หมูน้อยในป่ากก : อดีตสาวโรงงานผันตัวมาเป็นแม่บ้าน แต่งนิยายคลายเครียดจนกลายเป็นอาชีพ

มีใครอยู่บ้านนาน ๆ แล้วเกิดอาการเบื่อบ้าน อยากหาอะไรใหม่ ๆ ทำเหมือนกันมั้ยคะ ?

วันนี้พี่มิวม่อนมีกิจกรรมแก้เหงา แก้เครียดที่น่าสนใจจากการได้ไปสัมภาษณ์นักเขียนมาฝาก เพราะเธอได้บอกกับเราว่า เวลาเครียด และฟุ้งซ่านตอนอยู่บ้าน ก็ใช้การแต่งนิยายในเว็บ Dek-D นี่แหล่ะช่วยทำให้อารมณ์พวกนั้นหายไป

เราไปตามดูกันดีกว่าว่า เพราะอะไรเธอถึงตัดสินใจวางอุปกรณ์งานบ้านทุกอย่างลง และหันมาจับมือถือโหลดแอปพลิเคชันนักเขียนเด็กดีมาแต่งนิยายในแนวเธอชอบ จนเจอแนวการเขียนที่ใช่ บางทีเราอาจจะได้ไอเดียคลายเครียด คลายเหงาในช่วงอยู่บ้าน และหันมาลองแต่งนิยายเหมือนคุณปูเป้ก็ได้นะ !

เมื่ออดีตสาวโรงงาน
ต้องมาเป็นแม่บ้านและนักเขียน

ตอนนี้ก็เป็นแม่บ้านเต็มตัวเลย ไม่ได้ทำอะไรนอกจากแต่งนิยาย จะบอกว่าการเป็นแม่บ้านเต็มเวลาไม่ได้สบายนะคะ ในหนึ่งวันเราจะต้องมีงานโน่นนี่นั่นให้ทำอยู่ตลอดเวลา เพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านจากการอยู่บ้านตลอดเวลา เป้เลยใช้เวลาหลังจากทำงานบ้านเสร็จแล้วมานั่งเขียนนิยายต่อค่ะ 

จุดเริ่มต้นของการเขียนนิยายก็มาจากการชอบอ่านก่อนค่ะ พอมาเป็นแม่บ้านเต็มตัวก็เลยมีเวลาอ่านนิยายมากขึ้นจนเริ่มคิดที่จะแต่งนิยายบ้าง ตอนที่เริ่มเขียนครั้งแรกก็ยากมากเลยค่ะ ด้วยความที่คิดว่าอยากจะเขียน ก็ลงมือเขียนเลย ไม่ได้ศึกษา ไม่มีพล็อต ไม่มีจุดมุ่งหมาย อุปสรรคที่เจอบ่อย ๆ เลยก็คืออาการตันค่ะ วิธีแก้ของเป้ก็คือออกไปเจอผู้คน ออกไปเจอสิ่งแวดล้อมดีๆ อากาศดีๆ พอสมองมันโล่งขึ้นก็ค่อยกลับมาเขียนนิยายต่อ

เมื่อนักเขียนมือใหม่
เริ่มจากสิ่งที่ชอบ แต่ยังไม่ใช่

เป้เริ่มเขียนนิยายเมื่อปลายปีที่แล้วค่ะ เรื่องแรกคือเรื่อง ‘กาลอาฆาต’ เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณ และการฆาตกรรมค่ะ ที่เลือกเขียนแนวนี้เป็นเรื่องแรกเพราะว่าเป้ชอบดู ชอบอ่าน เลยอยากให้เรื่องแรกเป็นแนวที่ตัวเองชอบที่สุด  แต่ผลตอบรับสำหรับเรื่องแรกออกมาไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ

พอเขียนแล้วมันออกมาไม่ดีก็เลยลองเขียนแนวอื่นๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ จนมาถึงเรื่องล่าสุด ย้อนเวลามาเลี้ยงน้องยุค90’ ก็ได้แรงบันดาลใจมาจากการอ่านนิยายนี่ล่ะค่ะ ส่วนใหญ่ที่อ่านก็มีแต่ย้อนเวลาไปเลี้ยงลูก เลี้ยงสามี แต่ยังไม่ค่อยเห็นมีใครย้อนไปเลี้ยงน้องเลย เป้ก็เลยคิดอยากจะลองเปลี่ยนดูค่ะ ย้อนไปเลี้ยงน้องก็น่าจะสนุกดี 

นิยายเรื่องนี้เป้ตั้งใจเขียนมากเลยค่ะ ในเรื่องจะเห็นว่ามีเขียนเกี่ยวกับเรื่องในสวน อันนี้ก็มาจากชีวิตจริงเพราะว่าตอนเด็ก ๆ ที่บ้านของเป้เป็นสวนมะม่วง ส่วนเรื่องอื่น  ๆ  ที่เกี่ยวข้องกับยุค 90’ ก็มาจากที่นักอ่านแนะนำมาบ้าง คนที่บ้านแนะนำมาบ้าง แล้วเราก็ค้นหาเอาจากกูเกิลบ้าง แล้วก็มีที่เป้ลองไปถามจากคนที่เกิดในยุคนั้นมาบ้างค่ะ

สำหรับของฟีดแบคนิยายเรื่อง ย้อนเวลามาเลี้ยงน้องยุค90’  ดีกว่าเรื่องแรกที่เขียนมาก ๆ เลยค่ะ ทั้งยอดวิวทั้งคอมเมนต์ก็เยอะพอสมควร แต่เป็นธรรมดาที่จะมีทั้งคนถูกใจและคนที่ไม่ถูกใจค่ะ 

เมื่อสามีแนะนำให้
ลองขายนิยายหารายได้

ตอนแรกคิดว่าจะเขียนให้อ่านฟรีค่ะ แต่ว่าสามีแนะนำมาว่าถ้าจะเขียนแล้วก็เขียนขายไปเลยจะได้ไม่เสียเวลาเปล่า 

ก่อนจะเปิดขายเราได้มีการบอกนักอ่านเอาไว้ล่วงหน้าก่อนค่ะ ซึ่งนักอ่านก็ไม่ติดเรื่องการติดเหรียญเพราะว่าเหรียญที่ติดในแต่ละตอนก็ไม่ได้แพงมากจนพวกเขาซื้ออ่านไม่ได้ เราก็มีคาดหวังบ้างค่ะ ในหนึ่งตอนขอให้มีคนอ่านร้อยสองร้อยคนก็ดีใจแล้วค่ะ แต่ฟีดแบ็กตอนนี้ถือว่าดีเลยค่ะ คนอ่านมากขึ้นมันก็ทำให้เป้มีกำลังใจที่จะเขียนนิยายออกมาให้นักอ่านได้อ่านทุกวัน

ตอนนี้เราก็อยากเขียนนิยายเป็นอาชีพเลยนะคะ เพราะว่าอาชีพนักเขียนมันทำให้เราไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้าน ทำให้เรามีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น แล้วก็ไม่ต้องออกไปเสี่ยงที่จะต้องติดโควิดด้วยค่ะ

เมื่อเจอการเขียนแนวที่ใช่ 
ก็มีเป้าหมายในการเขียนมากขึ้น

สำหรับการเขียนนิยาย เป้อยากลองแต่งนิยายหลาย ๆ แนวค่ะ อยากรู้ว่าคนชอบอ่านแนวไหนมากที่สุด ซึ่งตอนนี้มีอีกเรื่องที่เป้ได้ลองแต่งค่ะ เป็นแนวจีนย้อนยุค เรื่อง ‘ลี่หลินยอดหญิงโรงจำนำ’ เรื่องนี้บอกตรง ๆ ว่าท้าทายมากค่ะ ปกติเคยอ่านอย่างเดียวก็คิดว่ามันจะเขียนง่าย แต่พอได้ลองมาเขียนจริง ๆ แล้วต้องหาข้อมูลเยอะกว่าตอนเขียนนิยายไทยอีกค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องคำพูด เวลา ค่าเงิน ฉากต่อสู้แล้วก็อีกหลายอย่างที่คิดว่าเราต้องหาข้อมูลให้มากถึงจะเขียนออกมาได้หนึ่งตอน

ทำให้เป้าหมายหลังจากนี้ในการเขียนนิยายของเป้ก็คือ อยากจะเป็นนักเขียนที่เก่งขึ้นกว่าเดิมค่ะ อยากจะเขียนนิยายดี ๆ ออกมาให้คนอ่านได้อ่านอีกหลาย ๆ เรื่องเลยค่ะ และการเป็นนักเขียนเราจะต้องศึกษาหาข้อมูลทุกอย่างให้ดีก่อน เพราะว่าทุกอย่างที่เราเขียนลงไปเราไม่ได้เขียนเพื่ออ่านคนเดียว มีคนอีกหลายคนที่จะอ่านนิยายของเรา อย่าคิดว่าพอเป็นนิยายของเราเองเราจะเขียนอะไรลงไปก็ได้ แต่เราต้องคำนึงถึงคนอ่านเป็นสำคัญด้วยค่ะ

จากสาวโรงงาน กลายมาเป็นแม่บ้าน และตอนนี้ก็ได้ยึดอาชีพนักเขียนเป็นหนึ่งในอาชีพหลักของตัวเองแล้ว

เป็นอย่างไรกันบ้างคะทุกคน หลังจากได้อ่านเรื่องราวของ ‘หมูน้อยในป่ากก’ กันแล้ว ได้วิธีที่จะทำให้อยู่บ้านไม่เหงา ไม่เครียดกันมั้ยคะ การเขียนนิยายก็สามารถช่วยให้เราได้ระบายสิ่งที่มีอยู่ในหัวออกมาเป็นจินตนาการ หรือตัวหนังสือที่มีความหมาย และคุณค่าที่จะส่งต่อให้คนที่มาอ่านนิยายของเราได้นะ

และถึงแม้คุณปูเป้จะเป็นนักเขียนมือใหม่ที่มาเขียนนิยายได้ไม่นาน แต่ด้วยความที่เธอไม่ย่อท้อ และพยายามที่จะหาแนวนิยายที่ใช่สำหรับตัวเอง กับนักอ่าน จึงทำให้นิยายเรื่อง ย้อนเวลามาเลี้ยงน้องยุค90’ มีนักอ่านติดตามมากมายขนาดนี้ แถมการแต่งนิยายก็ยังทำให้มีเงินเก็บที่เอาไว้ใช้ยามฉุกเฉินอีกด้วย

สำหรับใครที่อยู่บ้านว่าง ๆ อยากหาอะไรใหม่ ๆ ทำ ก็สามารถเลือกวิธีการเขียนนิยายมาท้าทายตัวเองเหมือนกับคุณปูเป้ได้นะ แต่ถ้าไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไรดี สามารถมาติดตามขุมทรัพย์เคล็ดลับ ที่ทางทีมงานเด็กดีได้รวบรวมไว้ให้ทุกคนได้เลย !

พี่มิวม่อน

อ่านนิยายของ  หมูน้อยในป่ากก

• ย้อนเวลามาเลี้ยงน้องยุค90'
• ลี่หลินยอดหญิงโรงจำนำ
• ย้อนไปเป็นหมอผียุค 80'
• นางร้ายที่กลายเป็นบ้ายุค70'
• หม่าม้าขา ปะป๊าแอบกินขนม
• กาลอาฆาต