เขียนนิยายอย่างมีความสุข
ลานีน
สวัสดีค่ะ ชาวเด็กดีทุกคน มาเจอกับพี่หญิงในคอลัมน์พบปะพูดคุยอีกแล้วนะคะ วันนี้พี่หญิงพา “ลานีน” นักเขียนเจ้าของผลงานเรื่อง “ใจแค้น แสนรัก” นิยายรักแสนโรแมนติกที่บอกเล่าถึงเรื่องราวความรักของคนสองคนที่จะมาช่วยให้เราเข้าใจประโยคที่ว่า “อย่ารู้ใจตัวเอง เมื่อตอนที่สายเกินไป” ได้ลึกซึ้งมายิ่งขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลย ช่วยทักทาย แนะนำตัวกับชาวเด็กดีกันหน่อย
ลานีน : สวัสดีนักอ่านทุกคนนะคะ ลานีนจ้า ชื่อเล่นแหววนะคะ เริ่มเขียนนิยายจริงจังมาได้เกือบสามปีแล้วค่ะ ตอนนี้มีผลงานตีพิมพ์แล้วทั้งหมดห้าเล่ม ออกกับสำนักพิมพ์สามเล่ม และทำมือสองเล่มค่ะ ปัจจุบันทำงานประจำควบคู่กับงานเขียนค่ะ
“ลานีน” นามปากกานี้ ท่านได้แต่ใดมา
ลานีน : ลานีน มาจากการผสมคำค่ะระหว่างคำว่า La ซึ่งย่อมาจากคำว่า laugh ที่แปลว่าเสียงหัวเราะและคำสุดท้ายจากสาร ฟีนิลอะลานีน ซึ่งเป็นสารชนิดหนึ่งในช็อกโกแลตที่ทานแล้วทำให้อารมณ์ดี มีความสุขค่ะ 555 อาจจะดูงงๆ หน่อย แต่สุดท้ายก็กลายมาเป็นลานีน นามปากกาที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขค่ะ
มาเริ่มเขียนนิยายได้อย่างไรคะ
ลานีน : เริ่มมาจากนิสัยรักการอ่านเหมือนนักเขียนท่านอื่นๆ เลยค่ะ ตอนเด็กๆ ชอบอ่านนิทาน จนวันหนึ่งได้มีโอกาสอ่านเรื่องสั้นของคุณศุภกร เหรียญสุวรรณในคาบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ตอนม.1 ค่ะ จำได้ลางๆ ว่าเป็นเรื่องราวของนางฟ้าตกสวรรค์ที่หล่นตุ้บมาโผล่ที่หน้าห้องของพระเอก รู้สึกชอบมาก จนนำไปเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งเรื่องสั้นๆ ของตัวเอง แล้วก็คาบวิทยาศาสตร์นั่นอีกแหละค่ะที่มีโอกาสได้จดเทคนิคในการเขียนงานจากนักเขียนวัยรุ่นแนวสืบสวนในตอนนั้น จึงเกิดเป็นแรงฮึดและความมุ่งมั่นในใจว่าสักวันหนึ่งฉันจะต้องเป็นนักเขียนนวนิยายให้ได้ แล้วก็เริ่มขีดๆ เขียนเรื่อยมา แต่จุดที่ทำให้ได้ก้าวเข้ามาสู่วงการนักเขียนเต็มตัว มาจากการลงงานในเด็กดีช่วงเรียนปีห้าค่ะ ความเหนื่อยจากการฝึกงานทำให้เราอยากผ่อนคลาย จึงหยิบพล็อตเก่าตั้งแต่มัธยมมาเขียนใหม่ เป็นเรื่อง เล่ห์ร้อยใจ ช่วงนั้นขยันเขียนและลงบ่อยจนติดอันดับหนึ่งในหมวดนิยายรักดราม่า จนพี่ๆ ทางสนพ.มาเห็น จนมีโอกาสได้ตีพิมพ์นิยายเรื่องแรกกับทางสำนักพิมพ์ชูการ์บีทค่ะ
เม้าท์ถึงผลงานเรื่องล่าสุด “ใจแค้น แสนรัก” ให้เราฟังกันสักนิด
ลานีน : เป็นเรื่องราวความรักผู้บริหารโรงแรมหนุ่มที่เพิ่งรู้ใจตัวเองว่ารักอดีตคู่หมั้นที่จบกันไปอย่างไม่สวยนัก เพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง จึงกลับมาเพื่อทวงตำแหน่งคนที่หญิงสาวรักอีกครั้ง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม ในขณะที่อดีตคู่หมั้นสาวก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือนัก ด้วยเพราะเจ็บกับความรักครั้งเก่าที่ทุ่มเทให้เขาไปมากเกิน จึงทำให้เกิดเป็นเรื่องราวความรักรสละมุนแนวพ่อแง่แม่งอนขึ้นมาค่ะ ใครชอบงานโรแมนติกดราม่ากรุบกริบ ละมุนๆ ไปอุดหนุนกันได้นะคะ วางแผงแล้ววันนี้ อิอิ
เขียนเรื่องนี้ ลานีนมีแรงบันดาลใจมาจากอะไรคะ
ลานีน : สำหรับเรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากคำว่าอยู่ใกล้ไกลตาค่ะ อยากนำเสนอความรักในแง่มุมของคนที่กำลังจะเสียคนที่รักไป ทำให้ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คนรักกลับมา นั่นจึงเป็นเหตุผลที่พระเอกของเรื่องต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้รับความรักจากนางเอกกลับคืนค่ะ
ได้ข่าวแว่วมาว่า พระเอกเรื่องนี้ “ธิติ” เปิดมาตอนแรกก็ประกาศตัวเลยว่าอยากจะเป็น “ผู้ล่า” ประเด็นนี้นี่ มีความเป็นมายังไงคะ?
ลานีน : ต้องท้าวความไปถึงเรื่องเล่ห์ร้อยใจค่ะ ตัวธิติและลลิสาเคยเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาก่อน แต่ต้องมาเลิกรากันอย่างไม่สวยงามนัก แต่แล้ววันหนึ่งพระเอกของเราได้ยินข่าวว่านางเอกกำลังควงอยู่กับผู้ชายคนใหม่ โดยไม่มีท่าทีอาลัยอาวรณ์ตัวเองเลยสักนิด ทั้งที่นางเอกเคยแอบรักพระเอกมาตั้งหลายปี และนั่นทำให้พระเอกรู้สึกไม่พอใจและรู้ตัวเองว่ากำลังจะเสียคนที่มีค่าไป จึงหวนกลับมา เพื่อที่จะทำทุกวิธีให้นางเอกกลับมารักตัวเองเหมือนเดิม นี่จึงเป็นที่มาของคำว่าผู้ล่าค่ะ
ฉากไหนในนิยายที่เราเขียนแล้วประทับใจที่สุด
ลานีน : ฉากที่ธิติ พระเอกของเรื่องเล่นกับโตโต้ หลานชายของเพื่อนนางเอกแล้วรู้สึกอยากมีลูกชายตัวกลมๆ เป็นของตัวเองค่ะ ฉากนี้เขียนแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจดี จึงยกให้เป็นฉากที่ประทับที่สุดค่ะ ส่วนใครที่อยากอุ่นหัวใจเต็มๆ ไปตามอ่านกันได้ในเล่มจ้า
เราอยากบอกอะไรกับนักอ่านผ่านนิยายเรื่องนี้
ลานีน : คงเป็นมุมมองในเรื่องความรักค่ะ ว่าอย่ารู้ใจตัวเองในวันที่อาจจะสายเกินไป เพราะอาจจะทำให้เสียใจเหมือนกับพี่ไปป์ ที่ถูกลลิสไม่เชื่อใจตอนที่พยายามเอาชนะใจลลิสอีกครั้งค่ะ
ระหว่างการเขียน “ใจแค้น แสนรัก” มีประสบการณ์อะไรพีคๆ หรือมีคอมเมนต์ไหนจากนักอ่านที่เราประทับใจบ้างไหม
ลานีน : น่าจะเป็นคอมเมนต์ของนักอ่านที่บอกว่ารออ่านงานของเราน่ะค่ะ เนื่องจากเรื่องนี้ เรื่องราวตอนต้นค่อนข้างดราม่า ทำให้มีนักอ่านแยกเป็นสองฝ่าย คือ นักอ่านฝ่ายที่เข้าใจในคาแรคเตอร์ของตัวละคร กับนักอ่านที่จะรอลุ้นแบบฉากต่อฉาก ทำให้บางท่านไม่เข้าใจ ซึ่งคอมเมนต์ของนักอ่านที่เข้าใจในคาแรกเตอร์ของตัวละครนี่แหละค่ะ ที่ทำให้คนเขียนประทับใจและมีกำลังใจในการลงผลงาน ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุกๆ กำลังใจนะคะ
แชร์เคล็ดลับหน่อย เวลาจะเขียนนิยายเรื่องหนึ่ง เรามีวิธีการวางพล็อต วางตัวละครยังไงคะ
ลานีน : จริงๆ แล้ว แหววยังถือว่าเป็นมือใหม่ในเรื่องการวางแผนการเขียนเลยล่ะค่ะ แต่ทุกครั้งที่เขียนงานก็จะร่างทุกอย่างลงกระดาษเอสี่ทั้งหมด เริ่มตั้งแต่ข้อมูลของพระเอกและนางเอก ที่เขียนละเอียดตั้งแต่ชื่อ-สกุล วันเดือนปีเกิด อายุ ส่วนสูง ลักษณะนิสัย การแต่งตัว ไปจนถึงอาหารที่ชอบเลยค่ะ หลังจากนั้นก็จะเขียนตัวละครประกอบทั้งหมด ทั้งตัวบัดดี้ ตัวโจ๊ก ตัวที่ปรึกษา และตัวละครผ่านค่ะ หลังจากนั้นก็วางโครงเรื่องแบบคร่าวๆ มีพื้นหลัง การเริ่มต้นเรื่องราว ไปจนถึงจุดพีคของเรื่องและตอนจบค่ะ แล้วก็เขียนทรีตเมนต์ลงในตอนต่างๆ อย่างคร่าวๆ อารมณ์ประมาณว่าอยากให้บทนี้ ตอนนี้เกิดเรื่องราวอะไรขึ้นบ้าง ซึ่งตรงนี้จะสามารถปรับเปลี่ยนได้ในขณะที่เขียน แต่จะไม่เขียนให้ต่างจากการวางพล็อตแต่แรกค่ะ เพราะไม่เช่นนั้นจะทำให้ออกทะเลได้ 555 เป็นวิธีการเขียนที่ออกจะงงๆ หน่อย แต่ใช้ได้ผลจริงๆ น้า
ส่วนเรื่องตัวละคร แหววจะวางคาแรกเตอร์ตัวเอกไว้แต่แรกด้วยคำๆ เดียว เช่น เป็นผู้ใหญ่ เป็นเด็กนักศึกษา แล้วเราค่อยเริ่มลงรายละเอียดทีหลัง ซึ่งแหววจะชอบใช้รูปดาราในการช่วยกำหนดคาแรกเตอร์ แต่ไม่ได้เอาคาแรกเตอร์ของดาราคนนั้นๆ มานะคะ จะเอาเฉพาะรูปที่มีอารมณ์ตรงกับคาแรกเตอร์ที่เราอยากได้ แล้วมาบรรยายเอง ยังไงก็ลองนำเทคนิคนี้ไปลองใช้กันได้นะคะ
แล้วถ้าให้เลือกระหว่าง “พล็อต” กับ “ตัวละคร” ล่ะ สำหรับเราคิดว่า...อะไรสำคัญกว่ากันคะ
ลานีน : เลือกยากจังค่ะ 555 เพราะตัวแหววเองคิดว่าทั้งพล็อตและตัวละครมีความสำคัญพอๆ กันค่ะ แต่ถ้าต้องเลือก ขอเลือกพล็อตละกันค่ะ เพราะงานส่วนใหญ่ของลานีนมักจะเกิดจากคำหรือประโยคที่ถูกใจแบบสั้นๆ แล้วหลังจากนั้นพล็อตต่างๆ ก็พรั่งพรูออกมาเป็นฉากๆ ได้เลย ยกตัวอย่างเช่น เล่ห์ร้อยใจ เกิดขึ้นเพราะคำว่า เราเลิกกันเถอะ สั้นๆ ส่วนแสนรักร้าย ก็มาจากคำว่า เด็กเสี่ย ก่อให้เกิดเป็นตัวละครและเรื่องราว เหตุการณ์ต่างๆ ตามมาค่ะ ตรงจุดนี้เลยขอยกให้พล็อตสำคัญกว่าค่า
เคยไหมเขียนนิยายออกทะเล ถ้าเคย...เรามีวิธีหาทางกลับเข้าฝั่งยังไง
ลานีน : เคยสิค่ะ 555 เคยเขียนแบบออกทะเลไปไกลมาก พอมาอ่านก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ แต่อีกความรู้สึกก็จะดื้อดึง อยากเก็บไว้ เพราะที่เขียนออกทะเลไปนั้น ไม่ใช่น้อยเลย แต่สุดท้ายก็ต้องลบอยู่ดีค่ะ 555 เพราะมันใช้ไม่ได้ TT^TT แต่หลังจากนั้นก็จะหยุดพักแป๊บหนึ่ง หาอะไรต่างๆ ทำเพื่อเป็นการผ่อนคลาย แล้วค่อยกลับมาอ่านทวนและเขียนใหม่ แต่หลังๆ ที่เริ่มทำทรีตเมนต์ในนิยายจะไม่ค่อยออกทะเลเท่าไหร่ เพราะวางโครงไว้คร่าวๆ ว่าฉากนี้จะต้องเป็นแบบนี้นะ หลังๆ เลยไม่ค่อยมีปัญหาค่ะ
คติประจำใจในการเขียนของ “ลานีน” คือ…
ลานีน : เขียนอย่างมีความสุขค่ะ เพราะถ้าตัวเราไม่อินกับงานที่เราเขียนก่อน นักอ่านก็คงจะไม่อินกับงานของเราแน่นอน ดังนั้นเราต้องชอบและพอใจกับงานเขียนของตัวเองก่อนค่ะ ถึงจะทำให้คนอ่านรู้สึกชอบงานของเราไปด้วย
อยากบอกอะไรกับนักอ่านที่คอยติดตามผลงาน
ลานีน : อยากจะขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้โอกาสลานีนมาตั้งแต่งานเขียนเล่มแรกจนถึงเล่มปัจจุบัน ขอบคุณทุกๆ กำลังใจ ทุกๆ คอมเมนต์ที่มีให้ลานีนเรื่อยมา สัญญาว่าจะพัฒนาตัวเองเพื่อให้ผลิตผลงานที่ดียิ่งๆ ขึ้นไปออกมาค่ะ ขอบคุณมากนะค้าาา
สุดท้ายก่อนจากกันไป มาฝากผลงาน และฝากอะไรถึงน้องๆ ชาวเด็กดีกันสักนิด
ลานีน : ก็ขอฝาก ใจแค้น แสนรัก ผลงานเรื่องล่าสุดไว้ด้วยนะคะ ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ชูการ์บีทในเครือสถาพรบุ๊คส์ค่ะ เป็นเรื่องราวความรักแนวละมุนละไม มีอารมณ์หน่วงๆ กรุบกริบ สำหรับเล่มนี้ถูกจัดให้อยู่ในหมวดโรมานซ์ด้วยค่ะ ถ้าใครอยากรู้ว่างานโรมานซ์ละมุนละเป็นอย่างไร ไปติดตามอ่านกันได้จ้า
นอกจากนี้ขอฝากนิยายรักเซต (เฉพาะกิจ) วิศวะเล่มอื่นๆ ไว้ด้วยนะคะ ทั้งเล่ห์ร้อยใจ ร้อยเล่ห์ใจ แสนรักร้าย ใจแค้น แสนรักและเล่ห์บารมี ที่มีแพลนจะเขียนปลายปีค่ะ ส่วนใครชอบอ่านงานหวานๆ สบายๆ ขอฝากผู้กองซันและช่างภาพสาว เจ้าขา ในลับ รัก สุดใจไว้กับสวนส้มนี้มีรัก ซึ่งอัพอยู่ในเด็กดีไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
สุดท้าย ขอขอบคุณนักอ่านทุกๆ คนที่ชื่นชอบผลงานของลานีนและคอยติดตามกันอยู่อย่างสม่ำเสมอ ขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่มีให้กันนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ สัญญาว่าจะปั่นงานออกมาให้ได้ติดตามกันเรื่อยๆ แน่นอนจ้า
*****************************
จบกันไปแล้วนะคะ สำหรับบทสัมภาษณ์ในวันนี้ พี่หญิงต้องขอขอบคุณลานีนมากๆ เลยนะคะ ที่สละเวลามาพูดคุยกับเราในวันนี้ พี่หญิงหวังว่าจะเป็นประโยชน์กับน้องๆ ชาวเด็กดีไม่มากก็น้อยนะคะ
และสำหรับน้องๆ คนที่ไหนกำลังมีปัญหาเรื่องการเขียนออกทะเลอยู่ พี่หญิงว่าลองเอาวิธีของลานีนไปปรับใช้กันดูได้นะคะ ลองทำทรีตเมนต์นิยายของตัวเองดู พี่หญิงเชื่อว่า...น้องๆ จะเขียนนิยายทะเลกันน้อยลงแน่นอน (ถึงจะไม่หายขาด แต่เชื่อว่าจะต้องหาทางกลับฝั่งเจอแน่นอนค่ะ ฮ่าๆ)
สุดท้ายนี้ พี่หญิงของลาไปก่อน เจอกันใหม่ครั้งหน้า สวัสดีค่ะ
พี่หญิง
2 ความคิดเห็น
เราเคยอ่านนิยายเรื่อง ใจแค้นแสนรัก ของนักเขียนผู้นี้นะคะ
เราอยู่ในฝั่งที่ไม่ค่อยชื่นชอบกับพล็อตเรื่องที่
วนไปวนมา ไม่ไปไหนซะทีของเรื่อง
คือเราไม่ได้อ่านเรื่องก่อนที่จะมาเป็นเรื่องนี้
เรื่องความรักของพระเอก ที่แอบรักรุ่นพี่
แล้วมีนางเอกในเรื่องนี้เข้าไปกีดขวาง
สรุป คือถ้าจะอ่านเรื่องนี้ให้เข้าใจความรู้สึก
ของพระนาง คุณต้องอ่านอีกเรื่องก่อน
ซึ่งเราไม่เห็นด้วยนะคะ แต่ละเรื่องควร
มีที่มาที่ไป ให้เด่นชัดกันไปเลยดีกว่า
ขอบคุณ