนิรันดร์และความจงรักภักดี ซึ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทำให้นิยายของเราน่าติดตามกว่าความรักแบบเพื่อน
 

เพราะงานวิจัยบอก

โอเค ข้อนี้อาจฟังดูน่าเหลือเชื่อ แต่มันเป็นเรื่องจริงเลยแหละ ก่อนอื่นอยากให้เข้าใจว่านิยายเปรียบเสมือนโลกอีกหนึ่งใบ ดังนั้นตัวละครที่โลดแล่นอยู่ในโลกใบนั้นก็เปรียบเหมือนคนจริงๆ ซึ่งเมื่อนักเขียนสนิทกับตัวละครแล้วก็เหมือนรู้ใจเขานั่นแหละ บางทีก็เผลอคิดว่าเขาเป็นคนจริงๆ

แต่ในบางครั้งด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง เช่น อารมณ์หรือสภาพแวดล้อมในนิยาย ก็ทำให้เราเผลอจิ้นตัวละครและเผลอเขียนให้พวกเขารักกัน (แบบไม่ได้ตั้งใจ) โดยสาเหตุหลักแล้วเป็นเพราะอิทธิพลจากชีวิตจริงด้วยส่วนหนึ่งค่ะ น้องๆ เคยรู้มั้ยว่างานวิจัยได้กล่าวไว้ว่า “ผู้ชายไม่สามารถเป็นเพื่อนกับผู้หญิงได้จริงๆ นะ”

ครั้งหนึ่ง นักวิจัยจาก University of Wisconsin ได้นำเพื่อนต่างเพศจำนวน 88 คู่เข้าห้องทดลอง โดยแต่ละคู่ต้องสัญญาต่อหน้ากันว่าพวกเขาจะไม่พูดคุยเรื่องการศึกษาในครั้งนี้หลังจากที่ออกจากห้องทดลอง หลังจากนั้นพวกเขาถูกแยกออกจากกันและโดนถามคำถามมากมายเพื่อวัดความรู้สึกโรแมนติกของพวกเขาที่มีต่อเพื่อนเพศตรงข้าม

นักวิจัยพบว่าผู้หญิงไม่ค่อยดึงดูดเพื่อนชายของพวกเธอและมองความสัมพันธ์ของเธอกับเขาว่าเป็นแค่ “เพื่อนเฉยๆ” ขณะที่พวกหนุ่มๆ มักเกิดความรู้สึกโรแมนติกต่อเพื่อนผู้หญิงของเขา ไม่ใช่เพียงแค่แอบชอบเพื่อนแล้ว บางครั้งพวกเขาก็เชื่อว่าผู้หญิงเองก็รู้สึกเหมือนกับเขาเช่นกันด้วย! ดังนั้นงานวิจัยเลยสรุปว่า สาวๆ คิดว่าผู้ชายกับผู้หญิง “เป็นแค่เพื่อน” กันได้ ขณะที่ผู้ชายก็แอบหวังลึกๆ ว่ามันมีโอกาสที่เขากับเธอจะเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อน!

 

แต่นิยายบางเรื่องก็เป็นเพื่อนกันแบบสนิทใจนะ...

เอาจริงๆ เห็นจากงานวิจัยก็รู้แล้วว่าความสัมพันธ์แบบ Platonic Relationship ระหว่างเพื่อนต่างเพศเป็นอะไรที่เกิดขึ้นยากมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่การสร้างความสัมพันธ์ของตัวละครชายหญิงให้เป็นแบบ Platonic Relationship ในนิยายจะไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งนักอ่านจิ้น ตัวนักเขียนเองก็จิ้น มันเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเราจึงหานิยายแนวเพื่อนไม่ตกหลุมรักกันได้ยาก แต่ก็ใช่ว่ามันไม่มีซะทีเดียว เพราะพี่ได้ตามล่าหาหนังสือ ซีรี่ส์และภาพยนตร์ที่มีตัวละครเป็นเพื่อนกันแบบสนิทใจจริงๆ มาให้แล้วค่ะ

 

 

เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ กับ แฮร์รี่ พอตเตอร์

จากจักรวาลแฮร์รี่ พอตเตอร์

อันนี้เป็นตัวละครที่เห็นชัดเจนเลยว่าสองคนนี้เกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนกันอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นในหนังสือหรือในหนัง เราก็ไม่เห็นมุมกระหนุงกระหนิงแบบแฟน เล่นเอาสายจิ้นอย่างเราหงุดหงิดไม่น้อย เห็นได้ชัดเลยว่าความสัมพันธ์ของแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่เป็นแบบ Platonic Relationship ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ลองสังเกตดูสิ ไม่ว่าแฮร์รี่และเฮอร์ไมโอนี่จะโตแค่ไหน ทั้งคู่ต่างก็คอยช่วยเหลือกัน เป็นห่วงกัน โดยเฉพาะในเล่มหลังๆ ต่อให้มีคนเข้ามาจีบก็ไม่มีการหึงหวง ซึ่งตรงข้ามกับเฮอร์ไมโอนี่และรอนที่ยังมีโมเมนต์หึงบ้างอะไรบ้าง

ที่สำคัญสิ่งที่โดดเด่นมากๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้คือ ในเล่มสุดท้าย ตอนที่ทั้งคู่เผชิญหน้ากับสถานการณ์อันหนักหน่วงหลังจากที่รอนเทพวกเขาไป เฮอร์ไมโอนี่และแฮร์รี่ก็พึ่งพากัน และเจ.เค.โรว์ลิ่งก็ไม่ได้เขียนให้ทั้งคู่เกิดความรู้สึกโรแมนติกต่อกันด้วย

 

(via: amazon)
 

เกวน่า กับ วาลีน

จากหนังสือ Chronicle of the Unhewn Throne

เกวน่าเป็นตัวละครที่นักอ่านหลายคนชื่นชอบเพราะเธอแตกต่างจากตัวละครหญิงตัวอื่นๆ ภายนอกเธอดูเย็นชา เหมือนไม่ต้องการเพื่อน แต่ความจริงแล้วเธอมีหัวใจ และที่น่าเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าก็คือเพื่อนของเธอส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย! เล่นเอานักอ่านจิ้นจนไม่รู้จะจิ้นยังไงแล้ว สาเหตุที่หยิบยกความสัมพันธ์ของเธอกับวาลีนขึ้นมาเป็นเพราะว่าทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยที่สุด แถมคอยช่วยเหลือกันแต่ไม่ได้มีอะไรมากกว่าเพื่อนเลยสักนิด เป็นหลักฐานว่าพวกเขาไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเพื่อนนะ!

 

(via: amazon)
 

เทนาร์ / อาร์ฮา กับ เกด

จากหนังสือ The Tombs of Atuan

นักอ่าน The Tombs of Atuan หลายคนลงความเห็นว่า พวกเขาจิ้นเทนาร์กับเกดและอยากให้ทั้งคู่เป็นมากกว่าเพื่อน แน่นอนว่าสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องก็เป็นตัวสนับสนุนให้เราจิ้นหนักเข้าไปใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นการที่ทั้งคู่ต้องออกเดินทางด้วยกัน เปลี่ยนความสัมพันธ์จากศัตรูเป็นอย่างอื่น (ที่ดีกว่า) เห็นได้ชัดว่ามันช่วยให้เราจิ้นหนักมาก อย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็ยังคงเป็นแค่มิตรภาพดีๆ ต่อกันอยู่ดี ไม่มีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง

 

 

แบล็กวิโดว์ กับ ฮอว์คอาย

จากจักรวาลมาร์เวล

แม้ว่าในจักรวาลการ์ตูน แบล็กวิโดว์กับฮอว์คอายจะเคยกิ๊กกันและมีความหลังต่อกัน อย่างไรก็ตามสองคนนี้กลับเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ในจักรวาลหนัง (ฮอว์คอายถึงขั้นมีภรรยาและลูกอยู่บ้านด้วย!) ซึ่งพี่ชอบความสัมพันธ์ของสองคนนี้นะ มันเหมือนเป็นเพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านทุกข์ผ่านสุข มีอะไรก็คอยแชร์กันตลอด เลยทำให้มิตรภาพของทั้งคู่สตรองโดยปราศจากความรู้สึกโรแมนติก แถมยังคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันอีกด้วย ยกตัวอย่างเช่น ในภาคแรกของหนัง Avengers ตอนที่ฮอว์คอายถูกโลกิล้างสมอง แบล็กวิโดว์ก็พยายามอย่างมากที่จะช่วยดึงเขาออกมา 

 

 

เจสสิก้า กับ แมลคัม

จากจักรวาลมาร์เวล (Jessica Jones TV Series)

ขอข้ามมาพูดถึงซีรี่ส์ที่ดัดแปลงจากการ์ตูนในเครือมาร์เวลสักหน่อย เจสสิก้า โจนส์ แอนตี้ฮีโร่สายเถื่อน (?) กับเพื่อนบ้านผิวสีอย่างแมลคัมเองก็เป็นตัวอย่างของความสัมพันธ์แบบ Platonic พวกเขาเป็นทั้งเพี่อนและผู้ช่วยตลอดทั้งซีรี่ส์ แม้ว่าในบางครั้งพวกเขาก็ทำตัวเหมือนกับนายจ้างและลูกน้อง แล้วเจสซิก้าก็ค่อนข้างใจร้ายกับเขา (ตามนิสัยของเธอ) ทะเลาะกันออกจะบ่อย แต่มันก็มีมิตรภาพแบบเพื่อนซ่อนอยู่ในนั้น ทุกครั้งที่เจออันตราย...พวกเขาอยู่ด้วยกันและช่วยเหลือกันเสมอ

 

 

ทีเรียน กับ เดเนอริส

จากจักรวาล Game of Thrones

อันที่จริงจักรวาล Game of Throne ก็มีตัวละครต่างเพศที่มีความสัมพันธ์แบบเพื่อนอยู่หลากหลายนะ แต่ที่หยิบทีเรียนและเดเนอริสมาพูดเพราะทั้งคู่เป็นตัวละครที่โดดเด่นและน่าสนใจมากที่สุด อย่างที่รู้กันดีว่าตัวละครในเรื่องส่วนใหญ่ทั้งรักทั้งเทิดทูนบูชาแม่มังกร แม่มังกรทำอะไรก็ถูกหมด แต่ว่าทีเรียนกลับตรงกันข้าม แม้ว่าเขาจะชื่นชมแม่มังกรเช่นคนอื่นๆ ทั่วไป แต่เขากล้าเห็นต่างและไม่กลัวที่จะบอกเธอเมื่อเขาคิดว่าเธอผิด เหมือนอย่างที่เพื่อนแท้ทำกัน

 

ดังนั้นถ้าให้พี่สรุปว่าตัวละครที่เป็น ‘เพื่อน’ กันแต่ไม่ตกหลุมรักกันมีจริงๆ ไหม คำตอบมันก็คือมีนะ แต่น้อยมาก เพราะอย่างที่งานวิจัยได้กล่าวไว้ ผู้หญิงอาจไม่รู้สึกมากกว่าเพื่อนกับผู้ชาย แต่ผู้ชายกลับแอบหวังลึกๆ ว่าอยากเป็นมากกว่าเพื่อนของผู้หญิง และในบางครั้งความใกล้ชิดสนิทสนมก็ทำให้เราเชื่อว่ามันคือความรักโรแมนติก (ทั้งที่จริงมันไม่ใช่)

ด้วยสัญชาตญาณที่อยู่ในตัวเราลึกๆ นี่แหละค่ะ มันเลยทำให้ตอนเขียนนิยายเรารู้สึกว่า “เฮ้ย ไม่ใช่อ่ะ มันต้องให้ตัวละครรักกันสิ อย่างน้อยจิ้นกันก็ยังดี” แต่พอจิ้นไปจิ้นมาดันลงเอยกันเฉยเลย แบบนี้ก็เห็นได้บ่อยอยู่ ดังนั้นถ้าน้องๆ อยากให้ความสัมพันธ์แบบ Platonic Relationship ของตัวละครเราไปรอด น้องๆ ต้องอย่าหวั่นไหวกับคอมเมนต์ชวนจิ้นของนักอ่าน และตั้งเป้าไว้เลยว่า “สองตัวละครนี้จะไม่ตกหลุมรักกันเด็ดขาด” แค่นี้ก็เลี่ยงสถานการณ์ “เพื่อนตกหลุมรักเพื่อน” ได้แล้วจ้า

 

 

  พี่น้ำผึ้ง :)

ขอบคุณรูปภาพจากภาพยนตร์และข้อมูลจาก